آنها را بايد كشت

عمليات علمدار، يك مورد بسيار پر فراز و نشيب بود. بنا بر نوشته‌هاي ثبت شده شين‌بت حداقل دو مرتبه مجوز صادر شده براي زدن ضربه به علمدار به دليل ترس از آسيب رسيدن به افراد بي‌گناه لغو شد. اولين‌ بار در ششم مارس سال 2002 بود با آنكه اطمينان بسيار بالايي وجود داشت كه شحاده در آپارتماني در جنوب غزه مستقر است اما حمله به خاطر حضور تعداد زيادي از غيرنظاميان در همان ساختمان همراه با همسرش، ليلا و به احتمال زياد دختر 15 ساله‌اش، ايمان كه با او بودند، متوقف شد.3 روز بعد يك بمب‌گذار انتحاري كه توسط شحاده اعزام شد خودش را در كافه مومنت در نزديكي اقامتگاه نخست‌وزير در بيت‌المقدس منفجر كرد و 11 غير نظامي را كشت.در 6 ژوئن، يك تلاش ديگر براي ترور شحاده به دلايل مشابه لغو شد. 12 روز بعد از آن، بمب‌گذار انتحاري كه از طرف شاخه نظامي حماس اعزام شده بود 19 مسافر را در يك اتوبوس در بيت‌المقدس كشت.نااميدي در نهاد امنيتي اسراييل قابل لمس بود، چنانكه موشه ياآلون، سرپرست ستاد‌ اي‌دي‌اف‌ گفت، «من به همتايان امريكايي خودم درباره اين كار گفتم و اين آنها را ناراحت كرد. من به آنها گفتم كه ما در وهله اول به خاطر همسرش كه با او بود، عقب نشستيم چون شحاده بدون همسرش تكان نمي‌خورد. از زاويه آنها، اين كار احمقانه بود. آنها از من پرسيدند، «چي؟ به خاطر همسرش به او حمله نكرديد؟» معيار آنها با توجه به آسيب‌هاي جانبي كه دارد خيلي با معياري كه ما دستان‌مان را به خاطر اين كار بسته‌ايم، فرق دارد.»در جولاي 2002 بنيامين بن عليزر، وزير دفاع نقشه ديگري را براي كشتن شحاده تصويب كرد،. اين ‌بار آپارتمانش بايد منفجر مي‌شد. هر چند كه در اين مورد، محدوديت‌هايي كه با توجه به آسيب‌هايي كه به غيرنظاميان مي‌رسيد خيلي فرق داشت، يك ‌بار ديگر بن عليزر نوشت، «اگر زن يا بچه‌اي در نزديكي آپارتمان گفته شده، بودند، مجوز انجام عمليات را نداريد.» اما اكنون همسر شحاده مستثنا شده بود. اگر او بر حسب اتفاق در آن زمان در آپارتمان بود، عمليات مي‌توانست جلو برود. مردان، حال مي‌خواهد همسايه باشد يا فرد عبوري، گناهكار يا بي‌گناه، مستثنا شده بودند. آنها بايد مي‌مردند.

توضيح: استفاده از واژه تروريست‌هاي فلسطيني براي حفظ امانت در ترجمه است
نه اعتقاد مترجم و روزنامه