فاجعه محيط‌زيستي عامل شروع بحران و جنگ داخلي سوريه
فقر شديد منجر به سوء تغذيه، فروش دارايي‌هاي خانواده‌ها، بدهي بيشتر، افزايش مهاجرت به شهرها و قطع تحصيل كودكان براي جست‌وجوي كار شد. در نتيجه، اين محروميت نارضايتي بيشتر از رژيم بشار اسد انجاميد كه در سال 2000 پس از مرگ پدرش به قدرت رسيده بود. در نتيجه، سوريه در سال 2012 وارد يك جنگ داخلي شد و نيروهاي دولتي درگير نبرد آشكار با مردم و بعد با شبه‌نظاميان مخالف شدند. در اين زمان، بسياري از دولت‌هاي خارجي با يكي از طرف‌ها همسو شدند و سلاح و منابع ديگر فراهم كردند. منابع آب و زيرساخت‌ها به دليل ارزش راهبردي به هدف تروريسم تبديل شدند. با حملات داعش به اين منابع حياتي در سراسر سوريه و متعاقبا جنگ داخلي تمام عيار باعث شد ميليون‌ها سوري كشور را ترك كنند تا به كشورهاي همسايه و اروپا پناه ببرند. در سال 2015، اين بحران منجر به ورود جمعيت زيادي از سوري‌ها به اروپا شد و در آن سال بيش از يك ميليون پناهجو به دنبال پناهندگي در اروپا بودند. اكثريت قريب به اتفاق اين افراد سوري بودند. اقتصاد توسعه نيافته سوريه و اتكاي بيش از حد به كشاورزي به اين معني است كه اين كشور به‌ويژه در برابر تهديدات محيط زيستي مستعد است. سطح بالاي فقر و اتكا به فعاليت‌هاي كشاورزي در كنار هم باعث تشديد محروميت ناشي از خشكسالي سوريه شده و مي‌شود. اقتصاد ضعيف و تنوع ضعيف سوريه - توسعه كم محيط كسب و كار - به اين معني است كه قادر به واردات غذا و كالاهاي اساسي كافي براي جمعيت خود نيست. كمبودهاي تركيبي دولت بشار اسد به آن معني بود كه نه سختكوشي داشت و نه ابزاري براي كاهش اثر خشكسالي سوريه در اختيار داشت. لازم به ذكر است كه نابرابري اقتصادي - اجتماعي پس از شروع سياست‌هاي بازار آزاد توسط حافظ اسد در سال‌هاي آخر عمرش افزايش چشمگيري پيدا كرد و پس از روي كار آمدن بشار اسد در سال ۲۰۰۰ اين نابرابري شتاب گرفت. اين سياست‌ها به نفع اقليتي از جمعيت كشور شد كه عمدتا با دولت در ارتباط و اعضاي طبقه بازرگانان سني دمشق و حلب بودند. در سال 2010، سرانه توليد ناخالص داخلي اسمي سوريه تنها 2834 دلار بود كه قابل مقايسه با كشورهاي آفريقايي مانند نيجريه و بسيار كمتر از همسايگانش مانند لبنان بود كه آن زمان نرخ رشد سالانه 3.39 درصد داشت كه كمتر از ساير كشورهاي در حال توسعه بود. سوريه همچنين با نرخ بالاي بيكاري جوانان مواجه بود. در آغاز جنگ در مارس ۲۰۱۱ - فروردين ۱۳۹۰ - نارضايتي از دولت در مناطق فقيرنشين سوريه به ويژه شهرهايي مانند درعا و حمص و مناطق فقيرتر شهرهاي بزرگ با نرخ فقر بالا، شديدتر بود. درگيري سوريه نشان داد كه چگونه مخاطرات محيط زيستي مي‌تواند نارضايتي‌هاي اجتماعي و سياسي موجود را تشديد كند. در نتيجه تنش شديد آب، توسعه اقتصادي و توليد غذا با به خطر افتادن تغذيه، سلامت و رفاه مردم سوريه محدود شد. چنين محروميت‌هايي تنش‌هاي اجتماعي موجود را تشديد كرد و در نتيجه درگيري و آوارگي به وجود آمد كه به جنگ كامل داخلي انجاميد.