عيد فطر، بدرودى با رمضان از سرِ شناخت و آگاهى
على اصغر شعردوست
فعال فرهنگي
در طولانى‌ترين ايام سال يك ماه بر سفره رمضان از خوان آسماني خداوند لقمه‌هاي راز برگرفتيم، در ماه صيام گرسنگي و تشنگي را تجربه كردن دهان و چشم و گوش و فكر را از شبهه‌ها بر حذر داشتن و پاكي را در همه اعضا و جوارح خويش جاري و ساري كردن و پاك شدن و به صفت پارسايان آراسته گرديدن عرصه و مجال مي‌طلبد و حضرت حق اين عرصه و مجال را در رمضان فراهم آورده است. روزه، بازايستادن از بدي‌ها و گسترش نيكي‌هاست و سنت خداوند گسترش پاكي‌هاست. قبل از بعثت رسول بزرگ خداوند، خاتم پيامبران حضرت محمد مصطفي (ص) نيز، روزه در ميان گذشتگاني كه بر جاده شريعت انبيا گام مي‌زدند وجود داشت. همچنان كه كلام حضرت حق نيز بر اين سخن ناطق است. آنجا كه مي‌فرمايد: «يا ايهاالذين آمنوا كتب عليكم الصيام كما كتب علي‌الذين من قبلكم». خداوند جهان را بر مدار پارسايي خلق فرموده است؛ از همين روست كه مفسرين در تعريف اينكه نخستين صايم روزگار چه كسي بوده است سابقه امر را به حضرت آدم مي‌رسانند كه وي روزه‌دار نخستين بوده است. اين ركن از مسلماني زداينده دل از پلشتي‌ها و پليدي‌هاست و مومن هرگز به لباس لئامت و پستي آلوده نمي‌شود؛ روزه ركن كامل‌كننده وجود مومن است. در رمضان حضرت حق بنده خويش را به آزمون فرامي‌خواند تا بزرگي و عظمت مخلوق خويش را به جهان خلقت بنماياند. اراده آدمي در چشم فروپوشيدن از هرآنچه نفس آدمي در طلب آن است و انسان با روزه آن را سكون و سكوت و آرامش مي‌خواند و به همگان نشان مي‌دهد كه آدمي برترين مخلوقات و جانشين خداوند است. رمضان فرصتي است تا آنان كه از تنعمات دنيوي برخوردارند، با نيازمندان همسفره شوند و سختي‌هاي گرسنگي و تشنگي و ضعف وجود آدمي را دريابند؛ وجودي كه در صورت انحراف از مسير حق مي‌تواند آكنده از كبر و خودبيني و رعونت شود و بندگي حضرت حق و خدمت به آفريدگان دست آفرينشگر خداوند را از ياد ببرد. روزه آدمي را به شناختي واقعي از ظرفيت‌هاي وجود خويش وا مي‌دارد و توانايي‌هاي نشكفته وجود را بر او كشف مي‌كند. اينك به آستانه عيد فطر درآمده‌ايم، در ادعيه توديعى اين ماه از خدا مى‌خواهيم كه اعمال‌مان را بپذيريد و تا رمضانى ديگر ما را همچنان ميهمان نظر لطف خود قرار دهد، اما اين فرصت را بايد براى محاسبه نفس خويش مغتنم بشماريم، در فرصت رحماني رمضان چه ميزان به خدا نزديك شديم؟ در «شب‌هاى قدر» براى تقدير يك‌ساله خود و جوامع مسلمين از خداوند چه خواستيم و در روزها و شب‌هايى كه نام و ياد شهيد بزرگ عدالت «على (ع)» بر روح و جان‌مان مستولى بود، به عنوان شيعيان مولا على چه ميزان براى اقامه عدالت گام برداشتيم؟ همگاهى رمضان امسال با خردادماه و حوادث تاثيرگذار آن در تاريخ انقلاب اسلامى نيز آموزه‌هاى مهمى داشت، حقيقت اين است كه انطباق آثار مترتب بر صيام راستين آن گونه كه شارع مقدس ما را بدان امر فرموده با وضعيت امروزين تامل‌برانگيز است. در واپسين جمعه رمضان المبارك كه امام خمينى آن را «روز جهانى قدس» ناميد براى دفاع از مظلومان و اعلام تبرى از صهيونيزم غاصب و ضرورت آزادى قبله اول مسلمانان به كوى و برزن در آمديم، تا با ساير مسلمانان جهان در اين امر -كه بانى آن ايران اسلامى و انقلابى و ظلم‌ستيز بود- هم صدا شده و به تكميل عبادات پرحلاوت رمضانى بپردازيم، اما به راستى آنچه در حاشيه راهپيمايى «روز جهانى قدس» و شعارهاى موهن نسبت به ركن جمهوريت نظام اسلامى و رييس‌جمهور منتخب مردم در تهران و معدودى از شهرها اتفاق افتاد، چه ميزان رنگ خدايى داشت؟ در روزى كه ما «وحدت جهان اسلام براى آزادى قدس شريف» را ضرورت مى دانيم، و اعتقاد راسخ داريم كه شرط توفيق در اين راه از وحدت و همدلى همه نحله‌هاى معتقد به اسلام مى‌گذرد، نمايش سخيفى از تفرقه آن هم در پايتخت جهان اسلام و تشيع چه مقدار از آموزه‌هاى رمضان و شهيد رمضان بهره برده است. اينك كه به عيد فطر درآمده‌ايم، آيا آثار ماه صيام در وجود ما و جامعه اسلامى ما قابل مشاهده است؟... در عيد فطر با رمضان وداع مي‌كنيم و به نشانه تعلق خاطر به ماه خودسازي و نزول وحي در عيد فطر، نخست با نماز پيوند خويش را با حضرت حق استوارتر مي‌كنيم. پس، آن گاه بر سفره طعام مي‌نشينيم و از رزق خداوندي تن را بهره مي‌دهيم تا در خدمت خداوندي قوي شود كه نظام خلقت همه در خدمت آدمي است و آدمي بايد از اين نعمات به درستي بهره گيرد.