لباس اجباري جديد ما
امري كه نيازمند نظارت و كنترل قابل توجهي بود و عموما ما در بحث نظارت‌ها ضعف جدي در كشور داريم. فاصله‌گذاري هوشمند خيلي زود لوث شد و عملا اجرا نشد. اجراي پروتكل‌هاي بهداشتي هم بگير و نگير داشت و ما رفته رفته خسته و خسته‌تر شديم. اما فراموش كرديم كه بيشتر از خستگي ما از وضعيتي جديد كه با آن مواجه شده بوديم كادر درمان و مشخصا تيم‌هاي پزشكي كه خط مقدم مبارزه با شيوع ويروس كرونا بودند خسته شده‌اند. ما همه نيروهاي متخصص خود را فراخوانده بوديم و آنها از ابتداي اسفند 1398 بدون وقفه با آن فضاي ناشناخته و وهم‌آلود پشت ما را خالي نكردند. ولي هر انساني هر چقدر هم حرفه‌اي و متخصص باشد انسان است و خسته مي‌شود. من و شما شايد در خانه از زدن ماسك خسته شويم و يك روز هم ماسك نزنيم ولي اگر تيم پزشكي خسته شود و خداي ناكرده در شرايط خستگي اشتباهي مرتكب شود آن وقت خود ما براي‌مان سوال مي‌شود كه چرا آنها دقت نكردند. بنابراين در شرايطي كه توانستيم با تكيه بر امكانات و برنامه‌ريزي‌هاي قبلي وضعيت را مديريت كنيم از يك مساله مهم غفلت كرديم و آن استمرار بيماري و خستگي كادر درمان بود. چرا؟ آنچه تصور كرديم مردم و همين طور مسوولان در اجراي پروتكل‌ها تعارف را كنار مي‌گذارند و بي‌رودربايستي به هم نظارت مي‌كنند و اجازه نمي‌دهند از ويروسي ناپيدا چون كرونا پاتك بخورند. وضع اقتصادي و آينده مبهم كلافه‌مان كرده بود؛ درست است. توقف فعاليت‌هاي اقتصادي و كسب و كارمان در اسفند و نوروز متضررمان كرده بود، درست است. عادت‌هاي قبلي زندگي را بايد با سبك جديدي جايگزين مي‌كرديم و چه بسا بسياري از رفتارهاي‌مان تحت تاثير قرار گرفته و نابلد بوديم، درست است. دل‌مان براي ديدار دوست و آشنا و فاميل تنگ شده بود و مي‌خواستيم بنشينيم دور هم يك دل سير غيبت كنيم، درست است. اما نبرد با ويروس كرونا تمام نشده بود كه ميدان جنگ را با كادر درمان رها كرديم و به زندگي عادي برگشتيم. الان وقت آن است كه دوباره دست به دست هم دهيم. اما نه از آن مدل كه آن زمان هر وقت همديگر را مي‌ديديم، دست مي‌داديم. فقط كافي است اول از همه به فكر خودمان و سلامت خودمان باشيم آن هم با استفاده از ماسك. اين كار عمده مشكل را حل مي‌كند. در گام بعدي همين كار سبب مي‌شود ديگران آسيب نبينند و مهم‌تر از همه فشار از روي تيم درمان كم مي‌شود. اما موضوعي كه بايد بيشتر به آن توجه كنيم فلسفه موقعيتي است كه در آن قرار گرفته‌ايم. حتي اگر امروز واكسن و درمان قطعي بيماري كوويد 19 حاصل شود تا روزي كه بتوان از آن براي عموم بهره برد زمان زيادي پيش روست. عده‌اي از متخصصان مي‌گويند دست‌كم دو سال زمان لازم است تا يك دارو به صورت واكسن بتواند روي نمونه‌هاي انساني جواب پس بدهد و توليد آن در تعداد بسيار بالا در دستور كار قرار بگيرد. بنابراين فرصت پيش رو آن قدر زياد هست كه ما تا آن روز راهكارهايي ولو ناخواستني را در پيش بگيريم. هيچ كدام از ما گمان نمي‌كرديم تا اين حد به ضدعفوني‌كردن سطوح و ابزار كارمان مشغول باشيم. چه بسا روزهاي بسياري پشت ميز كار مي‌نشستيم در حالي كه فقط دستمالي نمناك روي آن مي‌كشيديم. اما الان حتما بايد با مواد ضدعفوني‌كننده ميز و ابزار روي آن را تميز كنيم و بعد دست به كار فعاليت روزانه شويم. از اين موارد در رفتارمان بسيار مي‌توانيم بجوييم. گاه شايد فاصله بين فردي را رعايت نمي‌كرديم ولي حالا چيزي به نام فاصله اجتماعي را آموخته‌ايم. بنابراين شيوع ويروس كرونا را هم مي‌توانيم به فال نيك بگيريم و رفتارهاي‌مان را اصلاح كرده و تجديدنظر كنيم. پس بهتر است نفسي تازه كنيم و خستگي را از تن به در كنيم. ماسك بزنيم ولو خسته‌كننده باشد و مسير جديدي در زندگي در پيش بگيريم.