براي شانزدهمين سالمرگ احمد عاشورپور
نوگرايي با اتكا به ريشه‌ها
گروه هنر و ادبيات
22 دي سالگرد درگذشت هنرمندي پيشرو و در عين حال سياسي و اجتماعي بود. احمد عاشورپور هرقدر در زندگي و مراودات شخصي نرم‌خو و مهربان بود، به لحاظ سياسي و هنري عصيانگر و خلاق بود. آثار او با گذشت بعضا بيش از 70 سال از زمان توليدشان، هنوز باطراوت و تاز‌ه‌اند. او هنرمندي نوگرا و در عين حال متكي به ريشه‌هاست. اين خواننده، آهنگساز و ترانه‌سراي گيلاني، بهمن ماه سال ۱۲۹۶ متولد شد. تحصيلات دانشگاهي خود را در رشته مهندسي كشاورزي به اتمام رساند. سال 1322 بود كه در راديو به ابوالحسن صبا معرفي شده و بعد از آن شروع به خواندن كرد. اين همكاري او تا اواسط سال 1325 ادامه يافت. اركستر او متشكل از نوازندگاني چون مرتضي محجوبي و حسين تهراني بود. بعد از آن، با تاسيس انجمن ملي موسيقي به دعوت روح‌الله خالقي، همكاري‌اش را با اين انجمن ادامه داد.
چند سال پس از قطع همكاري با راديو، دوره دوم همكاري‌اش در سال‌هاي ۱۳۳۶ تا ۱۳۳۸ شكل گرفت و دوباره به همكاري با راديو مشغول شد. عاشورپور در دوره دوم همكاري‌اش هم حدود دو سال در راديو ماند و بعد از قطع همكاري مجدد با راديو، بيشتر در همان حوزه مهندسي كشاورزي كار كرد. از اين هنرمند به عنوان پدر موسيقي محلي گيلان نيز ياد مي‌كنند حتي از آنجا كه عاشورپور از نخستين خوانندگان ايراني بود كه آهنگ‌هايي به سبك پاپ اجرا كرد، برخي هم به او لقب پدر موسيقي پاپ ايران را داده‌اند. عاشورپور ترانه‌هاي عاميانه و محلي و هنر مردم كوچه و بازار و توده مردم را كار مي‌كرد. اگرچه كه در كارنامه هنري‌اش دانش و كار بر موسيقي غربي نمايان است، از جمله نوآوري‌هاي عاشورپور را در اين مي‌دانند كه او چندين دهه پيش ترانه‌هاي فولكلور گيلكي را با ملودي‌هاي غربي دهه‌هاي بيست و سي اجرا مي‌كرد.
آن‌طور كه در رسانه‌ها آمده است، عاشورپور در سال‌هاي آخر عمرش گفته بود كه بنا داشته بخشي از اشعار دوران زندان خود را همراه با بعضي از اشعار احسان طبري به عنوان آخرين آلبوم موسيقي خود آماده انتشار كند؛ اما پس از مدتي طي مصاحبه‌اي با انتقاد از محدوديت‌هاي ايجاده شده براي برگزاري كنسرت در زادگاهش، دليل عدم انتشار آلبوم تازه در سال‌هاي اخير را اين‌طور برشمرده بود: «براي عده‌اي ديگر تفكر سياسي مهم نيست اما شايد فكر مي‌كنند كار كردن با من براي‌شان ايجاد دردسر مي‌كند و گرفتاري‌ها مانع از اين مي‌شود كه اين آهنگ‌ها در دسترس مردم قرار بگيرند.» احمد عاشورپور پيشكسوت موسيقي فولكلوريك سرانجام در دي ماه سال ۱۳۸۶ به علت عفونت ريه و كهولت سن در بيمارستان جم تهران بستري شد و سرانجام در ۲۲ دي ماه در بخش عمومي همان بيمارستان درگذشت و در گورستان بي‌بي حوريه در غازيان بندرانزلي به خاك سپرده شد.