ادامه از صفحه اول
مردم‌ياران
اين دوره 25 درصد از نامزدها از ميان زنان بودند كه نسبت به دوره‌هاي پيش افزايش داشته است و متخصصان بيشتري در اين دوره حضور پيدا كردند. براي انتخابات اين دوره نهادي با نام شوراي راهبردي طراحي و به كار گرفته شد و دستگاه‌هاي مختلفي از نظام مهندسي و پزشكي گرفته تا آموزش و پرورش و اصناف مختلف با آن همكاري كردند. حالا به نظر مي‌رسد راه خوبي را در پيش گرفته‌ايم، پس از سركشي به صندوق‌هاي راي در مناطق 11، 12، 16، 19 و 20 به نظرم آمد كه مردم محلات به محله خودشان به خوبي اهميت دادند و توجه خوبي به مشاركت در مسائل محلي صورت گرفته است. اين موضوع نويدبخش اين است كه اين دوره، شوراياري‌ها بهتر و كارآمدتر از گذشته در حوزه تصميم‌سازي و برنامه‌ريزي و نظارت بر فعاليت‌ها اثرگذار شوند. از نظر ما نمايندگان منتخب محلات را بايد بيشتر «مردم‌يار» بدانيم تا شورايار به اين معنا كه اميد مي‌رود بتوانند نظرات و پيشنهادات محلات را دسته‌بندي و ساماندهي كنند و به صورت منظم به شوراي شهر و ساير دستگاه‌هاي خدمت‌رسان عرضه كنند و در اصلاح و بهبود تصميم‌هايي كه براي محله‌ها گرفته مي‌شود نقش و سهم فراواني داشته باشند. در بخش نظارت به صورت ويژه اميدواريم كه اين منتخبان در هزينه‌هايي كه براي هر محله مي‌شود نقش چشم بيناي شوراي شهر را داشته باشند. همين حالا براي هر محله از پايتخت به صورت متوسط سالانه 70 ميليارد تومان فقط در بحث مديريت شهري هزينه مي‌كنيم. اگر اولويت‌هاي درستي صورت بگيرد و دقيق‌تر شود، مي‌بينيد كه چه نقش بزرگي در تاثير مثبت بر روي مديريت شهري خواهد داشت. اگر حتي 10 درصد افزايش بهره‌وري استفاده از منابع‌مان افزايش پيدا كند اتفاق بزرگي در حوزه مديريت شهري خواهد افتاد كه در سال 25 هزار ميليارد هزينه سالانه مي‌كند. اگر اين بهبود در بخش نظارت بر فعاليت‌ها رخ دهد خواهيد ديد كه چه تاثيري در رضايت مردم مي‌گذارد. در برخي محلات شهر تهران بيش از مركز برخي از استان‌ها جمعيت ساكن است. 40 درصد اقتصاد كشور در اين شهر است، 40 درصد دانشگاه‌ها و تحصيل‌كردگان كشور در اين شهر هستند. اگر بتوانيم در محله‌ها طبق پيش‌بيني، كارگروه‌هاي حوزه‌هاي عمراني، فرهنگي، محيط‌زيست و غيره را شكل بدهيم، مشخص است كه كارآمدي و بهره‌وري منابع همراه با رضايت شهروندان بالا خواهد رفت. اميدواريم معتمدان متخصص و باانگيزه به شوراياري‌ها راه پيدا كنند و با توجه به اينكه تعداد اعضاي شوراياري‌ها را از 7 نفر به 9 نفر افزايش داديم و با 4 نفر عضو علي‌البدلي كه در نظر گرفته شده است فكر مي‌كنيم كه 13 نفر عضو شوراياري هر محله بتوانند تمامي ابعاد يك محله را از حيث هنري، فرهنگي، اقتصادي، آسيب‌هاي اجتماعي، عمراني و غيره پوشش دهند. ما به اين دوره از شوراياري‌ها اميد بسيار بسته‌ايم.
مجلس يا محل نشستن؟
زيرا اعتبار و قوام مجلس را از ميان مي‌برد. اگر دلايل و مستندات كافي براي انجام اين دو كار باشد و فوريت آن نيز قابل قبول باشد، چرا در مجلس انجام نمي‌شود؟ از سه حال خارج نيست؛ يا آنكه مستندات قوي نيست، يا آنكه فوريت ندارد كه در اين دو صورت نبايد اجازه گرفته مي‌شد، يا آنكه نهادهاي ذي‌ربط قادر به تفاهم و همكاري با يكديگر نيستند. اگر اين دو مساله براي گردش امور مردم و جامعه و اقتصاد و دو قوه قضاييه و مجريه مهم است، به طريق اولي بايد براي قوه مقننه نيز مهم و داراي اولويت باشد. اين اندازه از عدم تعامل ميان قوا نشان مي‌دهد كه يك جاي كار گير دارد و با اين دور زدن‌ها نيز مشكل حل نخواهد شد؛ به عبارت ديگر اين قوا در تمامي امور با يكديگر چنين مشكلي را دارند و در نتيجه همه كارها دچار اختلال شده است. هر سه قوه بايد چنان رابطه‌اي را با يكديگر شكل دهند كه در امور ملي و آنجا كه منافع عموم مطرح است دچار افتراق نظر نشوند. هنگامي كه مجلس غيرحزبي و متشكل از افراد منزوي شكل مي‌گيرد، طبيعي است كه مسووليت‌پذيري در برابر تصميمات آن كم مي‌شود. در سالي كه انتخابات است، بي‌اعتبار كردن مجلس از حيث انجام مهم‌ترين وظيفه‌اش يعني، قانون‌گذاري عادي و در نتيجه مجلس به نفع جامعه نيست. مجلس در لغت به معناي محل نشستن است، به نظر مي‌رسد كه كم‌كم وظيفه اصلي نمايندگان همان نشستن روي صندلي‌هاي نرم و احيانا نوش جان كردن گلابي است!