چرا اسكندر مومني گزينه مناسب وزارت كشور است؟
گزينه‌اي كه حتي در متن استعفاي محمدجواد ظريف، به‌طور خاص به انتخاب وي به عنوان يكي از دلايل كناره‌گيري از دولت چهاردهم اشاره شده است . وزير كشور در زمره وزيراني است كه حساسيت سياسي و حاكميتي در انتخاب و فعاليت آن بسيار بالاست و بالطبع انتخاب آن بايد با هماهنگي‌هاي حاكميتي صورت گيرد. انتخاب مومني كه از فرماندهان ارشد سپاه و نيروي انتظامي به شمار مي‌رود، چنين روندي را طي كرده و بالطبع بر انتخاب آن اجماع حاكميتي صورت گرفته است . وزارت كشور نيز از جمله وزارتخانه‌هايي است كه با توجه به گستره فعاليت و ملاحظات امنيتي و سياسي كشور و همچنين فوريت تعيين تكليف برخي مسائل از جمله طرح‌هاي حجاب و عفاف، پزشكيان نمي‌توانست ريسك كرده و وزيري را به مجلس معرفي كند كه با توجه به تركيب اكثريت مجلس، راي‌آوري آن ضعيف باشد. لذا حداقل در مورد وزير كشور، تحليل بالا شايد منطقي به نظر نرسد و رييس‌جمهور تلاش كرده در حركت اول معرفي كابينه، تكليف وزارت كشور را معين كند .
يكي از مسائلي كه مومني با آن مواجه است، عدم شناخت عمومي نسبت به وي است . برخلاف تصويري كه جريان‌هاي سياسي مخالف، منتقدان و شبكه‌هاي مجازي در خصوص گزينه وزير كشور با حجم بالا ارايه مي‌كنند، سابقه و عملكرد گذشته مومني در مناصب و موقعيت‌هاي مديريتي كه قرار داشته، با كمترين حاشيه و چالش مواجه بوده است. جداي از حضور مستمر و موثر در جنگ تحميلي، عملكرد قابل دفاعي در زمان فرماندهي انتظامي و امنيتي شرق كشور برجاي گذاشته و در عين حال در طراحي و اجراي طرح‌هاي نوآورانه و خلاقانه چه در نيروي انتظامي از جمله سامانه 110 و همچنين پليس راهور مشاركت فعال داشته است . حضور در دولت دوازدهم به عنوان دبير ستاد مبارزه با قاچاق مواد مخدر با حكم حسن روحاني رييس‌جمهور وقت هم تجربه و سابقه فعاليت اجتماعي او را تكميل كرده است . از مومني به عنوان چهره محافظه‌كار، كم حرف نام برده مي‌شود . شخصيت فردي و اجتماعي مومني به لحاظ كم حاشيه بودن و ضعف ارتباط رسانه‌اي در ايجاد چنين تصويري، تاثيرگذار بوده است . اما واقعيت اين است كه با توجه به چالش‌هايي كه كشور در حوزه اجتماعي و سياسي در سال‌هاي اخير با آن مواجه است خصوصا در حوزه حجاب و عفاف، مهاجرين، ناامني و ناهنجاري‌ها و چالش‌هاي احتمالي در حوزه آب و محيط زيست، اسكندر مومني از جمله افرادي است كه با توجه به تجربه كاري در حوزه انتظامي و نظامي، برخوردار از دانش آكادميك و دانشگاهي و همچنين آشنايي خوب با شرايط اجتماعي و سياسي كشور، بهتر مي‌تواند به دولت پزشكيان در امور محوله با بهره‌گيري از ظرفيت‌هاي ديگر اركان قدرت و حاكميت كمك كند . بنابراين شايد مومني با لحاظ همه شرايط گزينه‌اي ايده‌آل براي دولت پزشكيان نباشد، اما گزينه‌اي واقعي و موثر براي اين دولت مي‌تواند باشد.