گروه ورزش| فوتباليست‌هايي كه تمام دوران حرفه‌اي خود را وقف يك باشگاه كرده‌اند، گونه خاصي هستند. در اينجا، نگاهي به برخي نمونه‌هاي برجسته آنها مي‌اندازيم.
به گزارش روزنامه اعتماد و به نقل از فورفورتو، در آب و هواي هميشه در حال تغيير فوتبال، وفاداري مي‌تواند به طور فزاينده‌اي نادر باشد. بازيكنان اغلب براي پول بيشتر يا تجربيات جديد جابه‌جا مي‌شوند. گاهي هم به خاطر اينكه توسط باشگاه‌هاي‌شان خارج شده‌اند.
اما تاريخچه بازي داستان‌هاي برخي فوتباليست‌هاي خاص را به ياد دارد. مرداني كه تمام دوران حرفه‌اي خود را فقط به يك باشگاه اختصاص داده‌اند. اين بازيكنان يك گونه كمياب هستند و امروزه بيشتر آنها سزاوار جايگاه ويژه‌اي بين هوادارانند.
11- توني آدامز
يكي از بهترين مدافعان مياني نسل خود، توني آدامز كه 66بار بين سال‌هاي 1987 تا 2000 براي انگليس بازي كرد. كاپيتان آرسنال از 21 سالگي تا بازنشستگي 13 سال بعد، 672 بازي براي توپچي‌ها انجام داد و چهار عنوان قهرماني ليگ را با باشگاه شمال لندن به دست آورد. او همچنين با اعتياد به الكل مبارزه كرد تا با موفقيت كار خود را در دهه 1990 از سر بگيرد.
10- ساندرو مازولا
ساندرو مازولا قهرمان جام ملت‌هاي اروپا در سال 1968 و فيناليست جام جهاني دو سال بعد، 70 بازي ملي براي ايتاليا انجام داد و يكي از بهترين بازيكنان تاريخ اين كشور محسوب مي‌شود. مازولا تمام دوران حرفه‌اي خود را در اينتر گذراند. اين مهاجم در 568 بازي 161 گل براي اين باشگاه به ثمر رساند. او چهار عنوان قهرماني سري آ و دو جام اروپا را به دست آورد و در سال 1971 نفر دوم توپ طلا شد.
9- جياچينتو فاكتي
يكي از مدافعان كناري هجومي بزرگ در دهه‌هاي 1960 و 1970. جياچينتو فاكتي كاپيتان ايتاليا بود تا در جام ملت‌هاي اروپا در سال 1968 به قهرماني برسد. او به همراه يارانش با شكست در فينال به برزيل در جام جهاني مكزيك نايب قهرمان شد، اما جزو يازده ستاره جام جهاني قرار گرفت. فاكتي تمام دوران باشگاهي خود را در اينتر گذراند و بين سال‌هاي 1961 تا 1978 634 بازي رسمي انجام داد و به نراتزوري كمك كرد تا در يك دوران باشكوه چهار عنوان قهرماني سري آ و دو جام اروپا را كسب كنند.
8- نيلتون سانتوس
نيلتون سانتوس كه دو بار با برزيل در سال‌هاي 1958 و 1962 قهرمان جام جهاني شد، 75 بازي ملي براي تيم ملي خود انجام داد و در دفاع چپ هجومي پيشگام بود.
سانتوس تمام دوران باشگاهي خود را با بوتافوگو گذراند و بيش از 700 بازي براي تيم ريودوژانيرو انجام داد و چهار بار قهرمان كمپئوناتو كاريوكا شد. او به عنوان يكي از بزرگ‌ترين بازيكنان تاريخ برزيل و اولين نماينده دفاع كناري تهاجمي شناخته مي‌شود كه بعدها به برند اين كشور تبديل شد.
7- پل اسكولز
پل اسكولز در سال 2011 پس از 677 بازي براي منچستريونايتد در 17 سال دوران حرفه‌اي خود در اين باشگاه اعلام بازنشستگي كرد. اما اين هافبك تنها 6 ماه از فصل بعد بازگشت و تا پايان فصل 13-2012 بازي كرد و به شياطين سرخ كمك كرد تا در آخرين سال سرمربيگري سر الكس فرگوسن يك قهرماني ديگر در ليگ برتر كسب كنند. او با 718 بازي، 155 گل و يك رشته جام، از جمله 11 ليگ برتر و دو قهرماني در ليگ قهرمانان اروپا، به پايان رسيد.
6- لو ياشين
لو ياشين كه بسياري او را بهترين دروازه‌بان تمام دوران مي‌دانند، تمام دوران حرفه‌اي خود را بين سال‌هاي 1950 تا 1970 در دينامو مسكو گذراند. ياشين پس از اينكه در تيم كارخانه بازي مي‌كرد براي پيوستن به آكادمي جوانان باشگاه دعوت شد. پنج عنوان قهرماني اتحاد جماهير شوروي را با دينامو به دست آورد و در سال 1963 مدعي توپ طلا شد. او با تيم ملي خود برنده مدال طلا در المپيك 1956 شد. نايب قهرماني در مسابقات قهرماني اروپا در سال 1960 ديگر افتخار ياشين افسانه‌اي است.
5- كارلس پويول
كارلس پويول كه يك مدافع نترس و يك كاپيتان الهام‌بخش بود، به عنوان يك مدافع كناري در بارسلونا كار خود را آغاز كرد و به يكي از بهترين مدافعان مياني جهان تبديل شد. پويول تمام دوران حرفه‌اي خود را در بارسا بازي كرد و بخش مهمي از موفقيت باشگاه تحت هدايت فرانك رايكارد و بعدها پپ گوارديولا بود. او بين سال‌هاي 1999 تا 2014، 593 بازي براي باشگاه كاتالاني انجام داد و در اين مدت 6 قهرماني لاليگا و سه قهرماني ليگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. پويول همچنين قهرماني اروپا و قهرماني جام جهاني با اسپانيا را در دوران حرفه‌اي چشمگير خود كسب كرد.
4- فرانكو بارسي
فرانكو بارسي، يكي از بهترين مدافعان تاريخ مستطيل سبز، تمام دوران حرفه‌اي خود را در ميلان گذراند و بين سال‌هاي 1978 تا 1997، 719 بازي براي روسونري انجام داد. بارسي با بازي به عنوان مدافع مياني يا سوئيپر،
6 قهرماني در سري آ و سه جام اروپا را به دست آورد. او همچنين يك قهرمان جام جهاني بدون بازي در سال 1982 را تجربه كرد و فيناليست جام جهاني در سال 1994 شد. پس از آخرين حضورش در سال 1997، ميلان پيراهن شماره 6 خود را بازنشسته كرد.
3- فرانچسكو توتي
فرانچسكو توتي در طول دوران بازي خود از برخي از بزرگ‌ترين باشگاه‌هاي جهان ازجمله رئال‌مادريد پيشنهاداتي دريافت كرد، اما به رم وفادار ماند.
اين مهاجم تنها يك اسكودتو، دو عنوان قهرماني كوپا ايتاليا و چند جام سوپركاپ را با جالوروسي به دست آورد، اما با ماندن در پايتخت ايتاليا در تمام دوران حرفه‌اي خود، وضعيت اسطوره‌اي خود را در رم تثبيت كرد. او بين سال‌هاي 1993 تا 2017، 786 بازي انجام داد و 307 گل به ثمر رساند و در سال 2006 با ايتاليا قهرمان جام جهاني شد.
2- رايان گيگز
رايان گيگز اولين چهره از يك نسل هيجان‌انگيز از بازيكنان بود كه در منچستريونايتد موفق شدند به افتخارات بزرگ برسند و وينگر ولزي از همه هم‌عصران خود بيشتر دوام آورد. گيگز يك وينگر انفجاري بود كه بعدا سبك بازي خود را براي طولاني كردن دوران حرفه‌اي‌اش تطبيق داد. او 963 بازي باور نكردني انجام داد و بين سال‌هاي 1991 تا 2014، 168 گل براي يونايتد به ثمر رساند و 13 عنوان قهرماني ليگ برتر و دو ليگ قهرمانان اروپا را به همراه مجموعه‌اي از جام‌هاي نقره‌اي
به دست آورد.
1- پائولو مالديني
يكي از بزرگ‌ترين مدافعان تاريخ فوتبال، پائولو مالديني تمام دوران حرفه‌اي خود را در ميلان در دهه‌هاي 1980، 1990 و 2000 گذراند. مالديني در برخي از بهترين تيم‌هاي ميلان در آن دوران در پست دفاع چپ يا دفاع مياني ظاهر شد و پنج جام اروپايي و هفت عنوان قهرماني سري آ را به دست آورد. او اولين بازي خود را در 16 سالگي در ژانويه 1985 انجام داد و پس از 902 بازي رسمي براي روسونري، در پايان فصل 09-2008 تنها يك ماه كمتر از تولد 41 سالگي خود بازنشسته شد. پس از آخرين حضورش، ميلان پيراهن شماره 3 خود را بازنشسته كرد.