جشنواره جهاني از فردا
امير پوريا
جشنواره جهاني فيلم فجر در سومين دوره مستقل خود، از فردا آغاز مي‌شود. تا پيش از اين همزمان با جشنواره داخلي و در همان روزهاي مياني بهمن ماه برپا مي‌شد و بابت كنجكاوي پيگيران سينماي ايران نسبت به فيلم‌هاي تازه ايراني، معمولا بخش بين‌الملل آن به‌شدت بي‌رونق و كم مخاطب مي‌ماند. تلاشي كه در اين دو سه سال براي پا گرفتن باشگاه جشنواره جهاني، برگزاري كارگاه‌هاي آموزشي و كاربردي و همچنين شكل دادن «فضا»ي گپ و گفت و تبديل شدن به پاتوق علاقه‌مندان سينما صورت پذيرفته به روشني نتيجه داده است. اما آنچه همچنان مهم‌ترين عامل در جذب مخاطب جدي خواهد بود، سطح و تفاوت و تمايز فيلم‌هاي حاضر است . وقتي از تعبير «تنوع» به عنوان عامل لازمه هر مجموعه فيلم كه در يك جشنواره به نمايش در مي‌آيد، مي‌گوييم، خطري پيش‌رو است: اينكه تصور شود داريم از ضرورت تنوع بخش‌هاي جشنواره حرف مي‌زنيم تا احيانا براي خواست‌ها و سليقه‌هاي مخاطبان مختلف هر گوشه‌اي چيزي براي عرضه باشد. در حالي كه اتفاقا تعدد عناوين بخش بين‌المللي جشنواره تا زمان برگزار شدن آن در كنار جشنواره ملي فجر از مشكلات اساسي و زمينه آشفتگي بود. بخش‌هايي كه بسياري اوقات حتي تعريف مشخصي براي آنها نمي‌شد يافت . در حالي كه تنوع را در گونه گوني آثار و به نمايش گذاشتن ساختارهاي نوين و متمايز از هم، نياز داريم. يكي از ناسزاهاي رايج برخي دوره‌هاي جشنواره كن اين است كه انتخاب‌كنندگان فيلم‌ها به آوانگارديسم افراطي متهم مي‌شوند و نبود چند فيلم روايتگر سرراست در بخش اصلي، موضوع انتقادات گسترده مي‌شود. در فهرست فيلم‌هاي بخش مسابقه اصلي نويدي از اين تنوع ساختارها به گوش و چشم مي‌رسد. بايد دنبال كرد و ديد اين رعايت لزوم تنوع را در كليت جشنواره، چگونه در نظر گرفته شده.