خبر
طراحي برنامه كنترل طلاق بهزيستي براي ۵ سال بعد از ازدواج
مديركل مشاوره و امور روانشناختي سازمان بهزيستي كشور از طراحي برنامه كنترل طلاق در كنار ديگر برنامه‌هاي موجود در اين زمينه خبر داد و گفت: اين سازمان برنامه ارتقاي كيفيت زندگي و تحكيم بنيان خانواده و پيشگيري و كنترل طلاق را طراحي كرده كه مي‌تواند 5 سال بعد از ازدواج را پوشش دهد. به گزارش ايرنا، بهزاد وحيدنيا گفت: اين برنامه براي پيشبرد به پشتيباني و تامين منابع نياز دارد و سازمان برنامه و بودجه در اين زمينه توجيه و اين برنامه به وزارت كشور ارسال شده است. او ادامه داد: طي اين برنامه، عوامل محافظ در برابر آسيب طلاق شناسايي شده و در برنامه مداخله‌اي بهزيستي قرار مي‌گيرد. فعاليت بهزيستي براي پيشگيري از طلاق مبتني بر چند محور از جمله محور آموزشي است؛ اقدامات آموزشي متكي بر رويكردهاي مورد نياز است. سازمان بهزيستي كشور براي كنترل و كاهش ميزان طلاق، ارايه خدمات روانشناختي را در كشور توسعه داده و براي مراكز تخصصي ازدواج و خانواده مجوز صادر مي‌كند. همچنين مراكز همكار را با مراكز قضايي و دعاوي خانواده تقويت كرده و برنامه‌هاي آموزشي ارايه مي‌كند. سازمان بهزيستي كشور براي افرادي كه سرپرست موثر ندارند نيز برنامه‌هاي حمايتي جدي دارد و نگاه اجتماع محور به برنامه‌ريزي‌ها اضافه شده تا بر آن اساس، خانواده را در تعامل با محيط اطراف فعال كرده و افراد را تبديل به انسان‌هاي تاثيرگذار كند. اين برنامه‌ها در تمام كشور در حال انجام است و براي اولين بار در كشور نيازهاي بومي، پايه محور طرح آموزشي قرار مي‌گيرد تا آموزش‌ها براساس نيازهاي افراد بومي باشد. اكنون 3 هزار و ۱۵۹ مركز مشاوره سلامت روان محلي و ۵۶۰ مركز در تعامل با قوه قضاييه در كشور فعاليت دارند. وحيدنيا همچنين از راه‌اندازي سامانه آموزش مداوم روانشناسان خبر داد كه تنها سيستم نظارتي متمركز مراكز مداخلات تخصصي است و زيرساخت آن در ۲۶ استان فراهم شده است. نمايندگان مجلس شوراي اسلامي سال ۹۵ در راستاي لايحه برنامه ششم توسعه، سازمان بهزيستي كشور را مكلف كردند در راستاي كنترل و كاهش نرخ طلاق به ۲۰ درصد طي 5 سال آينده اقدام كند.
زنان، پرورنده زيست بانان آينده
حساسيت زنان در حفاظت از محيط‌زيست به گفته محمد درويش، فعال محيط‌زيستي مي‌تواند نقش مهمي در پرورش نسلي نو و تربيت فرزنداني داشته باشد كه زيست‌بانان آينده باشند. به گزارش ايرنا، مسووليت‌پذير كردن كودكان در برابر محيط زيست و چگونگي نگهداري از آن ضرورتي است كه به باور كارشناسان با آموزش امروز به كودكان مي‌تواند، فردايي بهتر براي اين يگانه زيستگاه بشري رقم بزند اما نبايد فراموش كرد، شيوه آموزش و فرهنگسازي در حفاظت از محيط زيست بسيار مهم است چراكه تجربه نشان داده اگر از شيوه‌هاي آموزشي غلط استفاده شود نه تنها فرزندان از والدين الگو نمي‌گيرند بلكه والدين به يك ضد الگو براي آنها تبديل مي‌شوند. ضمن اينكه چنانچه فرهنگ زيست محيطي در مادران رسوخ كند و زنان، قوانين اكوسيستم را بشناسند در آن صورت به خوبي مي‌توانند اين ميراث معنوي را به فرزندان منتقل كنند. در اين باره «محمد درويش» فعال محيط زيست مي‌گويد: اصولا زنان به دليل ماهيت وجودي از خشونت فضايي كه در آن قرار دارند، مي‌كاهند، مقاومت در برابر سخنان درست را به شدت كاهش مي‌دهند و مي‌توانند نقش مجاب‌كنندگي را به شكل بهتر و موثرتري ايفا كنند. او در گفت‌وگو با ايرنا ادامه مي‌دهد: به همين علت است كه سازمان ملل هميشه بر نقش زنان در كاهش خشونت و بهبود توان اكولوژيك سرزمين تاكيد كرده و زنان يكي از مهم‌ترين سفرايي هستند كه در حوزه صلح و محيط زيست استفاده مي‌كند زيرا معتقد است در اين حوزه مي‌توانند كارآمدي زيادي داشته باشند. درويش با يادآوري اينكه مهم‌ترين مولفه‌هاي محيط زيستي مانند مصرف آب، پلاستيك و انرژي اغلب در محيط خانه اتفاق مي‌افتد، تاكيد مي‌كند: اگر زنان نسبت به اين مولفه‌ها حساس باشند و بتوانند آنها را خوب مديريت كنند، مي‌توانند علاوه بر كمك به حفظ محيط زيست، اثرگذاري زيادي هم در اقتصاد خانواده و كشور و آينده محيط زيست داشته باشند.
اما و اگرهاي ارايه آموزش‌هاي زيست محيطي به شهروندان
در پي تصميم برخي دستگاه‌هاي دولتي براي برگزاري تمرين مواجهه با سيلاب در مقطع متوسطه دوم در هفته آينده، يك فعال محيط زيست با اشاره به اينكه آموزش‌هاي صحيح درباره مسائل زيست‌محيطي مي‌تواند براي دانش‌آموزان در يك سطح و براي گروه‌هاي ديگر هدف در سطح ديگري تاثيرگذار باشد، گفت: به عنوان مثال ارايه آموزش‌هاي صحيح درباره سيل مي‌تواند توسعه هدفمندتر روستاها را موجب شود. حسين رفيع با اشاره به اينكه تجربه نشان مي‌دهد، زماني كه كاري صرفا دولتي است، انجام آن گاهي به نوعي تبديل به يك نوع رفتار و رفع تكليفي براي دستگاه‌ها مي‌شود، گفت: آموزش‌هاي محيط زيستي در كشور ما معمولا سطحي و مقطعي است و بدون يك برنامه مداوم و سنجش اثرسنجي اجرا مي‌شود اما سازمان‌هاي
مردم نهاد با توجه به دغدغه، علاقه و تخصصي كه دارند معمولا در زمينه آموزش و افزايش آگاهي عمومي بازدهي بهتري داشته‌اند. سازمان‌هاي مردم‌نهاد، دستگاه‌هاي دولتي، دانشگاه‌ها و مراكز علمي به تنهايي نمي‌توانند، تاثيرات عميقي بر فرهنگسازي زيست‌محيطي داشته باشند. اگر بخش‌هاي دولتي و غيردولتي و جامعه هدف در قالب يك برنامه واحد محيط زيستي از برنامه‌ريزي تا اجرا مشاركت كنند، مي‌توانند به نتايج پايدارتر و موفق‌تري برسند. هنگامي كه دولت به تنهايي درباره مقطع، زمان شروع و چگونگي ارايه آموزش‌هاي زيست محيطي در مدارس تصميم‌گيري مي‌كند به نتايج لازم نمي‌رسد. براي طراحي و اجراي چنين برنامه‌هايي لازم است، صفر تا صد آن با مشاركت همه ذي‌نفعان و ذي‌حقان از جمله دستگاه‌ها و سازمان‌هاي دولتي در كنار سازمان‌هاي مردم نهاد، دانشگاهيان و بخش‌هاي علمي، بنگاه‌هاي اقتصادي و جامعه هدف شكل گيرد و با توجه به ظرفيت‌ها و علايق، وظايف تقسيم شود و مراحل اجرا و پايش به انجام رسد.