آموزش و بهسازي نيروي انساني اولويت آموزش و پرورش
حاصل تصميمات مجلس و دولت در سال‌هاي اخير در زمينه استخدام و جذب نيروي انساني ما را به يك واقعيت تلخ رسانده است. اين واقعيت بيان مي‌كند كه 50 درصد نيروي انساني آموزش و پرورش، براي شغل معلمي تربيت نشده‌اند. اكثر اين نيروهاي غيرمتخصص در دوره ابتدايي شاغلند، اينها نوعا در سنين بالا بوده و از جنسيت زن مي‌باشند كه عملا نيازهاي ما را در مناطق روستايي دورافتاده برطرف نمي‌كند.
مي‌دانيم براي تحول در هر سازماني بايد سه عامل نيروي انساني، ساختار و تكنولوژي ايجاد شود. لذا با چنين تركيب نيروي انساني كه كم‌انگيزگي پرسنل را هم بايد به آن اضافه كرد، نمي‌توان اميدوار بود كه در مصاف با تهاجم و شبيخون فرهنگي، پيروز شويم. همچنين اجراي سند تحول نيز با اين تركيب نيرو بعيد به نظر مي‌رسد. چه بايد كرد؟
1- مجلس، دولت و وزارت آموزش و پرورش من‌بعد، بدون توجه به نياز آموزش و پرورش مصوبه‌اي نداشته باشند.
2- رشته، جنسيت و موقعيت‌هاي جغرافيايي در تعيين نيازهاي آموزش و پرورش دخيل باشد.
اما در مورد موجودين نيروي انسانی از طريقي از جمله آزمون استاندارد از معلمين زير 10 سال سابقه خدمت، به عمل آورد و با توجه به امتياز كسب شده تعدادي كه خيلي ضعيف هستند به رسته‌هاي ديگر انتقال يافته و متوسطين تحت آموزش‌هاي لازم قرار گيرند، آنگاه به چرخه آموزش با اثربخشي بيشتر بازگردند.