منطق بازگشايي مدارس!
محمد داوري
از امروز (شنبه) قرار است مدارس باز باشد و طبق اعلام مسوولان آموزش و پرورش حضور پرسنل و معلمان الزامي است اما حضور دانش‌آموزان اختياري است.
بيش از يكصد هزار مدرسه در كشور وجود دارد كه 14 ميليون دانش‌آموز را تحت پوشش قرار مي‌دهد، تصور مي‌كنيد چه تعداد مدارس از امروز باز خواهند بود و چه تعداد از معلمان و دانش‌آموزان در مدرسه حاضر خواهند شد؟ و پرسش بعدي اينكه اگر به فرض همه مدارس باز باشند و همه پرسنل و معلمان آنها هم حضور داشته باشند تصور مي‌رود چه تعداد دانش‌آموز حاضر شوند؟ و پرسش سوم اينكه به فرض تعدادي از دانش‌آموزان در برخي مدارس حاضر شوند تصور مي‌رود كه چه اتفاقي بيفتد؟
اين پرسش‌ها و چندين پرسش مشابه آن، اين مطلب را به ذهن مي‌رساند كه مسوولان تصميم‌گيرنده در ستاد ملي مقابله با كرونا و دولت و وزارت آموزش و پرورش تصميم متكي بر واقعيت‌هاي فضاي مدارس و خانواده‌ها و نگرش‌ها و آمادگي‌هاي معلمان و دانش‌آموزان اتخاذ نكرده‌اند و تصميم آنها براي بازگشايي مدارس آن هم در روزهاي پاياني ارديبهشت كه بسياري از مدارس ابتدايي كه حدود يك‌سوم دانش‌آموزان را شامل مي‌شود در حال امتحان‌هاي آخر سال هستند و بسياري از مدارس ديگر به ويژه مقطع متوسطه اول با برنامه‌هاي مجازي دارند عملا سال تحصيلي را پايان يافته تلقي مي‌كنند، لذا به نظر مي‌رسد اين تصميم بسيار به دور از واقعيت‌هاي آموزشي و برنامه‌هاي مدارس و خانواده‌هاست.
هر چه به ابعاد اين تصميم انديشيدم تا براي آن دلايل منطقي و موجه پيدا كنم ذهنم به جايي قد نداد و هر چه شبكه‌هاي اجتماعي و رسانه‌ها را جست‌وجو كردم تا نشاني از استقبال از اين تصميم بيابم به چيزي برنخوردم و هر چه بود ابراز تعجب و تاسف از اين تصميم بود. بسياري از والدين چنين واكنش نشان داده بودند كه حتي اگر اجباري هم باشد ما فرزندان‌مان را به مدرسه نمي‌فرستيم و بسياري از دانش‌آموزان هم گفته‌اند مي‌دانيم اگر به مدرسه هم برويم خبري نيست و اگر اشكال درسي هم داشته باشيم، مي‌توانيم از طريق مجازي از دبيران كمك بگيريم و ضرورتي براي مراجعه به مدرسه وجود ندارد و از همه مهم‌تر اينكه بسياري از معلمان به‌ويژه فعالان رسانه‌اي و شبكه‌هاي مجازي با واكنش تمسخرآميز اين تصميم را به باد طنز گرفته و هر كس به طريقي مخالفت خود را با آن ابراز كرده است و يكي از اين طنز‌هايي كه دست به دست در شبكه‌ها مي‌چرخد اين است كه «دانش‌آموز عزيز من معلم برحسب وظيفه و اجبار در مدرسه حاضر خواهم شد ولي بدانيد كه مبتلا به كرونا هستم حالا تصميم آمدن شما به مدرسه با مسووليت والدين و خود شما است هر چند دل‌مان براي‌تان تنگ شده اما سلامتي شما براي ما مهم‌تر است.»
به نظر مي‌رسد ديگر نيازي نباشد من يادداشتم را طولاني كنم با همين مختصر توصيف واقعيت‌هاي فضاي مدارس و خانواده‌ها، مشخص شد كه براي اين تصميم حتي به اندازه نوشتن همين يادداشت وقت صرف نشده است و تصميم‌گيرندگان به بحث و تبادل‌نظر نپرداخته‌اند.
هرچند همچنان منتظر دفاع تصميم‌گيرندگان و شنيدن دلايل و منطق اين تصميم هستيم تا چنانچه قانع‌كننده و منطقي و به نفع دانش‌آموزان باشد به عنوان يك كارشناس آموزش و پرورش و فعال رسانه‌اي اين حوزه از معلمان و دانش‌آموزان و خانواده‌ها درخواست كنيم كه از اين تصميم حمايت كنند تا بخشي از خلأ آموزشي جبران شود.