مانچيني در جست‌و‌جوي مهاجم موثر
ايتاليا گل نمي‌زند
علي ولي‌اللهي
آريگو ساكي سرمربي فيلسوف‌مآب ايتاليا در اظهارنظري مبني بر دفاعي بازي كردن هميشگي ايتاليايي‌ها به تاريخ و روم باستان متوسل شده بود و اعتقاد داشت چون اين كشور در طول تاريخ مدام مورد هجوم اقوام و قبايل وحشي همسايه قرار مي‌گرفته، مردمش مجبور به دفاع بودند و اين دفاع كردن بخشي از ذات مردم سرزمين چكمه شده. امنيت كه به شكلي اجتناب‌ناپذير با دفاع گره خورده، در انديشه‌هاي ماكياولي فيلسوف و نظريه‌پرداز معروف ايتاليايي‌ها نيز يك اصل مهم به حساب مي‌آمد. اصلي كه ارجح بر تمام امور شمرده مي‌شود. «رم شهر بي‌دفاع» هم كه يكي از فيلم‌هاي معروف تاريخ ايتاليا به كارگرداني روبرتو روسليني است، تاكيدش بر بي‌دفاع بودن كشورش است. خلاصه اينكه دفاع در ايتاليا و خاصه در فوتبال اين كشور خيلي مهم است. اما انگار در چند سال اخير تيم ملي ايتاليا با مشكل عدم توانايي حمله مواجه شده. شايد وقتش رسيده جداي از سير طبيعي تاريخ، فوتبالي‌هاي ايتاليا به فكر سازوكار جديدي در تربيت بازيكن بيفتند تا مدام مدافع تحويل فوتبال اين كشور ندهند.
عده زيادي تصور مي‌كردند با آمدن يك مربي بزرگ نظير مانچيني به تيم ملي ايتاليا، مشكلات اين تيم برطرف مي‌شود و دوباره در مسير درست قرار مي‌گيرد. اما نتايج اخير آتزوري نشان مي‌دهد كه وضعيت در ايتاليا همچنان شكننده است و مانچو كار زيادي براي انجام دادن دارد. به قول خودش اولين مشكلي كه بايد حل شود، معضل گلزني لاجوردي‌پوشان است. مشكلي كه رفع و رجوع آن فعلا به عهده سيمونه زازا و ايموبيله و بالوتلي و كيه‌زاي جوان گذاشته شده. ايتاليا در بازي مقابل پرتغال كه با شكست يك بر صفرشان به پايان رسيد، نتوانستند هيچ موقعيت واقعا خطرناكي روي دروازه حريف ايجاد كنند. در حالي كه در آن سمت مهاجمان پرتغالي مدام روي دروازه دوناروما توپ مي‌ريختند و فرصت ايجاد مي‌كردند. آنها موفق شدند يك بار توسط آندره سيلوا به گل برسند، يك بار ضربه‌شان را مدافع ايتاليا از روي خط برگرداند و يك بار هم توپ‌شان به تيرك دروازه خورد. و اين تازه جدا از چند واكنش عالي دوناروما بود كه بارها دروازه ايتاليا را نجات داد. شايد با ديدن بازي پرتغال با ايتاليا و دفاع نه‌چندان منسجم تيم مهمان، به اين نتيجه برسيد كه ايتاليا، تيم هميشه به دفاع خوب مشهور، بهتر است فكري براي خط دفاع تيمش بكند. اما اگر به روند چند بازي اخير شاگردان مانچو نگاهي بيندازيم، همان‌طور كه خود سرمربي اين تيم نيز به درستي فهميده، مشكل اصلي اين روزهاي قهرمان چهار دوره جام جهاني گلزني است.
ايتاليا به خاطر مشكل گلزني نتوانست به جام جهاني صعود كند. نمايش ضعيف شاگردان بوناونتورا در دو ديدار پلي‌آف جام جهاني مقابل سوئد و عدم توانايي اين تيم در گل زدن باعث شد كه ايتالياي بزرگ نتواند مسافر روسيه شود. نگاهي به تركيب حال حاضر تيم ايتاليا نشان‌دهنده اين نكته مهم است كه فعلا هيچ مهاجم بزرگي در اين تيم حضور ندارد. زازا؟ قطعا نه! ايموبيله؟ مهاجمي در سطح باشگاه‌هاي متوسط سري‌آ. بالوتلي؟ خوب ولي فعلا ناكارآمد. كيه‌زا؟ شايد در آينده! اين نيم نگاهي واقع‌گرايانه به مهاجمين تحت اختيار مانچيني است. اگر سري به مسابقات سري‌آ نيز بزنيم، متوجه مي‌شويم كه هيچ كدام از قدرت‌هاي فوتبال ايتاليا از مهاجم نوك ايتاليايي استفاده نمي‌كنند. يوونتوس با رونالدو و ديبالا كار مي‌كند، اينتر ايكاردي را در اختيار دارد، ميلان هيگواين نسبتا چاق و پا به سن گذاشته را به خدمت گرفته و رم هم از ادين ژكوي بوسنيايي بهره مي‌برد. نه تنها تيم‌هاي ايتاليايي از مهاجمان داخلي خودشان استفاده نمي‌كنند، بلكه تيم‌هاي مطرح ساير كشورها نيز علاقه‌اي به مهاجمان ايتاليايي ندارند. مانچيني در يكي از مصاحبه‌هاي اخيرش در مورد وضعيت تيم ملي ايتاليا گفت: مشكل اينجاست كه تيم‌ها از بازيكنان ايتاليايي بهره نمي‌برند و به همين دليل ما با مشكل كمبود بازيكن با كيفيت ايتاليايي مواجهيم. بخش بزرگي از اين استفاده نكردن‌ها مربوط به مهاجمان مي‌شود.
ايتاليا با اينكه هميشه به تيمي دفاعي مشهور بوده، تيمي كه بهترين مدافعان جهان را در اختيار داشته، اما هيچ‌گاه مثل الان خالي از مهاجم نبوده. مهاجمان ايتاليا در سال‌هاي گذشته كه اين تيم وضعيت بهتري داشت، وظيفه خطير گل ساختن از تك موقعيت‌ها را به خوبي انجام مي‌دادند. روبرتو باجو، توتي، دل‌پيه‌رو، كريستين ويه‌ري، مونتلا، كاسانو، لوكاتوني، جيلاردينو و حتي همين بالوتلي در يورو 2012 همگي واجد اين مهارت مهم براي تيمي تدافعي چون ايتاليا بودند. مهاجماني كه مي‌توانستند با وجود عدم تمايل تيم‌شان به حمله زياد، كار خودشان را پيش ببرند و براي كشورشان گلزني كنند. مهاجماني كه در بهترين تيم‌هاي كشور خودشان بازي مي‌كردند و تازه كلي هم مشتري دست به نقد خارجي داشتند. حال به نظر مي‌رسد اگر مانچيني مي‌خواهد در راس كادر فني تيم كشورش عاقبت به‌خير شود، بايد بگردد و مهاجمان تازه‌نفسي براي فوتبال ملي ايتاليا پيدا كند. اين همان پوست‌اندازي مهمي است كه وظيفه‌اش را مانچو به عهده گرفته.
ايتاليا فرصت زيادي ندارد. فعلا در مسابقات ليگ ملت‌هاي اروپا با يك تساوي و يك باخت وضعيت خوبي را تجربه نمي‌كند و امكان دارد از دسته يك مسابقات راهي دسته دو شود كه شكست بدي به حساب مي‌آيد، مخصوصا بعد از ناكامي عدم حضورشان در جام جهاني. علاوه بر ليگ ملت‌ها، مسابقات مقدماتي يورو 2020 نيز از سال آينده شروع خواهد شد. مسابقاتي كه امكان جبران اشتباهات به حداقل مي‌رسد. در چند بازي اخير ايتاليا، مانچيني هميشه بر اين نكته تاكيد داشته كه بازيكنانش به خصوص در خط حمله اشتباهات زيادي مرتكب مي‌شوند و نمي‌توانند دستورات تاكتيكي او را به خوبي اجرا كرده و موقعيت خلق كنند. حال بايد ديد در ادامه و در مسابقاتي كه حساس‌تر نيز خواهد شد، مهاجمان ايتاليايي چه روندي را در پيش خواهند گرفت.