«سر آيش را براي ما بياوريد»

اين پايان آن راهي نبود كه اسحاق رابين در دومين دوره از نخست‌وزيري خود در اسراييل تصور‌ش را داشت.

او با وعده امنيت – او را يك رهبر قوي نظامي مي‌دانستند كه در جنگ با ترور مصالحه نمي‌كند- و ابتكار ديپلماتيك كه اسراييل را از انزوا خارج كند و رونق اقتصادي بياورد و به انتفاضه پايان دهد، انتخاب شده بود.

رابين واقعا به اين جمع بندي رسيده بود كه اشغال زمين‌هاي فلسطيني را بايد پايان داد. او با فرآيند صلح اسلو كه توسط شيمون پرز و همكارانش شروع شده بود موافق بود اما با ترديدهاي زياد و بدبيني به نيات فلسطيني‌ها، هرچند كه در اين مسير شور و شوق زيادي هم از خود نشان نمي‌داد. تمام اينها را مي‌توان در چهره و زبان بدن او در 13 سپتامبر سال 1993 كه كلينتون در چمنزارهاي كاخ سفيد دست‌هايش را در دستان ياسر عرفات گذاشت، ديد.

رابين معتقد بود كه فرآيند صلح اسلو را بايد به تدريج اجرا كرد. به جاي امضاي فوري يك توافقنامه جامع بايد در وهله اول با بيرون كشيدن اسراييل از غزه و ريحا شروع كرد. اين امر به اسراييل امكان آن را مي‌دهد تا بخش‌هايي از قلمروهاي اشغالي را به تشكيلات خود‌گردان فلسطين بدهد و در همين حال تعهد عرفات به اجراي تمام توافقنامه را دايما مورد ارزيابي قرار دهد. اين اعتقاد همچنين معناي آن راداشت كه هنوز مفاد اصلي مورد مجادله است يعني اينكه تصميم حق بازگشت براي پناهجويان فلسطيني، موقعيت بيت‌المقدس، آينده شهرك‌نشين‌ها در كرانه باختري و نوار غزه و اينكه چگونه تشكيلات خود‌گردان فلسطين مي‌خواهد يك دولت حاكم بشود را بايد به قرارهاي بعدي موكول كرد. رابين اميدوار بود كه اين امر به او اجازه آن را مي‌دهد تا جلوي جنجال‌هاي قطعي در اسراييل را كه به يقين در زمان اعلام اين موارد رخ خواهد داد، بگيرد.

اما به هر حال جنجال‌ها در تعقيب رابين بودند. بخش اعظمي از مردم اسراييل معتقد بودند كه توافق اسلو، احتمال حملات تروريستي را افزايش خواهد داد و اينكه به خاطر فرآيند صلح و انتقال حاكميت قلمرو به كنترل عرفات، تروريسم رو به افزايش خواهد بود. تمام جناح راست اسراييل هرآنچه را كه ياسين گفته بود، كلمه به كلمه، نقل مي‌كردند، اينكه هيچ مصالحه‌اي هرگز رخ نخواهد داد، اينكه او (ياسين) هرگز موجوديت دولت اسراييل را قبول نخواهد كرد. آن تظاهرات حداقلي كه توسط گروه‌هاي كوچكي از افراطيون شهرك‌نشين‌ شروع شده بود به اردوكشي مخالفان در طول و عرض اسراييل تبديل مي‌شد كه بعد از هر حمله تروريستي قدرت بيشتري مي‌گرفت و بيشتر و بيشتر روي انگيزه‌هاي واهي عليه خود رابين متمركز مي‌شد. آتش اين مخالفت‌ها را رهبران حزب ليكود، آريل شارون و بنيامين نتانياهو، شعله‌ورتر مي‌كردند.

پايان فصل بيست و چهارم

توضيح: استفاده از واژه تروريست‌هاي فلسطيني براي حفظ امانت در ترجمه است
نه اعتقاد مترجم و روزنامه