استقلال و پرسپوليس ورژن دولتي، از بدهكار هم بدهكارترند
400 ميليارد تومان ناقابل
سر و صداها اطراف خصوصي‌سازي سرخابي‌ها امسال بيشتر از قبل به گوش مي‌رسد. مخصوصا حالا كه بورس در حال منفجر شدن است و گفته مي‌شود سهام سرخابي‌ها نيز قرار است در مرداد ماه از طريق بورس فروخته شود. بدون شك تعيين بدهي‌هاي دو باشگاه اولين قدم در راه خصوصي‌سازي است. استقلال و پرسپوليس از ساليان گذشته روند سوددهي خود را از دست داده‌اند و مدام بدهي روي بدهي تلنبار كرده‌اند. رسانه‌هاي مختلف سعي داشته‌اند با دسترسي به منابعي از داخل باشگاه ميزان اين بدهي‌ها را مشخص كنند. بر اساس همين تلاش‌ها گفته مي‌شد بدهي دو باشگاه چيزي بين 70 تا 100 ميليارد تومان تخمين زده مي‌شود.
اما آماري كه ديروز علي‌اصغر يوسف‌نژاد عضو فراكسيون ورزش مجلس شوراي اسلامي در برنامه يك روز تازه شبكه 5 سيما اعلام كرد، نشان داد رقم‌هايي كه پيش از اين مطرح شده بود، سوء‌تفاهمي بيش نبوده است. يوسف‌نژاد اعلام كرد: بر اساس آخرين گزارش توسط سازمان خصوصي‌سازي بدهي‌ها و دارايي‌هاي استقلال و پرسپوليس به شرح زير است:
بدهي‌هاي استقلال: 155 ميليارد تومان زيان انباشته دارد؛ 190 ميليارد تومان بدهي استقلال است؛ حدود 50 ميليارد بدهي مالياتي است.
بدهي‌هاي پرسپوليس: 135 ميليارد تومان زيان انباشته دارد؛ 190 ميليارد تومان بدهي پرسپوليس است؛ 75 ميليارد بدهي مالياتي دارد.
دارايي‌هاي استقلال: يك ساختمان در سعادت‌آباد؛ ورزشگاه مرغوبكار؛ قرار است كمپ ناصر حجازي به اين باشگاه واگذار شود.
دارايي‌هاي پرسپوليس: يك دفتر مركزي؛ ورزشگاه درفشي‌فر؛ دو آپارتمان در فرمانيه دارد؛ قرار است يك ورزشگاه هم به اين باشگاه بدهند.
در ادامه برنامه يوسف‌نژاد اعلام كرد: قرار است ساختمان‌ها و ورزشگاه‌ها به اين دو باشگاه داده شود تا اين دو باشگاه كمي از لحاظ تراز مالي وضعيت بهتري پيدا كنند و بدهي‌ها به دارايي‌ها نزديك شوند. يوسف‌نژاد در پاسخ به اين سوال مجري كه چرا برخي اموال و زمين‌هايي كه متعلق به اين دو باشگاه بوده به آنها عودت داده نمي‌شود تا شرايط‌شان بهتر شود، گفت: «اين اموال در گذشته طبق مصوبه شوراي انقلاب به دولت واگذار شده است و بازگرداندن آنها مراحل زيادي دارد.»
اظهارات عضو فراكسيون مجلس درباره بدهي‌ها و دارايي‌هاي دو باشگاه پرطرفدار كشور سوال‌هاي زيادي را با خود به همراه مي‌آورد. اولين سوال در مورد بدهي‌هاي عجيب و غريب سرخابي‌هاست. مساله دقيقا سر 400 ميليارد تومان است. پولي كه معلوم نيست چگونه و در چه راه‌هايي خرج شده و هيچ‌گونه سودي هم به همراه نداشته است.
ماجرا وقتي ترسناك‌تر مي‌شود كه بدانيم برخي بدهي‌هاي اين دو باشگاه ناپيدا و هنوز مكشوف نشده است، چراكه طبق ادعاي يوسف‌نژاد اينها بخش پيداي ماجرا هستند و بدهي‌هاي پنهان هم وجود دارد. در واقع بايد پرسيد نهادهاي نظارتي در اين مدت دقيقا مشغول چه كاري بودند كه متوجه اين حجم از بريز و بپاش‌ها نشده‌اند؟ چرا هيچ مديري از اين دو تيم در طول ساليان متمادي بازخواست نكرده و چرا تا به حال بحثي جدي در اين زمينه مطرح نشده است؟
سوال بعدي در مورد پروسه‌اي است كه ايشان ادعا مي‌كند بسيار طولاني است و بنابراين بهتر است پيگيرش نشويم. همه مي‌دانيم كه اين دو باشگاه اموال زيادي داشته‌اند كه تنها با بازگرداندن همان‌ها بسياري از مشكلات حل خواهد شد و از همه مهم‌تر، درست همان‌طور كه مجري برنامه عنوان كرد، منتي هم ديگر نمي‌توان سر اين دو باشگاه گذاشت. حال عجيب است كه يك مساله درون‌سازماني براي بازگرداندن اموال از نظر نماينده مجلس جوري تعريف مي‌شود كه يعني بهتر است بي‌خيالش شويم. بايد پرسيد چه كساني يا چه سازمان‌هايي نمي‌خواهند اموالي را كه متعلق به دو باشگاه فوتبال بوده است به آنها بازگردانند و چرا كسي نمي‌خواهد در اين زمينه كاري انجام دهد؟
و اما سوال سوم را بايد از كساني پرسيد كه بر خصوصي‌سازي دو باشگاه تاكيد دارند. آنها بايد جواب بدهند كه آيا كسي حاضر است 200 ميليارد تومان فقط در شروع كار و تازه بعد از خريد سهام باشگاه هزينه كند تا باشگاه تازه به نقطه صفر برسد؟ در اينكه سرخابي‌ها مي‌توانند آنچنان سودآور شوند كه اين ضررهاي ابتدايي را جبران كنند شكي نيست، اما آيا افرادي كه قرار است بر اساس اهليت در مناقصه احتمالي برنده شوند، مي‌توانند از دسته فعالان اقتصادي مستقل باشند و چنين ريسكي را بپذيرند؟ مخصوصا اگر سرنوشت تيم‌هاي خصوصي چند سال اخير فوتبال را نگاه كرده باشند. به بيان ساده‌تر پرداخت چنين هزينه‌هايي فقط از عهده يك‌سري دستگاه خاص برمي‌آيد كه در صورت ورود آنها به بحث خصوصي‌سازي دو باشگاه بايد دوباره شاهد خصولتي شدن يك بنگاه ديگر در كشور باشيم.