«ما» بودن...

امروز براي من كه نشسته‌ام توي تاكسي و اين يادداشت را مي‌نويسم، صبح چهارشنبه سي‌ام خرداد است ولي وقتي كه شما اين يادداشت را مي‌خوانيد امروزتان پنجشنبه سي‌ويكم خرداد است. يعني من و اين تاكسي يك روز از شما عقب هستيم. شما وقتي اين يادداشت را مي‌خوانيد مي‌دانيد كه بر امروز من چه گذشته است و من وقتي اين يادداشت را مي‌نويسم از امروز شما بي‌خبرم. من امروز نتيجه بازي ايران و اسپانيا را نمي‌دانم و شما امروز نتيجه اين بازي را مي‌دانيد. روزهاي ما با هم فرق مي‌كند و قضاوت‌هاي ما وابسته به روزهاي ما و حال و هواي آن روز است. آرزوي امروز من اين است كه تيم ملي‌مان باز هم نتيجه بگيرد و شما امروز مي‌دانيد كه اين آرزو محقق شده است يا نه... ولي هر اتفاقي كه بيفتد اين بازي‌ «ما» را دوباره به هم نزديك كرد. ايراني‌هاي همه جهان در اين بازي‌ها «ما» بودند و چه لذتي دارد اين «ما» بودن...