مشكلات به اضافه كرونا
محسن شريفيان
شايد اين روزها حال ما را بهتر درك كنيد، تعطيلي كسب‌وكار با يك ويروس. موزيسين‌ها تنها قشر جامعه ايران هستند كه بارها به بهانه‌هاي مختلف بيشترين خانه‌نشيني را تجربه كرده‌اند. كسب‌وكار ما در خيلي از روزهاي سال قانونا تعطيل است. بماند كه در بعضي مواقع هم اگر از طريق تصميم مديران تعطيل نشويم عده‌اي از مردم تصميم مي‌گيرند كه بايد به خاطر فلان اعتراض، همراه يا تحريم شويم يا باز تعطيل كنيم. در چنين مواقعي چيزي به نام حمايت يا جبران خسارت براي اين قشر در قانون تعريف نشده است. به عبارتي ديگر در اين چند وقت است كه مردم متوجه تعطيلي شده‌اند در حالي كه موزيسين‌ها خيلي وقت است كه تعطيل بودند و خانه‌‌نشين و خبري از حمايت نبود. بارها و بارها كنسرت‌هاي ما به خاطر اتفاقات مختلف تعطيل شد. چندي پيش در هرمزگان كنسرتي داشتم كه به خاطر اتفاق ناخوشايندي كنسرت را كنسل كردم كه البته بايد اين كار را مي‌كردم. اما آيا اين اتفاق سابقه دارد كه گاهي نهادهاي مربوط و دولتي بگويند كه ما جبران خسارت مي‌كنيم وقتي كه شما به مسائل احترام گذاشته‌ايد. در مدت زمان فعاليتي كه من داشتم هيچ‌وقت حمايتي از اين دست نديدم. شايد بتوان گفت اين روزها تعطيلي ما صرفا به چشم مي‌آيد. فكر كردن راجع به بيمه بيكاري در چنين اتفاقاتي براي ما قصه‌اي بيش نيست. البته من در خبري شنيدم كه خانه موسيقي قرار است كمك هزينه‌اي به هنرمنداني كه در اين چند ماه نتوانستند كاري انجام دهند پرداخت كند و من براي اولين بار است كه چنين خبري درباره حمايت از هنرمندان مي‌شنوم. خبر خوشحال كننده بود هرچند كه از انجام آن اطلاعي ندارم.