انتقامي در كار نبود

خبري از ميزبانان نبود. مخصوصا ايتالياي پراميد كه آمده بود با استفاده از شرايط ميزباني و فوق ستاره‌اي چون زايتسف روياي چندين ساله خودش در رسيدن به مقام قهرماني جهان را تحقق ببخشد. اما شكست بدهنگام مقابل صربستان باعث شد اين تيم با وجود برد مقابل لهستان به فينال نرسد. از 6 تيم باقي مانده در جدول مسابقات، چهار تيم لهستان و صربستان و برزيل و امريكا راهي نيمه‌نهايي شدند. برزيل به راحتي و در 3 ست صرب‌ها را مغلوب كرد و براي پنجمين بار متوالي راهي فينال شد؛ اما اين‌بار بدون برناردو رزنده. مردي كه سال‌ها هدايت طلايي‌پوشان را به عهده داشت و با اين تيم به موفقيت‌هاي فوق‌العاده‌اي از جمله كسب 2 مدال طلا و 2 نقره المپيك رسيده بود. از آن طرف لهستان نيز كه به جاي آنتيگا، ويتالي هنين را روي نيمكت مي‌ديد به سختي و با نتيجه 3 بر 2 توانست از سد شاگردان جك اسپارو در تيم امريكا بگذرد و براي دومين بار پياپي راهي فينال شود. فينالي مشابه فينال قهرماني سال 2014. برزيل براي انتقام پا به زمين مسابقه گذاشته بود. آنها مي‌خواستند با جبران شكست 3 بر 1 در ديدار فينالي كه 4 سال پيش برگزار شده بود، دوباره عنوان قهرماني را به دست آورند و در جدول پرافتخارترين‌ تيم‌هاي حاضر در قهرماني جهان خودشان را به روسيه كه 6 قهرماني دارد نزديك كنند. بازيكنان برزيل همچنين نمي‌خواستند به لهستان اجازه بدهند با كسب سومين عنوان قهرماني، با برزيل و ايتاليا هم‌تراز شود. بالاخره برزيل و ايتاليا تيم‌هايي بودند كه سال‌ها در واليبال صاحب عنوان بودند. برزيل به تنهايي 6 فينال را تجربه كرده بود اما لهستان تيمي بود كه اگر از قهرماني دور قبلش فاكتور مي‌گرفتيم، جز يك قهرماني در سال 1974 و يك نايب قهرماني در سال 2006 افتخار ديگري نداشت.از آن طرف لهستان تلاش مي‌كرد خودش را به عنوان قطب جديد واليبال مطرح كند. آنها مي‌خواستند ثابت كنند قهرماني دور قبل صرفا به خاطر استفاده از شرايط ميزباني به دست نيامده و دنيا بايد لهستان را به عنوان غول جديد دنياي واليبال بپذيرد. آنها با اتكا به بازيكناني چون كورك و كوبياك آمده بودند تا حرف و حديث‌هاي پيرامون تيم‌شان را بر طرف كنند. حرف و حديث‌هايي كه مي‌گفت آنها با 3 شكست از ابتداي مسابقات لياقت حضور در فينال را ندارند. لهستان در طول مسابقات قهرماني جهان به تيم‌هاي آرژانتين، فرانسه و ايتاليا باخته بود. ولي تيمي كه 3 شكست در كارنامه‌اش به چشم مي‌خورد در فينال چهره به مراتب متفاوت‌تري از خودش به نمايش گذاشت.آبشارهاي وحشتناك و غير‌قابل دفاع بارتوش كورك چنان دفاع جلو و عقب زمين برزيل را تحت تاثير قرار داد كه بايد اين بازيكن را مرد اول فينال تورين ناميد. كورك كه به عنوان بهترين بازيكن تورنمنت هم انتخاب شد بيشترين بار حملات تيمش را به دوش كشيد و جالب اينكه با وجود اطلاع دفاع برزيل از رسيدن توپ در خط حمله لهستان به اين بازيكن، كمتر پيش آمد كه او دفاع شود؛ اتفاقي كه عكسش رخ داد. آن طرف در زمين برزيل اين والاس دسوزا بود كه مي‌خواست به تنهايي كار تيمش را پيش ببرد اما عملا موفق نبود. مهار دسوزا مساوي با مهار برزيل بود. در نهايت لهستاني‌ها با يك برد بدون حرف و حديث و قاطع، يعني در 3 ست پياپي برزيل پرافتخار و مدعي را از پيش رو برداشتند. بردي كه اين تيم را با 3 عنوان قهرماني به جمع دست‌نيافتني‌هاي واليبال اضافه كرد. بعد از بازي هيچ‌كس به شكست‌هاي سفيد و قرمزها در طول تورنمت فكر نمي‌كرد. مهم مدال طلايي بود كه بر سينه آسمان‌خراش‌هاي لهستاني خودنمايي مي‌كرد.