به نكات مثبت زندگي بينديشيم

بهار دلكش و باغ معاني/ چنين پيدا كند راز نهاني (نظامي گنجوي)
بهار زيباست، همان‎گونه كه ديگر فصول طبيعت زيبا و دلپذيرند. مهم آن است كه بال و پاي تفكر را در باغ معاني به حركت درآورد تا به اين زيبايي‎ها پي برد. ايام قرنطينه فرصتي بود براي جولان تفكر در حصار خانه؛ جولاني كه هر حصاري را مي‎شكند و هر مرزي را درمي‎نوردد. در اين ايام به جز كتاب و قلم كه مونس هميشگي‎ام بوده، به گلگشت خاطره روي آوردم و سعي كردم بعضي از آنها را براي دختركم، ترنم، روايت كنم. به يادش آوردم در اين ايام كه با سرگرمي‎هاي بسيار مي‎توان تنهايي‎هاي قرنطينه را سپري كرد، در روزگار كودكي ما كمتر نشاني داشتند. در آن ايام يا پاي قصه مادر و مادربزرگ و خاطرات پدر مي‎نشستيم يا گوش به راديو داشتيم. برنامه‎هاي تلويزيون ساعات محدود و تنوع كمي داشتند. قصه‎ها و خاطرات و صداي راديو خيال‌مان را پرورش مي‎داد و براي آنچه مي‎شنيديم، در خيال‌مان تصويرسازي مي‎كرديم. در خاموشي‎هاي بي‎شمار شبانه با حركات دستان‌مان تصاويري خلق مي‎كرديم. كودكاني بوديم كه بيش از آنكه كارتون ببينيم، در ذهن‌مان كارتون مي‎ساختيم. آنچه ما در خيال كودكي خويش مي‎آفريديم، در جهان بزرگ‌ترهاي‌مان به نوعي ديگر ساخته مي‎شد. جهان انسان ايراني همواره در پي ساختن و خلاقيت در حصار محدوديت‎ها و خطرها بوده است. نه آن‎كه به توهم رو كند كه شعله اميد را زنده نگه مي‎داشت. همان‎گونه كه در شب چلّه (يلدا) در گرد آتش در دل سرما در بلندترين شب سال به برآمدن خورشيد مي‎انديشيد. مهم آن است كه در درون نشكنيم كه بيرون را مي‎توان ساخت. قرنطينه فرصتي است تا از منفي‎بافي رها شده و به نكات مثبت زندگي انديشيد. به داشته‎هايي كه بودند و در هياهوهاي شهر و زمانه و شبانه فراموش‌شان كرده بوديم. گويي كرونا موجب شد به مرخصي اجباري روانه شويم. ايرانيان اگرچه در ادبيات عاميانه و روايات بعضي از ناظران خارجي به فردگرايي منتسب شده‎اند، اما تجربيات متعدد در زمانه‎هاي مختلف ثابت كرده آنان در مصيبت به همگرايي و تعاون مي‎انديشند. در اين وضعيت با آن‎كه برخي كارهايي كردند كه نبايد، اما خيلي عظيم از مردمان در حصار قرنطينه به مدد تكنولوژي از طريق فضاي مجازي به انتقال تجربيات خود در اين ايام پرداختند. اين مردمان نشان دادند مي‎توان با ذهن و جاني روشن در كنار يكديگر بود. اميد در دل‎ها جوانه زده، اما آرزوي بزرگ آن است كه اين اميد در پساكرونا به بار و ثمر بنشيند. در فردايي كه كرونا نيست، همچنان دل در گرو هم داشته باشيم. در اين صورت است كه مي‎توان گفت جز زيبايي نديدم.