كرونا و فعاليت‌هاي رسانه‌اي ناكامل وزارتخانه گردشگري
سعيد شفيعا
جريان تعاملات انساني چه در قالب گردشگري، چه تحصيل و چه تجارت به هر حال كرونا را به ايران مي‌رساند. بيماري ويروسي كه شايد ترس‌هاي رسانه‌اي بسياري را براي بشر ايجاد كرده است و اين ترس از شيوع بالاي آن سرچشمه گرفته است. در حالي كه به نظر، مقايسه علمي سه بيماري پرخطر كرونا، سارس و آنفلوآنزا و شفاف‌سازي خطرات آنها مي‌توانست امنيت رواني و ذهني مردم نسبت به كرونا را ايجاد كند، تمركز رسانه‌ها بيشتر روي تعداد مرگ و ميرها و قدرت نفوذ و انتشار اين بيماري است.
گردشگري ايران در سال 98 مسير پر التهاب و بحراني را پشت سر گذاشت. از سياه‌نمايي‌ها در مورد ايران و از ممنوعيت‌هاي پرواز هواپيما و موضوع كرونا هركدام ضربات جبران‌ناپذيري به بدنه گردشگري ايران وارد كرد. در مسير اين اتفاقات تنها موضع‌گيري‌هاي وزارتخانه تازه‌تاسيس گردشگري و ميراث فرهنگي و صنايع دستي اين بود كه براي بيرون‌رفت از بحران برنامه‌اي دارند. برنامه‌اي كه هيچگاه جزيياتش اعلام نشد. مروري بر خبرها و گزارش‌هاي منتشر‌شده توسط وزارتخانه نشان مي‌دهد كه استراتژي مشخصي در قبال مسائل ايجادشده وجود ندارد. مسكوت نگه داشتن و نپرداختن به صورت مساله ممكن است يك روش باشد، اما نه تنها روش.
گردشگري ممكن است براساس وجود جاذبه‌ها و پتانسيل‌هاي طبيعي و فرهنگي يك ناحيه شكل بگيرد، اما در بستر و فضاي امن و آرام. اينكه بيماري خطرناكي وارد ايران شده است يك واقعيت است. اينكه وزارتخانه‌هاي مربوطه به خوبي در مورد مديريت آن اقداماتي انجام مي‌دهند و اطلاع‌رساني مي‌كنند خوب است. اما در مورد گردشگري داخلي و خارجي بايد وزارتخانه گردشگري حساس‌تر و فعال‌تر حاضر شود. تعطيل شدن مدارس و دانشگاه‌هاي تهران با افزايش حدودا 20 درصدي تقاضا براي سفر به شمال همراه شد. موضوعي كه با اصل مفهوم تعطيلي در تضاد است. آيا نقش رسانه‌اي و آگاه‌سازي وزارتخانه گردشگري در اين مقوله خالي نيست؟ سوالاتي كه ذهن را مشغول مي‌كند اين است كه برنامه رسانه‌اي و ارتباطي وزارت گردشگري چيست؟ اين وزارتخانه چه ميزان فعاليت‌هاي رسانه‌اي را موثر در مديريت بحران‌هاي فعلي گردشگري مي‌داند؟
عضو هيات علمي پژوهشكده نظر