«FATF» چگونه مهر كيهان را ربود

گروه اجتماعي| يكي از ويژگي‌هاي روزنامه «كيهان» نمايش عنصر «پيگيري» در كار روزنامه‌نگاري است؛ فارغ از اينكه اين روزنامه چه خط مشي‌اي را دنبال مي‌كند سال‌هاست كه به خوبي توانسته «پيگيري» تا حصول نتيجه را در رسانه ملموس كند. اگر به 25 روز هفتمين ماه امسال يعني «مهر» نگاه كنيم اين كار روزنامه «كيهان» را در 21 شماره مهر آن در مورد «FATF» به وضوح در صفحه اول لمس خواهيم كرد. بررسي صفحه اول روزنامه كيهان در اين 21 شماره نشان مي‌دهد دست‌كم 12 تيتر اصلي اين روزنامه به موضوع گروه ويژه اقدام مالي يا همان «FATF» اختصاص يافته است. علاوه بر آن، اين روزنامه ۲ بار تيتر اصلي خود را به موضوع گراني ارز اختصاص داد كه معتقد است تصويب لوايح مربوط به «FATF» موجب گراني دلار مي‌شود. همچنين «كيهان» دوبار در گوشواره‌هاي كنار لوگو در صفحه اول موضوع را به عنوان تيتر استفاده كرد و دست‌كم 4 تيتر در صفحه اول غير از تيترهاي اصلي نيز به همين موضوع اختصاص داده شد. يك بار نيز موضوع «FATF» به عنوان تيتر دوم روزنامه استفاده شد. بررسي كلماتي كه با آن درباره موضوع «FATF» تيتر ساخته شده است نشان مي‌دهد عموما بار كلمات منفي بوده است. بررسي تيترهاي اصلي روزنامه كيهان نشان مي‌دهد اين روزنامه دو بار «FATF» را با كلمه «خيانت» توصيف كرده است. كلمه‌هاي «خيانت»، «فريب»، «سقوط»، «ننگين»، «تاريكي»، «سقوط»، «بهانه»، «اخلالگران»، «تطهير»، «خفت‌بار»، «رشوه»، «سياه» و «خودتحريمي» واژگاني بوده است كه در ساخت تيتر از آن بهره گرفته شده است. بررسي صفحه اول روزنامه كيهان نشان مي‌دهد اين روزنامه علاوه بر آنكه از حمله تروريستي و احساسات برانگيخته شده هموطنان‌مان به ويژه در اهواز سودجسته و آن را دستمايه تيتر اول خود در تاريخ دوم مهر تحت عنوان «تصويب FATFخيانت به خون شهداي اهواز» كرده است به پوشش كامل اردوكشي‌هاي خياباني معترضان به تصويب FATF كه عموما فاقد مجوز برگزاري راهپيمايي و تجمع بودند نيز پرداخته است. بررسي صفحه يك «كيهان» نشان مي‌دهد اين روزنامه حتي پس از تصويب لايحه مربوط به گروه ويژه اقدام مالي كه به CFT شناخته شد و مشخصا به ... مربوط بود در مجلس شوراي اسلامي باز هم به پيگيري موضوع ادامه داده است تا آنجا كه پس از تصويب لايحه نيز 6 تيتراصلي به همين موضوع اختصاص يافته است. اين شيوه پيگيري يكي از ترفندهاي رسانه‌اي و ويژگي روزنامه‌نگاري براي اثرگذاري و حصول نتيجه است اما وقتي اين همه تاكيد بر يك موضوع از سوي يك رسانه ديده مي‌شود پرسش‌هايي نيز در ذهن برجسته مي‌شود. مثلا اين پرسش كه چرا پيوستن ايران به كنوانسيوني بين‌المللي كه تنها «ايران» و «كره شمالي» به آن نپيوسته‌اند و كشورهاي «سريلانكا»، «پاكستان»، «يمن»، «اتيوپي»، «سوريه»، «تونس» و «بوسني» نيز كشورهايي هستند كه با «ريسك مالي و پولشويي متوسط» شناخته مي‌شوند تا اين اندازه براي كيهان همنشين كلمات و مفاهيم منفي بوده است؟ استفاده از دايره واژگان منفي براي تصويب پيوستن ايران به كنوانسيوني كه فقط كشورهاي نامبرده اخير به آنها نپيوسته‌اند اين پرسش را در ذهن برجسته مي‌كند كه چرا كيهان از همراهي ايران با كشورهايي چون كره شمالي و اتيوپي يا سريلانكا و نظاير آن خشنود است؟ آيا قرار گرفتن ايران در فهرست كشورهايي كه «بدون ريسك مالي و پولشويي» شناخته مي‌شوند نزد روزنامه كيهان هم‌رديف «خيانت» تعبير مي‌شود؟