بدن‌ها به مثابه ماشين

نقاشي‌هاي بهاره خضري كه به كيوريتوري عليرضا آدم‌بكان در گالري نگاه به نمايش درآمد، حاكي از نگاه نقاش به زندگي انسان و عجين شدن آن با وسيله‌نقليه (ماشين) و مسائل پيرامونش و زيستي كه داشته، است. نقاشي‌هاي بهاره خضري را مي‌توان به دو بخش طبقه‌بندي كرد؛ نقاشي‌هايي كه روي بوم يا مقوا كه بيشتر آنها به صورت تك رنگ اجرا شده و نقاشي‌هايي كه به صورت كلاژ و با استفاده از درب‌هاي اسقاطي، مچاله شده يا تصادفي ماشين‌ها خلق شده‌اند.
پيش‌تر نقاشي‌هاي متفاوتي را بر درب‌هاي ماشين كه چه به صورت نقاشي گل و مرغ و چه به صورت نقاشي انتزاعي كه بيشتر جنبه‌ دكوراتيو داشتند ديده بوديم، اما چيزي كه نقاشي‌هاي بهاره خضري را از آنها متمايز مي‌كند نوع نگاه و اجراي او است كه آن را از دكوراتيو بودن خارج كرده و باعث تفكر بيننده مي‌شود. نقاشي‌هاي او نه بر روي درب فلزي ماشين كه با قرار دادن بوم يا مقوا به‌جاي پنجره شكل گرفته است كه به صورت قاب تلويزيون بيننده را به خود جلب مي‌كند. نگاه‌هاي افرادي  كه در اين قاب‌ها هستند و گويي به تو خيره شده‌اند و تو خود را در آن قاب‌ها مي‌بيني. حوادث و اتفاقاتي كه گويا تو از پنجره‌ ماشين نظاره‌گر آن هستي چه در پشت چراغ قرمز، چه در حال حركت! و بي‌تفاوت مثل تمام آدم‌ها از كنار آن مي‌گذري يا طبق عادت امروزي با گوشي موبايل آن صحنه را فيلمبرداري مي‌كني! و اين درد، اين حادثه‌ها و اتفاقات را بهاره خضري بر پنجره‌ درب‌هاي اسقاطي ماشين كه اين داستان‌ها را در قاب فلزي خود دارند و بخشي از زندگي انسان و مسائل پيرامونش است را به نمايش گذاشته است!
در بخش دوم نقاشي‌هاي بهاره خضري كه بيشتر تك‌رنگ و با تكنيك راپيد مشكي اجرا شده را مي‌بينيم كه نقاش با چيره‌دستي تصويري از داخل ماشين را با تركيب‌بندي عميق، كنتراست بالا به درستي نشان داده است! تصوير‌هايي كه براي خيلي از ما نوستالژي است؛ انساني كه صورتش را به شيشه‌ پنجره ماشين چسبانده و به بيرون خيره شده است، يا از آينه بغل‌هاي ماشين يا از آينه‌ جلوي ماشين به اطراف يا مناظري كه رد شده‌اند خيره مانده كه نگاه بيننده را درگير مي‌كند. تصوير داشبورد ماشين، ضبط صوت، صفحه‌ كيلومتر و دنده ماشين كه در نقاشي‌هاي بهاره خضري ديده مي‌شوند همه حكايت از زندگي انسان معاصر، گذر عمر و راهي است كه مي‌رود، حتي به نوعي نشان از بدن انسان به مثابه ماشين است. در برخي از آثار حضور كمرنگي از گياه در كابين ماشين را مي‌بينيم كه به نوعي تصنعي بودن آن را به همراه دارد كه به قول شاعر: م.آزاد (گل‌هاي پشت پنجره هم كاغذي است). 
نقاشي‌هاي بهاره خضري جداي از مهارت در رئاليسم و حتي خارج از ايسم‌ها، نگاه و كانسپت محكمي دارد به نوعي از زندگي انسان معاصر؛ كه با هوش و ظرافت نقاشانه به تصوير كشيده است!