يك مساله 47 ساله
روح‌الله جعفري
فرهنگ مجموعه‌اي از نگرش‌ها، اعتقادات، آداب و رسوم، هنجارها و ارزش‌هايي است كه در هر گروه به صورت مشترك است و شامل اعمال، فعاليت‌ها و محصولاتي مي‌شود كه به جنبه‌هاي فكري، اخلاقي و هنري جامعه مورد نظر مي‌پردازد. انسجام‌بخشي، قالب‌ريزي شخصيت، هويت‌‌بخشي و سازگاري كاركردهاي فرهنگ تلقي مي‌شوند و تئاتر همانند حلقه‌اي منسجم محيط بر اين چهار كاركرد است و به عبارتي اين چهار كاركرد محاط بر تئاتر هستند.
مديريت فرهنگي نيز عبارت است از به كارگيري كارا و اثربخش منابع از جمله نيروهاي مادي و معنوي تحت نظام ارزشي پذيرفته شده. تعيين هدف، ساختن اصول و تبيين نقشه راه مهم‌ترين كاري است كه در اين بخش بايد صورت گيرد. حال اگر به ماجراي مجموعه تئاتر شهر نظر كنيم، شاهد خواهيم بود وقتي در سال 46 قرار بر طراحي و احداث بنا مي‌شود، پنج سال زمان مي‌برد كافه شهرداري به تئاتر شهر تغيير هويت دهد. اداره تئاتر شهر ابتدا به سازمان جشن هنر شيراز واگذار و سپس به سازمان راديو، تلويزيون ملي ايران سپرده مي‌شود. با توجه به تعاريفي كه ارايه شد كمبودهاي برنامه‌ريزي، هدف‌گذاري و مديريت كارآمد از همان آغاز در تمام اركان اين مجموعه فرهنگي قابل مشاهده است؛ اتفاقي كه در برهه‌هاي تاريخي مختلف ادامه يافته و مديريت آزمون و خطايي را به نمايش
گذاشته است.
تئاتر شهر همچنان براي رسيدن به يك سازماندهي منسجم براي توليد و ارايه كالاي فرهنگي نيز با مشكل مواجه است. وضعيت مورد نظر نشان مي‌دهد در فقدان يك تصوير روشن از فرهنگ و مديريت فرهنگي، وظايف مورد نظر هيچ‌گاه امكان تحقق پيدا نمي‌كنند. ما هيچ‌گاه به صورت تمام و كمال با اعمال برنامه‌هاي كوتاه‌مدت نيز مواجه نمي‌شويم و از همين منظر است كه مي‌بينيم ظرف 47 سال گذشته (تئاتر شهر به زودي 47ساله مي‌شود) يك مساله ثابت مانده و آن شكاف و انقطاع مداوم فرهنگي است.
مدرس دانشگاه و كارگردان تئاتر