بايد سنجيده عمل كنيم
علي خرم
فضاي رابطه ايران و امريكا بيش از حد آتشين و خطرناك است و پتانسيل هر نوع درگيري فيزيكي بالا رفته است. مشكل اصلي اين است كه خيلي‌ها از بروز اين درگيري استقبال مي‌كنند. كره شمالي اين شانس را داشت كه كره جنوبي و ديگر كشورها مثل چين و امثال آن سعي داشتند آتش را خاموش كنند. در مورد ايران متاسفانه وضعيت برعكس است. چهل سال است كه عده‌اي براي درگيري اين دو كشور لحظه شماري مي‌كنند، منتظر هستند كه بلافاصه بنزين روي اين آتش بريزند. اسراييل، عربستان و برخي ديگر منتظر اين فرصت هستند. شاهد بوديم به محض اينكه دونالد ترامپ جواب آقاي روحاني را داد، اينها در حمايت از امريكا موضع‌گيري كردند و شك نداريم كه هر كار از دست‌شان برآيد انجام مي‌دهند. مشكل ديگر اين است كه خود ما نيز جو سنجي نكرده و واقعيت‌هاي موجود جامعه خود را در نظر نمي‌گيريم. در چنين شرايطي با توجه به نارضايتي عمومي كه هر روز در گوشه و كنار كشور شاهد هستيم بايد حساب شده‌تر موضع‌گيري و اقدام كنيم. با مشكلات داخلي گسترده‌اي از جمله متضرر شدن طلبكاران موسسات مالي، اختلاس و كلاهبرداري‌هاي گسترده، مشكلات محيط‌زيست، آب، برق و... مواجه هستيم و همه اينها به امريكا اين اميد را مي‌دهد كه در وهله اول بتواند ما را بدون دخالت دست به فروپاشي از درون برساند اما همانطور كه پمپئو در سخنراني خود گفت ممكن است به طور غيرمنتظره حادثه‌اي رخ دهد و شاهد يك صحنه ديگر باشيم. به عبارتي در عين حال كه منتظر فروپاشي هستند و...
حلقه را تنگ‌تر مي‌كنند ابايي ندارند كه جرقه‌اي زده شود و درگيري فيزيكي نيز پيش آيد. مي‌دانند كه دشمنان ما در منطقه با امريكا همراهي مي‌كنند. از آنجايي كه شرايط روابط بين دو كشور خيلي خطرناك و آتشين است هر آن ممكن است يك جرقه اعم از خودگاه يا ناخودآگاه به انبار كاه بيفتد، بنابراين بايد سنجيده‌تر عمل كنيم. افزون بر اين لازم است كه به تجربيات گذشته خود نيز توجه داشته باشيم. به عنوان مثال سال 66 نيز بگو مگوهايي با رييس‌جمهور امريكا داشتيم.در آخرين مرحله بعد از سخنراني رييس‌جمهور ما در سازمان ملل، امريكا تحريم‌هاي خود را مصوب و اجرايي كرد. در مرحله دوم نيز اول سكوي‌هاي نفتي و بعد ناوچه‌هاي ايران را از بين برد. كمتر از 9 ماه كار به زدن ايرباس كشيد و نهايتا ما قطعنامه 598 را پذيرفتيم. نكته‌اي كه نبايد فراموش كرد اين است كه رييس‌جمهور فعلي امريكا خيلي تندتر و نامعقول‌تر است. تيم اطراف او نيز همه ضد ايراني و دشمن قسم خورده ما هستند، در حالي كه سال 66 اينطور نبود. از اين جهت بايد گفت كه شرايط موجود به صورت بالقوه خطرناك است و بايد حساب برخي حرف‌هاي خود را داشته باشيم ولو اينكه حرف حق باشد. اينكه امريكا بد و ظالم است درست است اما بايد ديد كه آيا بيان آن در شرايط موجود چه مشكلي را حل مي‌كند؟ ايجاد حميت داخلي نبايد به قيمت ايجاد صحنه تقابل ميان ايران و امريكا باشد و بايد به سياست‌هاي انتخابي بيشتر فكر كرد.