اميدوارم دچاركبرو غرور نشوم

الهام نداف

قرار بود اهالي سينما جمعه 13 اسفند ماه به بهانه كسب دومين جايزه اسكار سينماي ايران گردهم جمع شوند و قدردان كسي باشند كه نام اين سينما را يك تنه در دنيا زنده نگه داشته است، كسي كه فروتني‌اش زبانزد همه و حالا ديگر نامش نمادي از ايران است. نام اصغر فرهادي اما آنقدر بزرگ است كه دايره سينما براي آن كوچك است، به همين خاطر موزه سينما روز گذشته ميزبان عموم مردم و سينماگران بود، از دكتر محمدعلي موحد گرفته تا شهرام ناظري و بهرام بيضايي، همه و همه يا آمده بودند يا پيامي براي به پاس قدرداني فرستادند.
باني اصلي اين مراسم اما كانون كارگردانان سينماي ايران بود كه با وجود فرصت كوتاه، همه سختي‌هاي برگزاري مراسم را به جان خريدند تا پيش از سفر فرهادي، نشان‌ دهند از موفقيت اخير او و سينماي ايران به اندازه زيادي خوشحالند. در اين مراسم كه خيل علاقه‌مندان به سينما، پشت درهاي سالن مانده بودند، فرهادي بعد از تقدير و تشكرها، روي سن حاضر شد و پيش از هرچيز نام و ياد عباس كيارستمي را زنده كرد: «اگر او (عباس كيارستمي) امشب اينجا بود رديف اول مي‌نشست و احتمالا صحبت هم مي‌كرد. جايش خيلي خالي است و حيف است كسي كه در سينماي ايران و جهان حق دارد را به سادگي از دست داديم.»
او در ادامه با تقدير از يدالله نجفي و همه همكارانش در فيلم «فروشنده» از برگزاركنندگان اين مراسم صميمي و خانه سينما تشكر كرد: «از اين رويه برگزاري نكوداشت‌ها تشكر مي‌كنم. آن هم نه به خاطر اينكه براي خودم برگزار شده بلكه از اين جهت كه در فضايي كه احساس دلسردي وجود دارد چنين اتفاقاتي خوشايند است. همچنين اين جايزه و موفقيت‌ها را به شخص خودم متعلق نمي‌دانم و آرزو مي‌كنم از اين مهري كه به من داريد و مردم به من دارند دچار كبر و غرور نشوم و قدردان باشم. دعا كنيد خدا تواني به من بدهد كه با همه حاشيه‌ها فقط روبه‌رويم را نگاه كنم و دلگرم باشم كه باز هم اينجا كار كنم.»
او به دو سال قبل، درست زماني كه چمدان و بار سفر بسته بود تا فيلمسازي را جايي جز ايران تجربه كند، اشاره كرد: «نوروز دو سال قبل وسايل‌ام را جمع كرده بودم و حتي چمدان‌ام را بسته بودم و مي‌خواستم بروم اما چون نوروز بود و تهران خلوت، ميل ماندن در اين شهر و كار كردن در من وجود داشت و خوشحالم كه آن نوروز در اين جا ماندم و يادم است كه در خيابان بودم كه به دستيارم در اسپانيا زنگ زدم و گفتم حال من، حالي نيست كه به آنجا بيايم. دعا كنيد خدا تواني به من بدهد كه با اين حاشيه‌ها باز برگردم و اينجا فيلم بسازم چون فيلم ساختن در اين جا براي من فيلم‌سازي با دلم است اما در آنجا با عقلم.»
ميان اين قدرداني‌ها اما، پيام صوتي بهرام بيضايي بيش از هر چيز بر جان سينمادوستان نشست، كارگرداني كه سينماي ايران سال‌ها از حضورش محروم مانده اما او همچنان به اين سينما وفادار است. هايده صفي‌ياري، پيام بيضايي را براي حاضران در مراسم پخش كرد: «اين جشن را بهانه مي‌كنم و به هر ايراني در هر كجاي جهان كه جايزه‌اي در فيلمسازي گرفته يا خواهد گرفت تبريك مي‌گويم. همچنين به هر كسي در دنيا كه فيلم خوبي را ساخته و جايزه نگرفته است تبريك مي‌گويم چون بسيارند نام‌هاي بزرگ و سپاس ناديده و احترام من به هر فيلم خوبي است كه با تدبير اولياي امور، تماشاگران احتمالي‌اش از ديدن آن دور مانده‌اند. به اصغر فرهادي براي تمام جايزه‌هايي كه با گفتمان فرهنگي‌اش در آثارش گرفته و نيز براي خودداري‌اش از سفر و نامه‌اي كه نوشت، تبريك مي‌گويم و اين را بگويم كه جايزه‌ها به اثر بزرگ شوند، نه اثر به جايزه. براي من «فروشنده» مثل هر اثر ديگر فرهادي براي پالايش دروني‌ آن سزاوار ستايش بوده حتي اگر جايزه نمي‌گرفت.»
مشروح مراسم قدرداني از اصغر فرهادي را در روزنامه فردا بخوانيد.