سياستمداران بريتانيا و استفاده از توييتر
بستر مجازي
براي فعاليت‌هاي حزبي
گروه اجتماعي| در ميان چهره‌هاي عالم سياست، بوريس جانسون، نخست‌وزير بريتانيا و جرمي كوربين، رهبر حزب كارگر اين كشور شهرت بسيار دارند، هم در دنياي واقعي و هم در فضاي مجازي. توييتر براي هر دو چهره و رقيب سياسي ابزاري بوده است براي بيان نظرات و اختلافات سياسي‌شان و بيش از هر وقت در زمان انتخابات. هشتگ زدن در سازوكار كمپين‌هاي تبليغاتي و اظهارنظرهاي سياسي آنها اغلب با حساب و كتاب استفاده مي‌شوند؛ براي تشويق به حضور در انتخابات به نفع حزب محافظه‌كار يا حزب كارگر. اين مهم‌ترين نكته حضور اين چهره‌ها در فضاي مجازي است؛ توييتر وسيله‌اي است براي بيان روشن‌تر منافع و استانداردهاي حزب. توييتر جاي درددل كردن سياسي نيست.
از ميان اعضاي دولت بريتانيا جز دو- سه مورد، باقي اعضا همه حساب توييتر دارند و به نظر مي‌رسد حضور در اين فضا براي آنها به معناي بخشي از حضور سياسي و حرفه‌اي آنها همگام با دنياي غيرمجازي است. اين حساب‌ها هم اغلب هنگام انتخابات بيشتر از ساير مواقع فعال هستند و استفاده هشتگ در آنها هم محدود و اغلب در زمان انتخابات معنا پيدا مي‌كند. در ساير موارد، هر وزير بنا بر سازوكار وزارتخانه‌اش از اين بستر براي نشر گزارش‌هاي رسانه‌اي و ويدئوهايي از خود در حال توضيح دادن در مورد ديدارها و پيشرفت‌هاي حوزه كاري خود، استفاده مي‌كند. حفظ زبان رسمي، پرهيز از قرار دادن اسمايلي (شكلك‌هاي خندان و گريان و غيره) جز در موارد بسيار نادر، يكي از نقاط اشتراك توييت‌هاي مقامات رسمي است. اما تمام اينها به اين معنا نيست كه زبان تلخ و گزنده در ميان كاربران سياستمدار توييتر ديده نمي‌شود. تفاوت اين نقدهاي تند و تيز اما در اين است كه مخاطب آنها روشن، با ذكر اسم و دليل مورد نقد قرار مي‌گيرد. توييتر براي كساني مانند بوريس جانسون، جرمي كوربين و اعضاي محافظه‌كار دولت بريتانيا حكم امتداد همان شخصيت‌هاي سياسي و رسانه‌اي روزمره‌شان را دارد.