وزارت نيرو پاسخگو باشد
نتيجه اين اعتراضات مصوب فروردين 96 بود. طبق اين مصوبه قرار بود مشكلات آب و فاضلاب استان خوزستان طي سه سال حل شود. نميخواهم تمام زحمات دولت را زيرسوال ببرم، طي اين مدت اقداماتي هم صورت گرفت، مثل تصفيهخانه شرق اهواز يا كشيدن خطوط لوله براي بهرهبرداري از مخازن آب در استان، در مجموع 80 پروژه كوچك و بزرگ در اين استان شروع شده است اما چرا تاكنون اين پروژهها نهايي نشدهاند و چرا حالا خوزستان با چنين وضعيتي مواجه شده است؟ پيش از اين بايد به اين پرسش پاسخ داد كه چرا اصلا چنين ارقام كلاني تاكنون به استان خوزستان تخصيص پيدا كرده است. پيش از اين اهواز به عنوان مركز استان فاقد تصفيهخانه آب و فاضلاب و مخزن بزرگ آب بود. كلكتور و پمپاژ در اين استان وجود نداشت و مردم كارون و حميديه و اهواز 50 الي 55 درصد به شبكه فاضلاب دسترسي داشتند. به همين دليل چنين مبالغ كلاني براي حل اين معضل موردنياز بود و سال 83 چنين مبلغي از بانك جهاني فاينانس شد. اين فاينانس با هزار زور
و زحمت ممكن شد، 102 ميليون آن هم توسط شركت آب و فاضلاب اهواز وصول شد. اما اين شركت آب و فاضلاب اهواز است كه بايد پاسخگو باشد، بايد بگويد چنين رقم كلاني را به چه شكل و در كجا هزينه كرده است. عمده خروجي اين پولها متاسفانه صفر بوده است، يا اگر با آن پولها كاري شد، چندان كار كارشناسي نبود، براي مثال اگر لازم بود جايي لولهاي با 10 اينچ كار كنند، در عوض لولههايي با قطر كمتر انتخاب كردند و آنها را زيرزمين بردند. به همين راحتي اين پولها جابهجا شدند و امروز خروجي آن را نميبينيم. ممكن است شخصي ادعاي من را رد كند، ممكن است مسوولي خلاف گفتههاي من را بگويد اما اگر مستنداتي هست بايد به عموم ارايه شود و فارغ از آن، دادههاي روي زمين و حال و روز اهواز و خوزستان خود نشاندهنده نتيجه كار است. با اين پول ميتوانستند تصفيهخانههاي شرق و غرب اهواز را تكميل كنند و به بهرهبرداري برسانند، با اين پول ميتوانستند مشكل كلكتورها و پمپاژها را براي هميشه حل كنند اما چنين نشد. سوال ما هم از وزير محترم نيرو همين است، ما پيش از اين درباره روند كند پروژههايي كه با مصوبه 96 مشغول اجرا هستند، از وزير محترم سوال طرح كردهايم كه منتظريم در صحن علني مجلس از ايشان پرسيده شود. ما ميخواهيم آقاي وزير به صراحت بگويند اين پولها كجا رفته است. بخشي از اين پولها برميگردد به مديراني كه اهداف خاصي را در سر ميپروراندند، پيمانكاران خاصي را همراه خود سر اين پروژهها آوردند، اما اجازه بدهيم ادامه اين صحبتها را خود وزارتخانه بگويد و پاسخ دهد.
صحبت ديگر استان نبود شبكه جمعآوري آبهاي سطحي است كه شهرداري زير بار آن نميرود و مسووليت نميپذيرد اما حالا كه صحبت برداشت 100 ميليون دلار از صندوق ارزي است، رييس محترم برنامه و بودجه و استاندار محترم بايد پاسخ بدهند كه خروجي مصوبه 96 چه بود؟ اگر اين مصوب صددرصد پرداخت ميشد حالا ما مشكل فاضلاب در استان نداشتيم. يكي از دلايل اين امر استانهاي نورچشمي هستند، وقتي ميگويم نورچشمي تنها از يك اصطلاح استفاده نميكنم، سال 98 استان ما 48 درصد پرداخت از طرف دولت داشت اما همين استانهاي نورچشمي 88درصد پرداخت داشتند و پرداخت غالب آنها نقدي است نه اسنادي. وقتي غالب پرداختها به استان ما اسنادي ميشود، آن بخش نقدي به ناچار خرج حقوق ميشود و دليل كندي پيشرفت پروژههاي استان را ميتوان در اين نكته يافت. طبق محاسبات وزير محترم، ما 3 هزار و 700 ميليارد تومان براي رفع كامل فاضلاب استان نياز داريم، اين رقم با ارز نيمايي ميشود 500 ميليون دلار، نه 100 ميليون. آقايان بايد ببينند چقدر تفاوت در اين دو رقم هست و بايد در اين شرايط به خوزستان نگاه ويژه اي داشته باشند و رحم كنند، نه به دليل زخمهايي كه از گذشته هنوز پابرجاست، به حرمت انسانيت و اخلاق و مردمداري رحم كنند و اين پول را مطابق نياز پرداخت كنند.