رويدادي براي 100 سالگي نقاش فقيد

گروه هنر و ادبيات| محسن وزيري مقدم اگر بود اين خرداد‌ماه صدساله مي‌شد. هنرمندي متولد سال ۱۳۰۳ كه سال ۱۳۹۷ در ۹۴ سالگي در شهر رم درگذشت. بنياد محسن وزيري حالا قصد دارد رويداد «محسن وزيري مقدم - ‌ صدسالگي» را از تير ماه جاري تا آبان ‌ماه برگزار كند. رويدادي كه جزييات دقيقش هنوز به مرحله انتشار نرسيده اما گويي قرار است كه فعاليت‌هاي فرهنگي متعددي به محسن وزيري‌مقدم اختصاص پيدا كند. اين رويداد كه به كيوريتوري هامون وزيري‌مقدم اجرايي شده، از تير ماه تا آبان ‌ماه ۱۴۰۳ ادامه خواهد داشت. مدير اين پروژه نيز زهره دلداده خواهد بود. بر‌اساس آنچه تاكنون درباره اين رويداد اعلام شده، بنياد محسن وزيري‌مقدم قرار است طي اين مدت فعاليت‌هاي فرهنگي متعددي را به اين هنرمند اختصاص دهد.  برگزاري اين رويداد با همراهي پروژه‌هاي ۰۰۹۸۲۱، گالري اعتماد، زيرزمين دستان ۲+ (ده‌ونك)، گالري باوان، مدار موازي، گالري طراحان آزاد، گالري والي، گالري بستان ۲+ (فرشته) و... به مرحله اجرا رسيده است.  وزيري مقدم يكي از نخستين نسل نقاشان نوگراي ايراني بود. از همان نسلي كه در دانشكده‌‌هنرهاي‌زيباي دانشگاه تهران علي‌محمد حيدريان و امين‌فر اساتيد دانشكده‌اش بودند و با هنرمنداني چون منوچهر شيباني، منصوره حسيني و سودابه گنجي هم‌‌كلاس بود. سپس به ايتاليا رفت و دوران جديدي را آغاز كرد. هنرمندي كه مي‌خواست موسيقيدان شود و در گفت‌وگويي بيان كرده بود كه اگر دوباره به ابتداي زندگي بازمي‌گشت موسيقيدان مي‌شد؛ «بي‌شك من موسيقيدان مي‌شدم. اين حسرت همواره با من است. من هر صبح كه از خواب بيدار مي‌شوم اول موسيقي گوش مي‌كنم و همزمان با كار كردنم اين موسيقي گوش دادن ادامه دارد. در واقع همدم واقعي من موسيقي است. موسيقي بتهوون به من عظمت روح انسان را نشان مي‌دهد. من خيلي دلم مي‌خواست كه موسيقي بخوانم، اما پدرم با صراحت گفت كه نمي‌خواهم پسرم مطرب شود با اين كارش آينده‌ام را نابود كرد.» وزيري‌مقدم ازجمله شاخص‌ترين هنرمندان نسل دوم نقاشان نوگراي ايران بود كه آثار قابل‌توجهي را با رويكرد مدرنيستي خلق كرده است. ازجمله آثار شناخته شده او مجموعه نقاشي‌هايش با شن سياه روي چوب و بوم و مجموعه مجسمه‌هاي چوبي بزرگ و متحرك است.  از او نقل معروفي درباره آغاز كارش با شن‌هاي سياه است؛ «با دوستانم در ايتاليا رفتيم ساحل درياچه‌اي و من براي شوخي ماسه‌هاي سياه ساحل را به تنم ماليدم و خودم را سياهپوش كردم. اثر انگشتانم بر سياهي توجهم را جلب كرد. شيارها رنگ سفيد پوست را از زير پوشش سياه آشكار كرده بودند. شروع كردم با انگشت‌هايم نقاشي كردن روي ماسه‌ها. بعد يك كيسه از ماسه پر كردم و بردم خانه و مشغول شدم. روش تازه‌اي يافته بودم.»
او درباره مجسمه‌هاي چوبي نيز گفته بود: «در حال سوراخ كردن قطعه‌اي چوب بودم تا بتوانم آن را اره كنم. مته از رويه گذشت و به سطح زيرين و ميز كارم رسيد و چوب رويي شروع به چرخيدن كرد. اينجا بود كه ناگهان ايده مجسمه‌هاي مفصلي در ذهنم جرقه زد؛ اينكه مجسمه‌ها مي‌توانند حركت كنند.» برگزاري رويدادي با ويژگي‌هاي منحصربه‌فرد وزيري مقدم، تاثير چشمگيري برنسل هنرمندان جوان خواهد داشت.