برانكويِ شگفت‌انگيز

برانكو ايوانكوويچ تيمي را ساخته كه نه‌تنها احترام‌برانگيز است بلكه بسياري به آن تعظيم مي‌كنند. كمتر هواداري حالا برانكوي سال 2002 يا 2006 را به‌خاطر مي‌آورد. روزگاري كه سردبير يكي از پرخواننده‌ترين روزنامه‌هاي ايران برايش تيتر زد: «ترسو مُرد». اما او حالا به‌همراه كارلوس كي‌روش، چهره اول فوتبال ايران است. كمتر اعتراض مي‌كند، كمتر خشونت دارد و كمتر مديران و مردم را زيرسوال مي‌برد. سكوت مي‌كند و به كارهايش مي‌رسد. او به‌معناي واقعي كلمه تصوير ذهني پرسپوليسي‌ها را نسبت به باشگاه‌شان تغيير داد و تصوير ذهني شفاف، پيروزي‌خواه، مترقي و شفاف را براي آنها ترسيم كرد. او «فوتبال واقعي» را تصوير كرد. فوتبال در بسياري از كشورها با مرداني متخصص با موازين علمي و به‌گونه‌اي مدبرانه اداره مي‌شود و خبري از نمايش‌هاي رسانه‌اي و روش‌هاي منسوخ نيست. مجموعه‌اي كه برانكو ايوانكوويچ معمارش است. ماه‌ها پيش دو ورزشگاه به باشگاه‌هاي استقلال و پرسپوليس داده‌اند. ورزشگاه اختصاصي استقلال تقريبا متروكه است اما ورزشگاه اختصاصي پرسپوليس با ديدگاه برانكو تكميل شد؛ دفتر سرمربي و محل اقامت بازيكنان آنجاست و تمرين بازيكنان هم همانجا برگزار مي‌شود. خبري از اعتراض بازيكنان براي فاصله دور تا شهر و اين حرف‌ها هم نيست. او به همه آموخت كه بازيكنان، كارمندهاي باشگاه هستند و بايد براي آنها برنامه‌ريزي كرد. او حرفه‌اي بودن را آموزش داد و حتي وقتي بازيكنان تازه‌اي جذب مي‌كند، اجازه نمي‌دهد خيلي زود وارد تركيب شوند. برانكويِ شگفت‌انگيز، مهم‌ترين چهره دلواپس باشگاه پرسپوليس است. او دلواپس خالي نماندن صندلي‌ها و سكوهاي ورزشگاه بود و توانست هواداران را به ورزشگاه بكشاند. او دلواپس جوانگرايي و فرصت‌دادن به انديشه‌هاي نوگرايانه بود و براي همين جواناني مثل صادق محرمي و محسن ربيع‌خواه را به تيم افزود و مربيان جواني چون فرزاد حبيب‌اللهي را به مجموعه كادرفني‌اش اضافه كرد. او دلواپس ساختن فرصت‌هاي همگاني تازه براي باشگاه بود و حالا همه در تركيب شانس حضور دارند و تعويض‌هايش، تاثيرگذارترين بازيكنان زمين مي‌شوند. او دلواپس جايگاه پرسپوليس بود و حالا باشگاه محبوبش به جمع چهارتيم برتر آسيا راه يافته است. پرسپوليس ويرانه سه سال پيش كجا و پرسپولسِ پيروز اين روزها كجا؟ تيمي كه حالا يك قهرماني و يك نايب قهرماني ايران و صدرنشيني ليگ جاري و در فينال غرب آسيا و در نيمه نهايي كل قاره كهن حضور دارد؛ تيمي كه به شكست اعتقادي ندارد. برانكو هر روز محبوب‌تر مي‌شود. هر روز تيمش پيشرفت مي‌كند. هر روز براي پيروزي مي‌جنگد و پاپس نمي‌كشد. او شگفت‌انگيز است...