رييس فراكسيون مستقلين ولايي:
نه قاليباف رييس مجلس است
نه لاريجاني، رييسجمهور آينده
غلامعلي جعفرزاده ايمنآبادي، نماينده اعتدالي رشت و ازجمله مهمترين ليست اميديهايي است كه بعد از انتخابات مجلس دهم، راهش را از همراهان انتخاباتياش در اين فهرست انتخاباتي جدا كرد و به هدف حفظ كرسي و تداوم رياست علي لاريجاني در دوره جديد، با چند ليست اميدي ديگر مثل كاظم جلالي، بهروز نعمتي، مهرداد لاهوتي بائوج، عزتالله يوسفيانملا، عبدالرضا عزيزي و چند نفر ديگر، فراكسيوني مستقل از اصلاحطلبان پارلمان را تشكيل داد. در ميان اين حلقه چندنفره كه بهويژه آن روزها، به واسطه داغ تازه «خروج از اميد» از سوي عارف و بعضي ديگر از اصلاحطلبان، «عهدشكنان پس از انتخابات» توصيف ميشدند، جعفرزاده ايمنآبادي، شايد تشكيلاتيترين بود و بيش از ديگر اعضاي اين حلقه، به كار فراكسيوني و تشكيلاتي دستكم درون پارلمان اعتقاد داشت و شايد به همين دليل بود كه پيش از ديگران آستينها را براي تشكيل فراكسيوني كه علي لاريجاني را «پدر معنوي» خود ميخواند، بالا زد و در حالي كرسي رياست اين فراكسيون را كه نام «مستقلين ولايي» بر خود گذاشته بود، تقديم كاظم جلالي كرد كه خود در جايگاه نايبرييس نخست، عملا مديريت اجرايي و طراحي لابيها و ديگر تحركات پارلماني اين فراكسيون را بهعهده گرفت. آن هم در شرايطي كه لاريجاني همچون دوره نهم، جلالي را مامور اداره مركز پژوهشهاي مجلس كرده بود و اين يعني فراكسيون «مستقلين ولايي» همچون فراكسيون اكثريت دوره نهم كه به «رهروان ولايت» معروف بود و همزمان با اينكه لاريجاني را در مقام پدر معنوي ميشناخت و جلالي را به عنوان رييس فراكسيون معرفي ميكرد اما ديگراني همچون محمدرضا باهنر و حتي همين جعفرزاده ايمنآبادي بازيگردان اصلي امور فراكسيوني بودند، در دوره دهم نيز با طراحي مشابه، خود در همان مقام مورد علاقهاش، نقش «پدر معنوي» را ايفا كرد، جلالي را با برند رياست فراكسيون به صحنه فرستاد و كار و بار فراكسيون را عملا به جعفرزاده ايمنآبادي و بهروز نعمتي و ديگر يارانش سپرد. حالا البته جعفرزاده ايمنآبادي تنها پشت صحنه فراكسيون مستقلين ولايي، كار اجرايي و مديريتي اين تشكيلات پارلماني را پيش نميبرد، چرا كه جلالي حالا و قباي سفارت را به رداي نمايندگي ترجيح داده و اين يعني، پشت و جلوي صحنه فراكسيون مستقلين ولايي، تنها يك مرد ايستاده! امروز جعفرزاده ايمنآبادي، رييس فراكسيون مستقلين ولايي است، هر چند همچنان رييس واقعي، همان كسي كه بود: «پدر معنوي» ما برخلاف فرزندان سياسياش، رغبتي به تداوم حضور در پارلمان ندارند و با توجه به عدم نامنويسي براي انتخابات مجلس يازدهم، به نظر ميرسد مسيري بيشتر شبيه به كاظم جلالي را - كه به تعبيري فرزند ارشد اين خاندان است - برگزيده. البته نه لزوما به اين معنا كه بخواهد جلاي وطن كرده و در يكي از پايتختهاي جهان، خادم نظام باشد اما هر چه نباشد، دستكم يكي از دلايلي كه براي اين تصميم مهم سياسي لاريجاني عنوان شده و ميشود، آن است كه او ميخواهد چندصباحي را فارغ از مسووليت و بيرون قدرت سپري كند تا اگر احيانا در آستانه انتخابات 1400 رياستجمهوري، وزش باد و شرايط جويِ سپهرِ سياست را مساعد يافت و وارد گود رقابت شد، بتواند از وضع موجود بنالد و به فرداهاي بهتر نويد دهد. تا آن زمان اما ياران لاريجاني ميخواهند سنگر پارلمان را براي خود حفظ كنند. حتي در شرايطي كه عملا در ميان چهرههايي كه نامنويسي كردهاند، گزينهاي در قد و قواره رياست پارلمان نداشته باشند. آنها ميخواهند دستكم از قدرتگرفتن رقباي اصلي آقاي رييس در روزهاي خانهنشيني احتمالا موقتش ممانعت كنند. اين را ميتوان از يكي از آخرين اظهارنظرهاي مطبوعاتي جعفرزاده ايمنآبادي دريافت. او كه ديروز با عصرايران به گفتوگو نشسته، به قاليباف و احتمال رياستش در مجلس بعد تاخته است: «اطلاعات من ميگويد كه آقاي قاليباف نبايد خيلي اميدوار باشد كه سرليست تهران باشد و جريانسازي كند. فضاي بيرون مجلس با فضاي داخل مجلس متفاوت است و نميشود از بيرون يك آهنگي را بزنيد و بيايد داخل مجلس همان آهنگ را قطعي كنيد؛ مستند اين سخن آقايان حدادعادل و عارف هستند. كسي كه اينگونه آهنگ مينوازد و شيپور ميزند، معلوم ميشود كه نميداند چه چيزي را ميخواهد فتح كند و از ابتدا اطلاعاتش اشتباه است.» او ميگويد: «بايد ببينيم چه ميشود ولي قطعا هستند كساني كه بتوانند رياست را عهدهدار شوند.» او در مورد آقاتهراني، دبيركل جبهه پايداري و اقبالش براي نشستن بر كرسي نخست مجلس يازدهم گفته است: «اين اتفاقات شكل نميگيرد.» جعفرزاده ميگويد: «در حال حاضر و به صورت ظاهري اصولگراها خيلي اميدوار هستند كه بتوانند كرسيهاي بسياري از مجلس آينده را به خودشان اختصاص دهند؛ حتي اصولگراهاي تند و جبهه پايداري هم اميدوار هستند كه كرسيهاي بيشتري را بگيرند اما فكر ميكنم اين اتفاق به صورت 100درصدي براي اصولگراها رخ نميدهد.» نماينده رشت ادامه ميدهد: «چه در جريان اصلاحطلب و چه در جريان اصولگرا چهرههاي عاقل هستند و در كل، عقلاي دو جريان بيشتر شانس پيروزي در مجلس را دارند. موجهاي زودگذر ديگر نميتوانند براي مجلس تعيين تكليف كنند و مردم دقيقتر راي ميدهند.» جعفرزاده ايمنآبادي در عين حال به احتمال اينكه هدف لاريجاني از عدم كانديداتوري، نيمنگاهي به آينده «پاستور» و افق 1400 است نيز پاسخ گفته و جالب آنكه اين احتمال را منتفي دانسته است. اظهارنظري كه شايد بيشتر ناظر بر همان تاكتيك انتخاباتي مرسوم يعني «حركت با چراغ خاموش» باشد. او گفته است: «آقاي لاريجاني عاقلتر از اين حرفهاست كه براي رياستجمهوري بيايد؛ شايد بخواهد بنشيند گوشهاي و استراحت كند. متاسفانه هنر انقلاب اين است كه يك عده را دلسرد كند و به خانه بفرستد.»