همين بالاي سرمان...

«پرنده‌ها ديرشان نمي‌شود. هيچ سگي ساعتش را نگاه نمي‌كند. گوزن‌ها دلواپس فراموش كردن توله‌‌ها نيستند. فقط انسان زمان را اندازه مي‌گيرد. فقط انسان ساعت را اعلام مي‌كند و به همين دليل فقط انسان از ترس فلج‌كننده رنج مي‌برد كه هيچ موجود ديگري تحمل نمي‌كند؛ ترس تمام شدن وقت...» اين نوشته را راننده با خط خوش نوشته بود و پايين شيشه تاكسي‌اش كنار فرمان چسبانده بود. به راننده نگاه كردم. حدودا شصت ساله بود. پرسيدم: «ببخشيد اين را خودتون نوشتيد؟» راننده گفت: «نخير، دخترم برام نوشته مال يه كتابيه به اسم ارباب زمان نوشته ميچ آلبوم.» گفتم: «چرا چسبوندينش اينجا؟» راننده گفت: «چند وقته تو ترافيك هستيم؟»گفتم: «يك ساعت.» راننده پرسيد «بيرون را نگاه كرديد؟» گفتم: «چطور؟» راننده گفت: «حواستون هست برگ درخت‌ها دارن زرد و نارنجي مي‌شن؟»