دو كشور همسايه با دو سرنوشت؛ ثروت و فقر

زيمبابوه كه اعلام شد توسط ارتش در آن كودتا شده است، به شرحي كه خبرهاي آن را خواهيد خواند، تاريخ و سرنوشت جالبي دارد.
در دوران استعمار يعني نيمه دوم سده 1800 ميلادي حكومتي متمركز نداشت و قبايل آفريقايي در بخش‌هاي مختلف اين كشور حكومت مي‌كردند. در اين دوره پاي جويندگان طلا و معادن فلزات و سنگ‌هاي قيمتي به اين كشور باز شد و بيشتر انگليسي‌ها رهسپار اين سرزمين شدند؛ سرزميني كه همپا با آفريقاي جنوبي بعدها مستعمره رسمي انگليس شد.
در سده 1900 دو حكومت اقليت سفيدپوست در آفريقاي جنوبي و رودزيا حاكم شدند. در اين دوران هر دو كشور ثروتمند بودند؛ ثروتي كه توسط انگليس غارت مي‌شد و سهمي براي اكثريت سياهپوست قائل نبودند.
در هر دو كشور مقاومت سياهپوستان همزمان آغاز شد كه در آفريقاي جنوبي به شكلي عقلاني ادامه يافت و اينك اين كشور بعد از جدا شدن از استعمار انگليس، كشوري دموكرات، پيشرفته و داراي اقتصادي قوي است چراكه نلسون ماندلا با درايت سرنوشت اين كشور را در دست گرفت. ولي در زيمبابوه دو جبهه عليه انگليس به مبارزه مسلحانه پرداختند. اين ديد و عمل سياسي تا جايي ادامه يافت كه سفيدپوستان را از آن كشور راندند و پس از چندي رابرت موگابه به قدرت رسيد. (سال 1980).
موگابه برخلاف نلسون ماندلا سازوكاري ديكتاتورانه تدارك ديد و براي سال‌هاي طولاني بر اين كشور كه بالقوه ثروتمند بود حكومت كرد و آن را بالفعل فقير كرد.
سوال اساسي اين است كه چرا آفريقاي جنوبي در جاده ترقي افتاد و زيمبابوه در مسير فقر و فلاكت؟ شايد پاسخ مقدر اين باشد كه در آفريقاي جنوبي نلسون ماندلا متكي بر مردم بود و نظامي مردمسالار به وجود آورد، ولي رابرت موگابه متكي بر خود و اطرافيانش بود و نظامي استبدادي پايه‌ريزي كرد.