تجربه «كيپ‌تاون» و نبود مديريت واحد شهري در ايران
زهراصدراعظم نوري
كمبود آب درشهرهاي بزرگ مشكلي نيست كه امروز و ديروز پيش آمده باشد؛ مشكلي است كه بخش اعظم آن به استفاده بي‌رويه و بي‌ضابطه در صنعت كشاورزي برمي‌گردد. به همين دليل براين باورم كه اصلاح الگوي مصرف آب دروزارت جهاد كشاورزي مي‌تواند كمك شاياني به كاهش دغدغه‌هاي شهروندان شهرهاي بزرگ درخصوص آب و كمبود آن باشد. به تازگي خبري را شنيده‌ام كه حكايت از كمبود شديد آب در كيپ‌تاون آفريقا دارد. كمبود به حدي است كه گفته مي‌شود طي چند هفته آينده آب شرب آنها به كلي رو به اتمام مي‌رود. اين اتفاق اما، مي‌تواند به نوعي زنگ خطري جدي براي ما نيز به حساب آيد چرا كه به نظر نمي‌رسد مديران مسوول و مرتبط ما در پايتخت، تاكنون حتي به احتمال وقوع چنين حالتي «فكر» كرده باشند. از سويي در شهرهاي ايران به دليل خلأ وجود مديريت يكپارچه شهري، تامين و توزيع آب شرب برعهده وزارت نيرو و به طور ويژه شركت آب منطقه‌اي است. در مقابل، مديريت اداره شهرهاي بزرگ جهان برعهده شهرداران آن شهرهاست و نهادهايي مانند آب و برق و گاز و... موظف به اطاعت و تبعيت از مديريت و سياست‌هاي شهرداران هستند. به همين دليل به نظر مي‌رسد درعين حال كه موضوع آب به شهرداري برنمي‌گردد و مرتبط نمي‌شود، اگر قانون مديريت يكپارچه شهري نهايي و ابلاغ شود و به تبع آن سازمان‌هاي مرتبط تحت لواي مديريت شهري درآيند، آن وقت شهرداري مي‌تواند به عنوان متولي اداره شهر، با بسيج نهادهاي دست‌اندركار، فكري براي بحران‌هايي اينچنيني در شهري چون تهران بكند. شايد براي همين هم باشد كه سياستگذاران شهري ما تا اين حد برتصويب اين قانون تاكيد داشته و دارند. ولي اگر بخواهيم صادق باشيم، به‌طور خلاصه مي‌توان مدعي شد كه در شرايط فعلي، تا امروز نه‌تنها در شورا و شهرداري به اين موضوع فكر نشده كه به تبع آن، راهكاري نيز براي آن انديشيده نشده است.
رييس كميسيون سلامت و محيط زيست شوراي اسلامي شهر تهران