حاشيه و متن روز دوم جشنواره
حسن لطفي
رفيق منتقدي حساب‌كتاب كرده و هزينه روزانه پذيرايي از ميهمانان حاضر در برج را به‌طور تقريبي درآورده است. وقتي نتيجه برآوردش را مي‌دهد بيشتر از آنكه به مبلغش فكر كنم نكته مهمي در ذهنم بالا و پايين مي‌رود .در جشنواره امسال آگاهانه يا اتفاقي انتخاب تغذيه‌هاي ميان وعده به سمت سلامت بيشتر حركت كرده است. مثل سال‌هاي قبل نيست كه ديس‌هاي شيريني روي ميز قرار گيرد و به اين توجه شود كه عواقب چنين پذيرايي براي اكثريت سالم و اقليت مبتلا به بيماري‌هاي خاص چيست. امسال با افزوده شدن شير و ميوه به ليست پذيرايي علاوه بر تنوع سلامت بيشتر مخاطبان نيز در نظر گرفته شده است. تنوعي كه انگار در پوشش‌دهندگان اخبار و وقايع جشنواره هم به لطف گسترش امكانات فضاي مجازي بيشتر شده است. حالا ديگر وقتي رضا بابك و عده‌اي ديگر تمايلي به گفت‌وگو با صدا و سيما ندارند، نگاه و نظرشان محدود به چند نفر نمي‌شود. هر گوشي تلفن همراهي تبديل به يك رسانه شده است؛ رسانه‌اي كه پخش‌كنندگانش مخاطبانش هستند. البته هنوز جاي گزارشگران رسانه‌هاي خارجي (خصوصا شبكه‌هاي تلويزيوني) و پلتفرم‌هاي مستقل حرفه‌اي خالي است. اينكه عدم تمايل از ناحيه آنها يا برگزار‌كنندگان جشنواره است چندان مشخص نيست. (حداقل براي نويسنده اين مطلب) اما به نظر مي‌رسد وحشت از نقد، عبور از خط قرمزها و از كنترل خارج شدن گزارش‌ها و... يكي از دلايل مهمي باشد كه برگزار‌كنندگان چندان تمايلي به اين اتفاق ندارند؛ اتفاقي كه اگر بيفتد به نفع جشنواره است. از اين حاشيه‌هاي مهم كه بگذريم در روز دوم روي پرده اتفاق مهمي نيفتاد. فيلم ترك عميق ساخته آرمان زرين‌كوب هر چند به لحاظ مضمون، ايده‌هاي خوبي (تنهايي، طلاق عاطفي، كهنسالي) دارد، اما در نهايت به فيلم دو پاره‌اي تبديل شده كه فيلمسازش بين ساخت فيلمي معمايي، پليسي يا درام سرگردان است. نقطه قوت اين فيلم برايم بازي خوب رضا بابك و بازگشت گلچهره سجاديه به پرده سينما بود. فيلم افسانه سپهر ساخته عماد رحماني و مهرداد محرابي يك‌بار ديگر به اين باور مي‌رساندم كه از نظر تكنيك انيميشن رشد خوبي داشته‌ايم. اما مشكل فيلمنامه همچنان باقي است. فيلم همچون نمونه‌هاي ديگر اين سينما با تمام تلاشي كه مي‌كند شباهتي به يك فيلم ايراني ندارد. شايد اين نكته در فيلم ديگري ضعف نباشد، اما وقتي داستان اين توقع را در بيننده به وجود مي‌آورد كه با فيلمي در ايران روبه‌رويم با مضموني ازلي و ابدي نگاه تغيير مي‌كند. فيلم آنتيك ساخته هادي ناييچي هم با كمي تفاوت در مضمون در ليست كمدي‌هايي است كه قرار است شوخي‌هاي جنسي و برخورد سطحي با وقايع اجتماعي، سياسي را دستمايه فيلمي مردم‌پسند كند. طبق معمول چنين فيلم‌هايي انتخاب پژمان جمشيدي قرار است تكميل‌كننده ويژگي‌هاي چنين فيلمي باشد. بازيگري كه ... بگذريم.