برخيز و اول بكش (317)
فصل بيست و نهم
«تعداد بمبگذاران انتحاري بيشتر از جليقههاي انفجاري است»
نويسنده: رونن برگمن / ترجمه: منصور بيطرف
فلسطينيها در قلمروهاي اشغالي مدتهاي طولاني بود كه عادت كرده بودند تا پهپادها را در آسمان ببينند. موشه يالون، معاون وقت رييس ستاد گفت، «آنها در تمام مدت پرواز ميكردند.» وسيله هوايي بدون سرنشين اطلاعات را از طريق دوربينهاي با قدرت بالاي خود جمعآوري ميكردند. يالون گفت، «درست مانند اينكه آنجا خورشيد و ماه وجود دارند، در آنجا صدا و تصوير پهپادها وجود داشت.» اما اكثر عربها و نيز اسراييليها نميدانستند فناوري پهپادها از زماني كه اسراييل اولين بار از آن استفاده كرده بود تا به حال چقدر پيشرفت كرده بود. آنها حالا بزرگتر شده بودند و ميتوانستند در هوا براي مدت طولاني ثابت بمانند (نزديك به 48 ساعت) و دوربينهاي پيشرفتهتري با خود دارند و بارهاي سنگينتري را ميتوانند حمل كنند نزديك به يك تن موشكهايي كه به طور دقيق هدايت ميشوند. در يك بازي جنگي شبيهسازي شده با سوريه در آگوست سال 2001، ايدياف متوجه شد كه به طور موثر ميتواند تا آن موقع كه آنچه به عنوان بيشترين چالش نظامي ديده ميشد - زرادخانه تانكي ارتش سوريه كه هزاران دستگاه است - فقط از پهپاد عليه آنها استفاده كند. يالون گفت، «ما بيشتر از اهداف در خاورميانه، بمب داشتيم.» اسراييل مانند ايالات متحده در عمليات توفان صحرا و بالكان، ميتوانست جنگ را از دور شروع كند. اما قابليتهاي اسراييل حتي پيشرفتهتر از قابليتهاي ايالات متحده بود. اسراييل نه تنها تسليحات دقيق داشت مانند موشكها و راكتهاي هدايت شونده بلكه هواپيماهايي داشت كه ميتوانست خيلي به اهدافشان نزديك شود و با احتمالات خيلي بالايي به آنها ضربه بزنند زيرا پهپادها ميتوانستند خودشان را در واكنش به اهداف متحرك به طور مرتب تنظيم كنند. آيدياف و نيروي هوايي ترجيح دادند كه قابليتهاي خودشان را در طول جنگ تمامعيار مخفي نگه دارند. اما زماني كه ارتش با درخواست شارون براي استفاده از پهپادها عليه اهداف انساني و در نتيجه نمايش دادن آنها به فلسطينيها مخالفت كرد، نخستوزير مشتش را روي ميز كوبيد. ژنرال يوآو گالانت گفت، «او تصميم گرفته بود سيستم تسليحاتياش را به جاي آنكه در قفسهاي كه براي جنگ ساخته شده بود نگه دارد كه اين اتفاق هم رخ نداده بود، عليه دشمن حاضر استفاده كند.»
توضيح: استفاده از واژه تروريستهاي فلسطيني براي حفظ امانت در ترجمه است
نه اعتقاد مترجم و روزنامه