مدت زيادي از تعطيلي مسابقات ورزشي گذشته است و اين سوال مطرح شده كه چه زماني قرار است رقابت‌هاي ورزشي به حالت عادي خود بازگردد. نبودن اين مسابقات به نوعي در روحيه آدم‌ها تاثيرگذار بوده و آنها را براي پر كردن اوقات فراغت‌شان با مشكل مواجه كرده است. برخي از رهبران سياسي نيز در اقصي‌نقاط دنيا كم‌كم زمزمه بازگشت مسابقات ورزشي را آغاز كرده‌اند. به عنوان مثال در جريان كنفرانس خبري هفته گذشته رييس‌جمهور امريكا، ترامپ درخواست‌هايي را مطرح كرد كه هم‌نوا با برخي از طرفداران ورزش در نقاط مختلف دنيا بود. ترامپ گفت: «ما بايد ورزش خود را برگردانيم. من از وقتي چهارده ساله بودم به تماشاي مسابقات بيسبال مي‌نشستم.» او ادامه داد در حال جمع كردن يك هيات متخصص از جمله كميسيون‌هاي هر ليگ بزرگ كشور است تا راهي براي بازگشت بازي‌ها به ورزشگاه‌هاي سراسر كشور را پيدا كنند. اندرو كووومو از نيويورك و دكتر آنتوني اس. فاسي رهبر برجسته دولت فدرال در زمينه بيماري‌هاي عفوني اين هفته از ايده اجراي بازي‌هاي بدون تماشاگر در ورزشگاه‌ها حمايت كردند. بنابراين چقدر واقع‌بينانه است كه امسال دوباره شاهد برگزاري مسابقات ورزشي باشيم؟ و اينكه بعد از شروع رقابت‌ها در امريكا آيا كشورهاي ديگر نيز ترغيب مي‌شوند با همان فرمول كار را آغاز كنند؟ اين دقيقا به چه معناست؟ در اينجا سعي مي‌كنيم به برخي از سوال‌هاي مهم كه در اين زمينه وجود دارد پاسخ بدهيم زير دنياي ورزش به‌شدت به مساله بهداشت جهاني وابسته است.
چرا الان ورزشي نيست كه تماشا كنيم؟
رويدادهاي ورزشي با طرفداران تعريف مي‌شوند. حضور تماشاچيان در استاديوم‌‌ها يا در خيابان‌ها يا حتي تجمع چند نفري آنها در مكان‌هاي كوچك دقيقا تعريفي است از اجتماعات گسترده كه متخصصان اصرار دارند بايد از حضور در آنها پرهيز كنيم. اين فقط مربوط به خود بازي‌ها هم نيست. اين مربوط به مسافرت طرفداران به استاديوم شهرها يا كشورهاي ديگر، استراحت در پاركينگ‌ها و تجمع در اجتماعات قبل و بعد از بازي نيز مي‌شود. دكتر جولي ويشاميان رييس كميته بهداشت عمومي انجمن بيماري‌هاي عفوني امريكا گفت: «شما گروهي از افراد را جمع مي‌كنيد كه معمولا آنها را براي مدت زمان طولاني نزديك به هم نمي‌بينيد. خطر در كنار هم قرار دادن اين افراد از نشستن در يك رستوران نيز بالاتر است.»
آيا نمي‌توان بازي‌ها را بدون طرفداران انجام داد و فقط از تلويزيون ديد؟
اين گزينه‌اي است كه هم‌اكنون در سراسر جهان در موردش حرف زده مي‌شود. اما بايد بپذيريم كه اين يك راه‌حل ساده نيست. در سطح پايه بايد از صدها ورزشكار در سراسر كشور بخواهيم كه از انجام دستورالعمل‌هاي بهداشت جهاني براي انجام سرگرم كردن ما چشم‌پوشي كنند. آيا ما بابت اين، احساس خوبي خواهيم داشت؟ مساله فقط بازي كردن در يك تايم مشخص نيست. ورزشكاران بايد در طول هفته چندين نوبت در ساير فعاليت‌هاي تيم نظير تمرينات هم شركت كنند. ويشامپايان كه خودش اهل تماشاي فوتبال است گفت: «حتي اگر ورزشكاران در استاديوم‌هاي خالي هم بازي كنند باز هم در معرض خطر قرار دارند. من نمي‌توانم برگزاري رقابت‌هاي ورزشي را در حال حاضر تصور كنم. هيچ تضميني وجود ندارد كه بازيكنان در منزل يا جاي ديگري آلوده نشوند و آن را به زمين بازي نياورند. تصور كنيد يك دو جين بازيكن بسكتبال را در يك زمين بازي كه به هم مي‌چسبند. آيا اين عادي است؟»
شايد هر ليگ بتواند يك سيستم پيچيده آزمايش و قرنطينه بازيكنان و مربيان را ايجاد كند تا اطمينان حاصل شود كه فقط ورزشكاران عاري از ويروس در بازي‌ها حاضر مي‌شوند.
پاسخ اين است كه يك تيم ورزشي شامل تنها بازيكنان و مربيان نمي‌شوند. اين واقعا شامل يك جمع بسيار بزرگ‌تر از آدم‌هاست كه در كنار هم كار مي‌كنند. به عنوان مثال در بوندس‌ليگا، ليگ برتر فوتبال در آلمان تخمين زده مي‌شود كه هر تيم حدود 240 نفر شامل بازيكنان و پرسنل تيم و مسوولان و كارمندان بخش‌هاي مختلف را در اختيار دارد كه حتي اگر بازي‌ها پشت درهاي بسته برگزار شود اين تعداد افراد درگير مي‌شوند.
در اين حالت آيا راهي براي ايجاد نوعي محوطه ايزوله و بدون ويروس وجود دارد كه ليگ‌ها در آنجا برگزار شوند؟
سازمان‌هاي مختلف ورزشي در مورد برنامه‌هايي نظير اين بحث كرده‌اند. به عنوان مثال ليگ بيسبال در مورد بردن تمام تيم‌ها به آريزونا، جايي كه 10 كمپ بزرگ تمريني وجود دارد، و برگزاري مسابقات در فصل بهار حرف زده‌اند. اما اكثر كارشناسان چنين پيشنهادهايي را بسيار پيچيده و در نهايت بسيار دور از ذهن مي‌دانند. حداقل براي مسابقات چندين بازي گسترده در طول زمان بايد تدارك ديده شود. اين افراد چگونه تغذيه مي‌شوند؟ اگر بازيكني آسيب ديد چه مي‌شود؟ آيا ورزشكاران خانواده‌هاي خود را ترك مي‌كنند يا آنها را نيز همراه مي‌آورند؟ هر سناريويي شبيه به اين مي‌تواند افراد بيشتري را از آنچه در ابتدا تصور مي‌شود درگير كند. پس به نظر مي‌رسد حفظ يك سيستم ايزوله و عاري از ويروس تقريبا غير ممكن است. دكتر ويليام شافنر استاد دانشگاه وندربيلت كه متخصص داروهاي پيشگيري و بيماري‌هاي عفوني است گفت: «شما نمي‌توانيد در مورد اين داستان فضايي فكر كنيد. زير اينگونه نخواهد بود.»
اگر ادامه رقابت‌ها ريسك بسيار بالايي دارد در نهايت هر كس بايد چه كار كند؟
اين ايده وجود دارد كه ليگ‌هاي ورزشي هر كشوري عناصر اصلي شخصيت ملي آن كشور را در خود جاي داده است و بازگرداندن آنها نمايانگر عادي شدن شرايط است و براي اين مساله تلاش مي‌شود. نكته مهم ديگر البته پول است. اگر ليگ‌ها نتوانند فصل‌هاي خود را به پايان برسانند ميلياردها دلار را از دست خواهند داد. پول مي‌تواند باعث شود مردم كارهاي زيادي را انجام دهند.
آيا ليگ‌هاي مختلفي در سراسر دنيا وجود دارند كه سعي مي‌كنند ضمن توجه به دستورالعمل‌هاي بهداشتي فعاليت خود را ادامه دهند و اين كار را با موفقيت انجام داده باشند؟
ليگ بسكتبال 5 تيمي تايوان بازي‌هايش را در يك سالن كاملا خالي انجام مي‌دهد كه بيش از 100 نفر وارد آن نمي‌شوند. آزمايش كرونا ويروس در لحظه انجام نمي‌شود اما درجه حرارت همه كنترل مي‌شود. البته حاملان بدون علامت ويروس ممكن است درجه حرارت بالايي نداشته باشند. در آخر هفته قبل ليگ‌هاي بيسبال و فوتبال اين كشور با همين روش شروع به انجام كار كردند. در آلمان تيم‌هايي در ليگ‌هاي برتر فوتبال اين كشور دوباره تمرينات را از سر گرفته‌اند و ليگ قصد دارد بازي‌ها را از ابتداي ماه مه از سر بگيرد. چند كشور مانند نيكاراگوئه نيز با محدوديت‌هاي ناچيز مواجه شده‌اند و كارشان را ادامه مي‌دهند. توجه به اين نكته مهم است كه اين كشورها تلفات و مبتلايان زيادي را ثبت نكرده‌اند و همچنين آزمايش‌هاي زيادي را انجام داده‌اند. حتي پس از اين كارها نيز آنها با احتياط فراوان ادامه مي‌دهند. هنوز مشخص نيست اگر در ليگ بسكتبال تايوان يك مورد ابتلا پيدا شود چه خواهد شد؟ آيا ليگ دوباره بازي‌ها را به حالت تعليق در مي‌آورد؟
چگونه بايد تصميم بگيريم كه آيا بازي‌ها از سر گرفته شود يا خير؟
اينها سوالاتي است كه در مورد ورزش در هر سطحي وجود دارد. در برخي از كشورها هيات‌هايي انتخاب شده‌اند تا شرايط بازگشت مسابقات ورزشي را رصد كنند. به عنوان مثال شافنر بخشي از يك پنل مشورتي است كه توسط N.C.A.A جمع شده است. اين پنل وظيفه دارد در مورد چگونگي ادامه فعاليت‌هاي ورزشي مشورت دهد و سوالات مربيان و ورزشكاران را پاسخ بدهد. شفنر در مورد توصيه‌هاي در انتظار هيات‌مديره با خنده گفت: «مربيان هفته گذشته پاسخ صريح مي‌خواستند. اما ما به خودمان جدول زماني نداده‌ايم. ما داده‌ها را با دقت مشاهده مي‌كنيم و به تشريح مدل‌هاي موجود مي‌پردازيم.»
در نماي كلي اين مسائل در اولويت قرار دارد. متخصصان پزشكي تنها با تمركز از بين بردن شيوع ويروس مي‌گويند مسابقات ورزشي در حال حاضر نبايد انجام گيرد. اما همه اين طور فكر نمي‌كنند. از نظر برخي بازگرداندن كمي نرمال بودن در زندگي اقتصادي و اجتماعي امريكا واجب است و نبود اين از خطرات ويروس به مراتب بيشتر است. شافنر گفت: «ما براي حل برخي از اين مشكلات بايد برخي از خطرات سلامتي را بپذيريم. اگر شما كمال‌گرا نباشيد نااميد نخواهيد شد.»
بنابراين چه موقع دوباره ورزش مانند گذشته عادي خواهد بود؟
كارشناسان قبول دارند كه حتي اگر ليگ‌هاي ورزشي در كوتاه‌مدت از حالت تعطيل به انجام شدن با ظرفيت كم برگردد، بازگشت واقعي به شرايط عادي مثل زماني كه 50 هزار هوادار در ورزشگاه يانكي كنار هم نشسته باشند به اين زودي‌ها ممكن نخواهد بود. در واقع تا زماني كه واكسني در كار نباشد كه براي همه در دسترس باشد. اين اتفاق مي‌تواند تا سال 2021 يا حتي پس از آن رخ بدهد. شافنر گفت: «درجه‌اي از فاصله‌گذاري اجتماعي تا آن زمان بايد جزيي از هنجارهاي ما شده باشد. ما ممكن است آن را كاهش دهيم يا همزيستي با ويروس و سازش‌هايي را در نظر بگيريم اما فاصله‌گذاري اجتماعي بايد باقي بماند.»
همه اينها يعني ممكن است كه ورزش تا مدت‌ها احساس طبيعي بودن نكند.
منبع: نيويورك تايمز