رمزگشايي از شعار هواداران عليه بازيكنان تيم ملي
در انتظار يك خانه‌تكاني اساسي در ساختمان سئول
هواداران با شعار عليه بازيكنان در بازي تيم ملي ايران و ازبكستان اعتراض خود را به وضعيت فعلي فوتبال و بانيان آن ابراز كردند.
به گزارش روزنامه اعتماد، صحبت‌هاي رضا جاوداني، عضو كميته انضباطي فدراسيون فوتبال در مورد پرونده فساد موج جديدي از واكنش‌ها به اين موضوع را در برداشته است. مجري سابق تلويزيون در برنامه عادل فردوسي‌پور در صحبت‌هاي خود به گسترده بودن فساد و موارد مشخص آن اشاره كرد و گفت: فساد نه تنها محدود به يك‌سال خاص نبوده كه در همين فصلي كه گذشت رد پايش ديده مي‌شود. او به پول‌هاي رد و بدل شده، افراد دخيل و محل‌هاي هزينه‌كرد مبالغ اشاره كرد. اظهاراتي كه همگي نشان مي‌دهد شرايط چقدر بغرنج است.
فوتبال ايران و فدراسيون به عنوان متولي اين روزها به شدت با ديدگاه منفي مردم مواجه شده‌اند. نگاهي به واكنش‌ها در فضاي مجازي نشان مي‌دهد هواداران و دنبال‌كنندگان تيم ملي واقعا از شرايط موجود ناراضي‌اند و اعتماد خود را از دست داده‌اند. مهم‌ترين نمود اين اعتراض در پايان بازي ايران و ازبكستان در انتخابي جام جهاني ديده شد. جايي كه هواداران در يك حركت تاريخي و نادر براي نخستين‌بار به بازيكنان تيم ملي حمله كرده و عليه آنها شعار دادند. آن هم در شرايطي كه تيم ملي با وجود يك نمايش نه چندان خوب با كسب تساوي جواز صعود به دور بعد را به عنوان تيم نخست به دست آورده بود. از آنجايي كه تيم ملي سابقه باخت به ازبكستان در تهران را در كارنامه دارد (در زمان كي‌روش) و حتي در آن بازي فوق حساس كسي عليه بازيكنان شعار نداده بود به نظر مي‌رسد ريشه اين شعارها را نه در كيفيت بازي تيم ملي كه در جاي ديگر بايد جست‌وجو كرد: در بدبيني به فوتبال و فدراسيون!
در واقع شعار عليه بازيكنان تيم ملي شعار عليه كليت فوتبال و مديران آن بود. هواداراني كه دست‌شان به مديران ارشد فوتبال نمي‌رسد در يك عصبانيت آني بازيكناني كه مقابل چشم‌شان قرار داشتند را سيبل كردند. بازيكناني كه نه امكاناتي از فدراسيون مي‌گيرند و نه پرواز درست و حسابي دارند و نه پاداشي بابت بردها به حساب‌شان واريز مي‌شود، اما عوض فدراسيون و مديرانش روبه‌روي مردم گذاشته شده‌اند.
دليل چنين وضعيتي همين اتفاقاتي است كه مخصوصا در چند سال اخير در فوتبال كشور رقم خورده است. از تغيير رييس فدراسيون با آن شكل و برگشتن رييس سابق در حالي كه پرونده ويلموتس روي دوشش سنگيني مي‌كرد. از اتفاقات توي ليگ و بازي‌هاي سراسر جنگ اعصاب تا حالا كه اين پرونده فساد مطرح شده. پرونده‌اي كه اگر نگوييم در دنيا بي‌نظير لااقل كم‌نظير است و حتي شايد ابعادي بزرگ‌تر از پرونده كالچوپولي ايتاليا پيدا كند.
مردم متوجه شده‌اند كه اگر به خود فدراسيون بود صد سال اين پرونده نه مطرح مي‌شد نه بررسي. آنها متوجه شده‌اند كه عده خيلي زيادي با احساسات پاك آنها در مورد فوتبال مشغول بازي هستند؛ براي پر كردن جيب خودشان بدون توجه به تاثير اجتماعي اقداماتي كه انجام مي‌دهند. ايستادن مردم مقابل تيم ملي ايستادن برابر فدراسيون و مديران و تمام افراد فاسد در حوزه فوتبال است.
اما تنها راه‌حل شرايط موجود همان‌طور كه بارها نوشتيم، براي بازگرداندن اعتماد مردم علاوه بر اقدامات نهادهاي امنيتي و قضايي يك خانه‌تكاني اساسي در فدراسيون فوتبال است. يعني علاوه بر اينكه نهادهاي قضايي و امنيتي كه به درستي به پرونده ورود كردند و جا دارد همين جا از آنها تشكر و درخواست كنيم با قدرت به كارشان ادامه دهند، بايد خود فوتبال هم دست از انفعال بردارد و كار متفاوتي از آنچه تاكنون انجام شده، انجام دهد. اين كار مي‌خواهد برگزاري مجمع و تغيير رييس فدراسيون باشد يا برگزاري انتخابات زودهنگام.
هرچه هست فضاي كار براي مفسدين بايد تا حد امكان ناامن شود. چه از طرف نهادهاي خارج از فوتبال چه از طرف ارگان‌هاي داخلي اين رشته تا از اين به بعد فساد از صد كيلومتري ذهن هيچ كس عبور هم نكند.
تمام كساني كه در اين راه قدم برمي‌دارند بايد مطمئن باشند كه از حمايت حداكثري مردم و رسانه‌ها برخوردار هستند. ضمنا بايد بدانند برخلاف فيفاهراسي‌هاي عده‌اي نه تنها مشكلي براي فوتبال ايران به وجود نخواهد آمد كه نهادهاي بالادستي نظير فيفا و اي‌اف‌سي مسببان برخورد با فساد را تشويق هم خواهند كرد.
فوتبال ايران اين روزها به صورت كامل زير سوال است و مشروعيت خود را از دست داده است. زنگ خطر كه هيچ، آژير هشدار به وضوح در حال شنيده شدن است. ممكن است عده‌اي بخواهند روي آتشي كه به خواست خدا پا گرفته و در حال گرفتن دامان مفسدين است سرپوش بگذارند، اما قطعا ديگر چنين چيزي ممكن نيست. چشمان تيزبين مردم به خوبي در حال رصد كردن وقايع است و در انتظار شنيدن يك پاسخ بزرگ و تاثيرگذار كه همانا كنار رفتن تمام بانيان وضع موجود است، مي‌باشد. همان‌ها كه امروز احساس مصونيت مي‌كنند، اما مردم منتظرند مصونيت آنها برداشته شود. اين امر هم به اعتمادسازي عمومي كمك مي‌كند و هم فضاي فوتبال را پاك.