دولت و جايزه شعر
البته مشكلات مضاعف جوايزي كه دولت متولي‌اش است، افزون بر جوايز آزاد است بنابراين من هر وقت داوري شعري را پذيرفته‌ام اعتمادم به برگزاركننده، دبير و تركيب هيات داوران بسيار برايم پر اهميت و تعيين‌كننده بوده است. هم از اين رو در جوايز دولتي به طور مضاعف با مشكل طيف شركت‌كننده مواجهيم. اين معضل در جوايز آزاد بسيار كمرنگ است. البته منطقه‌اي، ملي، بين‌المللي و جهاني بودن يك جايزه را ميزان عملكرد حرفه‌اي برگزاركنندگان تعيين مي‌كند. مساله ديگر مافيايي است كه ماهيت دموكراتيك ما را چه در بخش دولتي و چه بخش‌هاي خصوصي مانند خوره دارد، مي‌آزارد و مانع رسيدن به يك وضعيت ثبات و امنيت مدني است. هر جايزه بر طيف شركت‌كنندگان خود دلالت مي‌كند و نه جز آن، انصاف و فرهنگ كار جمعي متاسفانه نزد حتي روشنفكران ما كم است. مادام كه انتقادپذير نباشيم و كمر به نابودي منتقد ببنديم، متوجه كاستي‌هاي خود نخواهيم بود. منتقد هم منتقم نباشد و مشفقانه عمل كند. كار خوب را خوب بنماياند و كار بد را هم مشفقانه و با نيت اصلاح به چالش گيرد. بزرگواري مشقي است كه با تماميت‌خواهي و غرور يا غفلت از آن گذر كرده‌ايم. فرهنگ مفاهمه يعني اتفاق راي نه لزوما اتحاد راي، ما در اتحاد شاهد ريا خواهيم بود اما در اتفاق، كمتر شاهد نادرستي خواهيم بود.