فقدان سياست‌هاي كلان در صنعت دارو

گروه اجتماعي| نداشتن نقشه راه براي دارو مهم‌ترين چالش پيش روي صنعت دارو محسوب مي‌شود و اين در حالي است كه غلامحسين مهرعليان، مديركل داروي سازمان غذا و دارو در اين باره گفت: در شرايط دشواري قرار داريم و اميدوارم بتوانيم راهكارهايي مناسب براي خروج از اين شرايط پيدا كنيم. همه اجماع داريم كه با مسائلي سخت درگير شده‌ايم اما آنچه اهميت دارد، نقشه راهي مشخص براي عبور از اين مشكلات است. در حوزه دارو و تامين آن مشكلات تنها درون‌سازماني نيستند و بايد در شكل كلان به آنها نگاه كرده و به همكاري پرداخت. مهرعليان اين موضوع را در پنل «سياست‌گذاري و چالش‌هاي صنعت دارو» در آخرين روز از نمايشگاه بين‌المللي ايران فارما مطرح كرد. در اين نشست فرهاد زرگري، مشاور وزير امور اقتصادي و دارايي، عباس كبريايي‌زاده، رييس هيات‌مديره سنديكاي صاحبان صنايع داروهاي انساني، مهدي پيرصالحي، پويا فرهت و نيما برازجانيان از فعالان صنعت دارويي كشور به طرح ديدگاه‌هاي خود پرداختند. مهرعليان همچنين در اين باره گفت: در اداره كل دارو، سياست‌هايي را ترسيم كرده‌ايم و براي آن برنامه‌هاي متنوعي ترسيم شده كه اولين آنها حمايت از ساخت و توليد داخلي است. سياست بعدي ما در بحث قيمت‌گذاري است. مي‌دانيم شركت‌هاي داروسازي از قيمت‌گذاري فعلي راضي نيستند و در اين مورد برنامه‌هايي داريم. لازم است ذكر كنم، محصولات بسياري با رويكرد جديد قيمت‌گذاري شده‌اند و شركت‌ها نيز از اين كار ابراز رضايت داشته‌اند. براي مثال ما مواد حاجب را بايد وارد مي‌كرديم. يكي از واردكنندگان به ما اطلاع داد كه نمي‌داند به چه علت براي اين ماده بازار سياه تشكيل شده است. ما مي‌دانستيم توانايي و دانش توليد اين ماده را در كشور داريم و با قيمت‌گذاري مناسب و معادل برند خارجي به توليد پرداختيم و تا انتهاي سال ديگر نيازي به واردات مواد حاجب نداريم. در بخش ديگري از اين نشست فرهاد زرگري، مشاور وزير امور اقتصادي و دارايي به ارايه ديدگاه‌ها و تحليل خود پرداخت و گفت: اتصال به صحنه‌هاي جهاني دارو براي ما جزو الزامات است. اميدوارم شركت‌هاي ما در اين مسير حركت كنند. ما بايد از ارز 4هزار و 200 توماني نجات بيابيم. اميدوارم با واقعي كردن ارز دارو و قيمت‌گذاري درست، فرآورده‌هاي دارويي شركت‌ها را از نظر مالي قدرت دهيم تا از اين طريق بتوانند الزامات ورود به صحنه‌هاي جهاني را براي خودشان فراهم كنند. نيما برازجانيان، رييس هيات‌مديره يكي از شركت‌هاي داروسازي نيز در اين پنل تخصصي گفت: چالش‌هاي مختلفي در عرصه صنعت دارو داريم. امروز بعد از 40 سال مي‌توانيم اين را بگوييم كه مردم همچنين پزشكان اعتماد كافي به صنعت داروي داخلي ندارند. اين يك چالش جدي است. ما با وجود اينكه ارزان‌ترين داروها را در كشور توليد مي‌كنيم اما دسترسي به آنها خوب نيست. ما نتوانسته‌ايم بيماري‌هاي قلبي و عروقي، بيماري‌هاي تنفسي و ديابت را به خوبي پوشش دهيم. او با بيان اينكه ما چيزي را در اين ميان فراموش كرده‌ايم، تاكيد كرد: رابطه ما با پزشكان فراموش شده و به اندازه كافي آنها به ما اعتماد ندارند. در صنعت دارويي خام‌فروشي كرديم و به جاي اينكه بيمارمحور باشيم، كالامحور شده‌ايم. ما براي‌مان مهم بود تا بازار را تامين كنيم. اين موضوع به نظام ژنريك ما بازمي‌گردد. ما نظام ژنريك را به نظام فروش محصولات تبديل كرديم بدون اينكه رابطه خوبي با پزشكان داشته باشيم. عباس كبريايي‌زاده، رييس هيات‌مديره سنديكاي صاحبان صنايع داروهاي انساني نيز در پنل «سياست‌گذاري و چالش‌هاي صنعت دارو» گفت: تاريخچه‌اي براي صنعت دارو اتفاق افتاده كه لازم است دايم به آن رجوع كنيم. تاريخ داروسازي به بيش از 100 سال قبل برمي‌گردد. آن وقتي كه واكسن‌سازي در رازي و پاستور شروع شد و بيش از 75 تا 80 سال قبل كه فرمولاسيون گلبول‌هاي شيميايي در شركت عبيدي و توحيدزاده آغاز شد. اگرچه پيش از آن ما در داروخانه ادهم سوابق آن را داشتيم. رييس هيات‌مديره سنديكاي صاحبان صنايع داروهاي انساني به جنگ تحميلي ايران و عراق هم اشاره كرد: در سال 59 جنگ رخ داد و دسترسي به بسياري از داروها مشكل بود. بنابراين به يك جهاد صنعتي نياز بود كه اوج آن همكاري دانشگاه و صنعت بود. استادان وظيفه خود مي‌دانستند تا به صنايع كمك كنند.