دولت بايد انتخاب كند
خب اگر شما باشيد چه خواهيد كرد؟ اين قيمت‌ها چه علامتي به فرد مي‌دهند؟ كافي است باك خودروي خود را 50 ليتر بنزين زد و
50 ليتر هم اضافه برداشت و ُبرد آن طرف مرز و فروخت. اگر ببريم تركيه، حداقل يك ميليون سود آن است. اين پول از كجا مي‌آيد و به كجا مي‌رود؟ اين فقط يك قلم است. انواع توليدات نفتي مثل گازوييل، روغن موتور و نيز مواد غذايي و ساير كالاها نيز همگي همين وضع را دارند. ممكن نيست كه كشور با اين سياست بتواند به راه خود ادامه دهد. اين سياست در يك كلام نادرست است. بگذريم از اينكه به دليل وجود اين قيمت‌هاي اندك، مصرف اين كالا در داخل نيز همراه با اتلاف زياد است. متاسفانه دولت ياد نگرفته است كه جامعه را در اتخاذ سياست‌هاي درست مشاركت دهد. در شرايط تحريم بايد قيمت دلار را به گونه‌اي تنظيم كرد كه براي مردم صرف كند كالا را از خارج وارد كشور كنند و نه برعكس و اگر صادراتي هم صورت مي‌گيرد حتما بايد ارز آن وارد اقتصاد كشور شود، در حالي كه اين نوع صادرات، موجب خروج ارز مي‌شود. زيرا با دلار 14000 تومان به جز چند كالاي محدود را صرف نمي‌كند كه بخرند و در داخل بفروشند. اين دلار فقط براي بردن به خارج و خروج سرمايه مورد استفاده قرار مي‌گيرد. از سوي ديگر بخش مهمي از كالاهايي كه با قيمت دلار 4200 توماني توليد يا وارد كشور مي‌شوند در عمل با قيمت بسيار بالاتر به دست مصرف‌كننده مي‌رسند و اين ظلم مضاعفي به اقتصاد و مردم است. با توجه به اين نكات پيشنهاد مي‌شود كه دولت به جاي توزيع سبد كالا كه هيچ اثر بلندمدت و مهمي ندارد، توزيع مابه‌التفاوت قيمت كالاهاي اصلي مثل سوخت و... را در دستور كار قرار دهد و به همه ملت نيز بپردازد. اين طرح نيز عوارضي دارد ولي عوارض آن بسيار كمتر از سياست فعلي است كه منابع كشور را به تاراج مي‌دهد.