مقام سوم آسيا براي جانبازان و معلولين كشورمان
50 به‌علاوه 1؛ ما برنده شديم
علي ولي‌اللهي
ديروز از خواستن و توانستن فرانچسكو آچربي نوشتيم. فوتباليستي كه بعد از دو بار شكست دادن سرطان توانسته به تيم ملي ايتاليا راه پيدا كند. از قهرمان بودن او گفتيم. اما امروز مي‌خواهيم در مورد يك كاروان قهرمان صحبت كنيم؛ كارواني كه وجودشان و افتخار‌آفريني‌هاي‌شان جاي هيچ‌گونه نق‌زدن و غرغر كردن براي ديگران باقي نگذاشته است. مردان و زناني كه هيچ نسبتي با نااميدي در زندگي‌شان برقرار نكرده‌اند. حتي اگر در ظاهر از وجود برخي نعمت‌هايي كه ديگران به راحتي در اختيار دارند، بي‌بهره‌اند. مي‌خواهيم در مورد يكي از جذاب‌ترين، خوش رنگ‌ترين و غرور آميز‌ترين كاروان ورزشي تاريخ كشورمان صحبت كنيم. كارواني كه با شعار «با توكل و تلاش ما مي‌توانيم» راهي مسابقات آسيايي جاكارتا شدند و 50 به اضافه 1 مدال طلا كسب كردند. ورزشكاراني كه ركورد دوره پيشين خود در بازي‌هاي اينچئون را شكستند و با كسب 136 مدال زنگارنگ نام‌شان را در صفحات ورزش ايران و آسيا جاودانه كردند.
كاروان ورزشي كشورمان در سومين دوره بازي‌هاي پاراآسيايي فراتر از حد انتظار ظاهر شدند. البته فراتر از حد انتظار ما. وگرنه آنها كه خودشان كوه اعتمادبه‌نفسند و چنان از خودشان مطمئن هستند كه به راحتي قبل از مسابقات و در حين آن از شكستن ركوردها و گرفتن مدال‌هاي متعدد حرف مي‌زدند. نمونه‌اش سيامند رحمان. قوي‌ترين مرد معلول جهان كه گفته بود طلا مي‌گيرم و به ركورد خودم هم حمله مي‌كنم و آن را مي‌شكنم. اتفاقي كه به طور كامل رخ داد. يا شاه‌ماهي طلايي ايران؛ شاهين ايزديار. كسي كه به‌تنهايي بيش از يك دهم مدال‌هاي طلاي كاروان ورزشي ايران را از استخرهاي جاكارتا صيد كرد. جوان 25 ساله‌اي كه روز نخست مسابقات، بعد از كسب اولين طلاي كاروان ايران، گفت اين تازه اول كار است و من 6 مدال طلا كسب خواهم كرد. او اين كار را انجام داد. ايزديار در اين رقابت‌ها 6 بار روي سكوي نخست رفت و يك بار هم نقره گرفت. درخششي كه باعث شد شاهين در محافل ورزشي با القابي نظير «مايكل فلپس آسيا» يا «كوسه ماهي» نام‌گذاري شود. ورزش‌هاي تيمي ما هم به همين شكل. واليبال نشسته، گلبال و در راس آنها بچه‌هاي بسكتبال با ويلچر كه آن 1 مدال طلاي آخر را براي ما كسب كردند. تا بشويم 50 به‌علاوه 1.
در دوره قبل مسابقات كاروان ورزشي كشورمان با 37 طلا، بعد از چين و كره و ژاپن در رده چهارم قرار گرفته بود. آن دوره هم بر‌و‌بچه‌هاي ورزشكار كشورمان تنها با يك طلا اختلاف نسبت به چشم‌بادامي‌ها مقام سوم را از دست داده بودند. اما اين دوره آنچنان اختلافي با ژاپن به وجود آوردند كه كسي در خواب هم نمي‌ديد. ايران با 6 مدال طلا اختلاف نسبت به ژاپن و تنها با 2 طلاي كمتر نسبت به كره‌اي‌ها مقام سوم را مال خود كرد. نتيجه‌اي كه اين اميدواري را به جامعه ورزش كشورمان مي‌دهد كه دوره بعد، نوبت سبقت گرفتن از كره‌اي‌هاست. البته حساب چين كه از همه كشورها جداست. در سومين دوره بازي‌هاي پاراآسيايي كه از تاريخ 14مهر آغاز شد و 8 روز به طول انجاميد، ورزشكاران موفق شدند در رشته‌هاي شنا در ماده‌ها و كلاس‌هاي گوناگون، دووميداني در ماده‌ها و كلاس‌هاي گوناگون، تيراندازي، وزنه‌برداري، شطرنج، جودو، تير و كمان، واليبال نشسته، گلبال و بسكتبال با ويلچر موفق شدند كشورمان را صاحب مدال طلا كنند.
در روزگاري كه موج نااميدي بيشتر و بيشتر مردم كشورمان را تحت سيطره خودش مي‌گيرد و از گوشه و كنار صداي نمي‌شود و نمي‌توانيم به گوش مي‌رسد، اين حجم از موفقيت مي‌تواند با مديريت درست و حمايت رسانه‌ها موج ديگري از مثبت‌نگري را به جامعه تزريق كند. واقعيت هم همين است. در همه جاي دنيا آدم‌هايي كه باوجود مشكلات زياد توانسته‌اند به موفقيت برسند، الهام‌بخش زندگي ديگران شده‌اند. مثلا قبل از شروع مسابقات، سلمان‌خان هنرپيشه محبوب و مشهور هندي كه رفته بود به جمع ورزشكاران كشورش تا با آنها ديداري داشته باشد و به نوعي روحيه‌بخش كاروان شود، صحبت‌هاي جالبي را مطرح كرده بود. شاهرخ‌خان بر خلاف چيزي كه تصور مي‌شد گفت: «چند روز پيش، يك روز صبح كه با درد از خواب بيدار شدم به خودم گفتم ديگر خسته شده‌ام. نمي‌خواستم هيچ كاري بكنم. به خودم گفتم تمام برنامه‌هاي امروز را لغو مي‌كنم و در خانه مي‌مانم. حتي به اين فكر كردم كه كلا همه فعاليت‌هايم را متوقف كنم چون زندگي برايم معنايش را از دست داده بود. بعد تلويزيون را روشن كردم كه كمي وقت تلف كنم ولي آنجا بود كه روي صفحه تلويزيون شماها را ديدم. باورتان نمي‌شود كه چقدر از شما روحيه و اعتماد به نفس گرفتم. آخر سر به خودم گفتم اين بچه‌ها را ببين كه چطور در ورزش‌هاي معلولين موفق شده و مي‌خواهد در پارابازي‌هاي آسيايي براي كشورمان افتخارآفريني كند. با ديدن شما بود كه زندگي دوباره برايم معنا پيدا كرد و اعتماد به نفس از دست رفته‌ام را به دست آوردم.
اسامي طلايي‌هاي كاروان ورزشي كشورمان
شنا: شاهين ايزديار
دووميداني: يونس سيفي‌پور، عليرضا قلعه‌ناصري، عذرا مهدوي‌كيا، محمدرضا احمدي، مهدي اولاد، بتول جهانگيري، فرزاد سپهوند، حسين خرسند اميري، عليرضا مختاري، هاشميه متقيان، عارف بهاروند، مهناز اميني، آرزو رحيمي، اميد ظريف، مهدي عليزاده، حامد اميري، سجاد محمديان، وحيد علي‌نجيمي، محمد الوان‌پور، حميد اسلامي، الناز دارابيان، سامان پاكباز، پيمان نصيري
تيراندازي: رقيه شجاعي، ساره جوانمردي در تيراندازي، وحيد علي نجيمي،
وزنه‌برداري: امير جعفري، روح‌الله رستمي، سيدحامد صلحي‌پور، سيامند رحمان، عشرت كردستاني، حامد اميري
شطرنج: تيم شطرنج بانوان، عاطفه نقوي، اميد كريمي
جودو: وحيد نوري، احسان موسوي‌نژاد
تير و كمان: محمدرضا زندي، زهرا نعمتي و غلامرضا رحيمي (ميكس ريكرو)
تيم واليبال نشسته
تيم گلبال
تيم بسكتبال با ويلچر