سياست و اميد
محمد ايران‌دوست
همواره مسوولان، سياستگذاران و حكمرانان از اصحاب رسانه و هنرمندان اين مرز و بوم، انتشار و انعكاس دستاوردهاي نظام اسلامي و تزريق روح اميد به جامعه را طلب مي‌كنند. آنان از صاحبان قلم و انديشه انتظار دارند با خلق آثار فرهنگي و هنري مردم را نسبت به آينده اميدوار و دلگرم سازند و شور زندگي را درجغرافياي ايران كهن بگسترانند. واضح است جامعه‌اي كه اميد به فرداهاي بهتر و افق‌هاي پيش رو داشته باشد پويا و سرزنده است و زندگي در آن موج مي‌زند و ناكامي‌ها و سختي‌ها نمي‌تواند آن را از حركت بازدارد. فراهم كردن چنين اتمسفري بستگي تام و تمام به عملكردها و نوع انتخاب‌هاي صاحبان قدرت دارد. عملكرد با اميد رابطه‌اي تنگاتنگ و نزديك دارد. به هر ميزان عملكرد حكمرانان و مقامات مسوول با تدبير و درايت همراه باشد بي‌ترديد به همان اندازه نيز اميد، اميدواري و بهروزي در جامعه جاري و ساري است. با نگاهي به عملكرد و كارنامه مسوولان و حكمرانان كشور در حوزه‌هاي فرهنگي، اجتماعي، سياسي، اقتصادي، نظامي مي‌توان ميزان اميدواري در جامعه را سنجيد و به نظاره نشست. به نوعي مي‌توان گفت حكمرانان و مقاماتي كه سرنوشت كشور در دست آنان است تعيين‌كننده آمال و آرزوها به شمار مي‌آيند. امروز رفتار، گفتار و كردار حاكمان در شرايطي كه كشور با تحريم‌هاي ظالمانه و جنگ اقتصادي روبه‌رو است بسيار سرنوشت‌ساز وتعيين‌كننده است و مي‌تواند اميدآفرين يا مايوس‌كننده باشد. مديران و مسوولاني كه شناخت درستي از منافع ملي و اولويت‌هاي كشور ندارند و ارتباط آنان با اقشار مختلف جامعه ضعيف و كمرنگ است بي‌ترديد به شيوه‌اي رفتار مي‌كنند كه خروجي عملكرد و انتخاب‌هاي‌شان به بروزاحساس نااميدي در مردم منجر مي‌شود. صاحبان تريبون‌هايي كه با مطالبات و انتظارات قاطبه مردم ايران بيگانه‌اند و به جاي آنان تصميم مي‌گيرند عملكردشان به شيوع نااميدي در جامعه دامن مي‌زند. بازتاب عملكرد اين طيف‌ها فساد، ناكارآمدي، رانت‌خواري، بي‌عدالتي، تبعيض، ارتجاع، ناامني، ناديده انگاشتن حقوق شهروندي، فرار مغزها و... است و ادامه اين روند احساس سرخوردگي و نگراني از آينده را در جامعه افزايش مي‌دهد. در برابر اين وضعيت اسفبار، بسترسازي و ممارست براي تحقق مردم سالاري، قانونمداري، شفافيت، پاسخگويي، مجازات متخلفان و... به مثابه دميدن روح اميد و رجا در ميان مردم است. اصحاب رسانه و هنرمندان ندا و صداي خفته جامعه‌اند، رسالتي بس خطير بر عهده دارند و بازتاب‌دهنده واقعيات و حقايق خرد و كلاني هستند كه در لايه‌هاي پنهان و آشكار جامعه رخ مي‌دهد و گريزي از آن ندارند. آنان نمي‌توانند بر خلاف اخلاق حرفه‌اي رفتار كنند و به افكار عمومي اميد واهي و سراب‌گونه القا كنند. تلخي و شيريني، پلشتي و زيبايي رويدادها و تحولات كشور منوط به سياست‌ها و عملكردهاي حاكمان و مقامات تصميم‌گير است و صاحبان قلم و انديشه تنها بازتاب‌دهنده‌اند.