جاي خالي سه‌شنبه‌هاي شهر كتاب بهشتي
ماهرخ ابراهيم‌پور
سال ۱۴۰۳ كه آغاز شد و بعد از سر گذراندن فروردين ماهي كشدار و حوصله‌بر همين كه پا به ارديبهشت گذاشتيم، خبرهاي بد از در و ديوار رسيد، يكي از اين خبرها كه شايد بيشتر براي اهل فرهنگ و كتابخوان قابل تامل و بااهميت بود، تعطيلي شهر كتاب بهشتي بود! شهر كتابي كه براي اغلب كساني كه اهل ورق زدن كتاب بودند، ردي از خاطره داشت. خاطراتي كه مزين به شنيدن سخنان خاص استادان و پژوهشگران سرشناس و گاه جديد كوشا بود كه با نوشتن كتابي خاص يا پژوهشي عميق در سالن نشست‌هاي هفتگي خودنمايي مي‌كردند و عده‌اي هم مشتاق پاي صحبت آنها مي‌نشستند. نشست‌هايي كه محور جلسات هفتگي خود را بر معرفي و بررسي كتاب‌هايي قرار مي‌داد كه حرف تازه‌اي براي گفتن داشت يا نگاه و نظري را بر اساس پژوهشي درخور به چالش كشيده بود و ما هم از گذر حضور در اين برنامه‌ها علاوه بر ديداري با اهل فرهنگ با كتاب تازه‌اي آشنا مي‌شديم و در كتاب‌فروشي شهر كتاب بهشتي چرخي مي‌زديم و چند كتاب را برانداز مي‌كرديم. اگر هم در شلوغي مي‌مانديم و فرصت نمي‌كرديم در جلسات حضوري شركت كنيم، از كانال تلگرام مركز فايل صوتي نشست را دانلود مي‌كرديم. حالا يك ماه از آن خبر تلخ گذشت و به‌‌رغم وعده مهدي فيروزيان، مدير محترم مجموعه شهر كتاب خبري از اجاره مكان جديدي نشد. در متن خبر تعطيلي عباراتي به اين مضمون آمده بود؛ «افزايش بهاي اجاره ملك اعلام شده و از موجر هم بابت همراهي خود طي دوسال گذشته و عدم‌افزايش مبلغ اجاره متناسب با قيمت‌هاي روز منطقه، سپاسگزاري شده است. در پايان نيز ابراز اميدواري شده است هرچه زودتر شهركتاب بهشتي در محل جديد به فعاليت خود ادامه دهد.» به نظر مي‌رسد اين هر چه زودتر به چشم و ذهن ما دير شده است و براي تصميم‌گيرندگان چنين نيست و باز شدن شعبه‌هاي جديد در اردبيل، تربت‌جام و يزد براي آنها بس است و ملال دلتنگي براي مكان فرهنگي پرخاطره كه ديگر نيست، تنها سهم ماست.
هر چند ايشان به نظرش همين كه شهر كتاب در چند نقطه شهر تهران شعب جديدي باز كند، جاي خوشحالي دارد و ناراحتي براي مجموعه خاطره‌انگيز و با سابقه و كارآمد چندان تاسف‌بار نيست.