اقدام بين‌المللي براي جلوگيري و تكرار تروريسم دولتي
عبدالرضا غفراني
تروريسم يا به عبارت بهتر «تروريسم دولتي» يك بار ديگر چهره زشت و كريه خود را نشان داد. ترور يك مقام بلندپايه ايران در روز جمعه گذشته 7 آذر در داخل كشور، آن هم در حالي كه دو سال پيش نخست‌وزير اسراييل از اين مقام به اسم ياد كرده و خواسته بود كه اين نام به ياد بماند دليل روشني است كه از همان موقع چنين جنايتي طراحي شده بود. كما اينكه ترور شمار ديگري از دانشمندان هسته‌اي ايران توسط اسراييل قبل از آن صورت گرفته است. در خصوص عمل مقابله به مثل كه طبعا حق هر كشوري است، بعد از اين حادثه نظرات و تحليل مختلف در رسانه‌ها يا توسط مقامات ايران يا بيشتر كشور‌هاي جهان مطرح شده است. واكنش مقامات جمهوري اسلامي ايران تاكنون بسيار منطقي و به موقع بوده است، ولي اين دليل بر آن نمي‌شود كه با گذشت زمان موضوع كمرنگ و احتمالا به دست فراموشي سپرده شود. بي‌ترديد همان‌طور كه در گفته‌هاي مقامات بلندپايه ايران تاكيد شده لازم است آمرين و عاملين اين جنايت مشخص و شناسايي شوند سپس واكنش لازم و مجازات ضروري صورت گيرد. از طرف ديگر، اين ترور و موارد مشابه آن نبايد در حد رابطه دو كشور يا مقياس ملي و حتي منطقه‌اي مورد توجه قرار گيرد و تلقي شود بلكه لازم است كه موضوع در مقياس بين‌المللي مورد اهتمام واقع شود. سازمان ملل متحد بايد در اين خصوص ورود كند و اين عمل را كه نوعا به امنيت و صلح بين‌المللي ارتباط پيدا مي‌كند يك «موضوع بين‌المللي» تلقي كند، چون موارد مشابه آن در گذشته حادث شده و بعيد نيست در صورت عدم اقدامات پيشگيرانه در سطح بين‌المللي باز هم حادث شود. در موارد متعددي كه تحولات و حوادث كوچك‌تر كه چندان هم واجد اهميت نبوده‌اند، شوراي امنيت تشكيل جلسه داده و مبادرت به صدور قطعنامه‌هاي لازم‌الاجرا كرده است. اكنون ملاحظه مي‌شود اغلب كشور‌ها و به طور كلي افكار عمومي جهان اين جنايت را محكوم يا با ايران همدردي كرده‌اند. در حالي كه ملاحظه مي‌كنيم متاسفانه دبيركل سازمان ملل متحد از طرفين ذي‌مدخل در اين واقعه فقط دعوت كرده خويشتندار باشند!! اكنون جهان شاهد اين است كه ايران با وجود عمق اين فاجعه (علاوه بر ترورهايي كه در چند سال گذشته در ايران توسط يك كشور ديگر يعني اسراييل صورت گرفته است) خويشتنداري كرده و مي‌كند، ولي اين دليل نمي‌شود كه سازمان ملل اينقدر خونسرد و بي‌تفاوت با اين عمل تروريسم دولتي برخورد كند كه خود با صلح و امنيت بين‌المللي در ارتباط كامل است. طبق منشور ملل متحد مسووليت سازمان ملل متحد و شوراي امنيت آن، نه تنها حفظ صلح بلكه «ايجاد صلح» و جلوگيري از جنگ است. اين سازمان با ورود به چنين وقايعي نه تنها مسببين اين‌گونه ترور‌ها را معلوم و مشخص مي‌كند، بلكه مبنا و سابقه‌اي هم به وجود خواهد آمد كه از تكرار آن جلوگيري شود و ارتكاب آن را مستوجب يك «مجازات بين‌المللي» كند . امتياز ورود سازمان ملل متحد اين است كه مبادرت به حقيقت‌يابي بي‌غرضانه در مورد مساله خواهد كرد و از تبليغات رسانه‌ها و شايعه‌پراكني گاه مغرضانه جلوگيري مي‌شود و از گم شدن موضوع در ميان سيل تبليغات ممانعت به عمل مي‌آيد. نهايت و مهم‌تر اينكه سازمان ملل متحد بدين ترتيب با تقويت منشور آن سازمان به عنوان مرجع رسيدگي به تروريسم دولتي مطرح خواهد بود و عاملين تروريسم دولتي مجازات مي‌شوند. اين چيزي است كه همه كشور‌هاي جهان با آن موافقند و سال‌هاست به دنبال آن هستند.