اين انتخابات هم گذشت...
تني چند از آنان كه با هم صحبت كرديم مي‌گفتند فقط براي اداي احترام به آنچه كه بوده، براي احترام به دموكراسي و برخي از اشخاص و افراد خود را مجاب به راي دادن كرده‌اند.
اين‌چنين، ديدگاه‌ها شكل گرفته و تعدادي با نظرياتي از اين دست به پاي صندوق‌هاي راي رفتند، اما بسياري از افرادي كه با آنها گفت‌وشنود داشتم؛ از كارگر گرفته تا استاد دانشگاه، كساني كه مشاركت كرده بودند مي‌گفتند اين‌بار را هم به عنوان فرصتي ديگر براي خود نگاه كرديم تا شايد....
نتيجه مذاكراتم با طيفي از طرفداران نظام و راي‌دهندگان پيشين تا افراد به خصوص نسل‌هاي جديدي كه اعتقادي به گذشته تا وضع موجود ندارند براي دلايل عدم مشاركت‌شان چنين بود كه اكثر اين افراد بر بي‌فايدگي راي دادن تاكيد مي‌كردند و به خصوص نتيجه نگرفتن منتخب‌شان در انتخابات رياست‌جمهوري را به عنوان دليل بيان مي‌كردند. نااميدي از امكان تغيير، دليل اصلي عدم تمايل به مشاركت در آنها بود. بخشي ديگر بر سياست‌هاي محدود و تنگ‌كننده كه هر دوره بيش از دوره قبل رخ مي‌دهد، اشاره داشتند و افرادي نيز مشاركت در انتخابات را به دليل امكان تحكيم ديدگاه‌هاي موجود فعلي از سوي خود منتفي مي‌دانستند.
من معتقدم همه آنها كه با تمام اما و اگر‌هاي ذهني به پاي صندوق‌هاي راي رفتند، تنها با اميد به انجام تغييرات بوده است.
پيش از اين نوشتم، نسيان براي سياست‌گذاران بسيار خسران‌آفرين است. اميدوارم آن‌گونه كه خيابان‌هاي پاييزي ۱۴۰۱ و روزهاي پر از نگراني، عجيب به فراموشي رفت؛ اين روزهاي در آستانه انتخابات و انتخابات به فراموشي سپرده نشود.
اگر بخواهم چكيده فشرده‌اي از كساني كه نگران كاسته شدن از ارزش‌هاي صندوق راي و تداوم محدودسازي‌ها هستند را بيان كنم، بايد بگويم: ما معتقديم حفظ ارزش‌هاي صندوق و تبلور دادن تمايلات و خواسته‌هاي نسلي از طريق صندوق‌هاي راي، تنها راه امنيت‌ساز براي وضعيت داخلي و مقوم امنيت ملي است. صندوق‌هاي انتخابات آزاد تنها فرمولي هستند كه جمهوريت و اسلاميت را توامان مي‌توانند در اذهان و باورهاي بين‌نسلي متجلي سازند. تنها نتايج صندوق‌هاي محدود نشده، مي‌تواند با بهره‌وري از استعدادهاي همه ملت و به كمك مردم با عوامل فرساينده تمدني مقابله كرده و با تنوع گرايش‌ها بر حركت مسير جامعه ايران به سوي آينده، افق‌گشايي كند. صندوق‌ها، بزرگ‌ترين ميانجي بين ملت و دولت و گرايش‌هاي مختلف در جامعه، ثبات‌دهنده و ممكن‌ساز مسير توسعه هستند. پايبندي به تعهد اخلاقي و مسووليت الهي در قبال جامعه از همين مسير، ميسر است.