پيام واضح سرخ‌ها بعد از رسيدن به فينال آسيا
به شخص متكي نيستيم پس موفقيم
فرآيند جايگزيني ستاره‌ها در پرسپوليس انگار تبديل به يك سنت شده است. اگر بخواهيم ريشه‌اي به ماجرا نگاه كنيم بايد برگرديم به سال ۲۰۱۷ و نيمه نهايي ليگ قهرمانان آسيا و بازي پرسپوليس مقابل الهلال. مشابه اتفاقي كه براي آل‌كثير رخ داد در آن بازي هم يك شب قبل از شروع مسابقه AFC مهدي طارمي را بابت مشكلاتي كه در قراردادش وجود داشت محروم كرد و برانكو رسما اسلحه مرگبارش را در جنگ با الهلال قدرتمند از دست داد. در آن بازي پروفسور مجبور شد از علي عليپور بااستعداد ولي ميدان نديده به جاي طارمي استفاده كند و بازيكنان هم گويا نتوانستند خودشان را با واقعيت جديد تطبيق دهند و در نتيجه شكستي سنگين براي پرسپوليس رقم خورد. احتمالا از همان زمان بود كه پرسپوليس تصميم گرفت هميشه خودش را براي بدترين شرايط آماده كند. برانكو اين تفكر را در باشگاه تزريق كرد كه تيم به هيچ عنوان نبايد متكي به ستاره باشد. تفكري كه تا به امروز پابرجا مانده است. همچنين براي پياده‌سازي اين تفكر نياز بود كه پرسپوليس در زمينه بازيكن‌سازي و ميدان دادن به نيمكت‌نشينان و استعدادهاي جوان برنامه ويژه‌اي درنظر بگيرد. كاري كه به خوبي انجام شد. وقتي طارمي بعد از محروميتش پرسپوليس را ترك كرد هيچ كس جاي خالي او را نديد، چرا كه علي عليپور با همان كيفيت و قدرت براي سرخ‌ها گلزني مي‌كرد. وقتي رامين رضاييان از تركيب كنار گذاشته شد صادق محرمي به عنوان يك پديده خودش را نشان داد. فرشاد احمدزاده و وحيد اميري و محسن مسلمان از تيم رفتند ولي سرخ‌ها به فينال آسيا در سال ۲۰۱۸ رسيدند. بعد از برانكو، كالدرون هم همين رويه را در پيش گرفت و توانست مهاجمي به نام مهدي عبدي را به فوتبال ايران معرفي كند آن هم با بازي دادن به او در حساس‌ترين مسابقه فصل پرسپوليس مقابل استقلال. عبدي در آن بازي گلزني كرد تا فصلي نو در زندگي فوتبالي‌اش رقم بخورد. بعد از كالدرون هم نوبت به يحيي رسيد. كاري كه يحيي بعد از جدايي عليپور و مهدي ترابي و بيرانوند و مصدوميت طولاني‌مدت نادري و انصاري در پرسپوليس انجام داد از حيث فرم شبيه به كار برانكو و كالدرون ولي از حيث ابعاد بسيار بزرگ‌تر بود. او فقط با دو بازي تداركاتي نفرات جديد را در تركيب جا انداخت و موفق شد بدون ستاره‌هاي از دست داده تيم را به موفقيت برساند. جالب است كه تفكر تغيير و كنار آمدن با شراط جديد حتي در بالاترين سطح يعني تغيير مربيان هم در تيم جا افتاده است. از برانكو به كالدرون و از كالدرون به يحيي گل‌محمدي. از طارمي به عليپور و از عليپور به آل‌كثير و از آل‌كثير به عبدي. از مسلمان به ترابي و از ترابي به بشار رسن. از بيرانوند به رادوشويچ و از رادو به حامد لك. اينها گوشه‌اي از تغييرات بزرگي است كه در پرسپوليس رخ داده ولي هيچ كدام نتوانسته در روند موفقيت تيم اثرگذار باشد. بدون شك در سال‌هاي آينده مهدي عبدي يكي از بزرگ‌ترين مهاجمان فوتبال ايران خواهد بود كه مشتريان زيادي خواهد داشت. همين طور سرلك و شجاعي و پهلوان و آقايي و سايرين. با اين حال اگر همان تفكري كه چند سال پيش در پرسپوليس نهادينه شده باقي بماند اين تيم هيچ مشكلي براي ادامه نخواهد داشت.