چرا هواداران در موضوع فحش دادن، به حرف كسي گوش نمي‌كنند؟
سوال! چرا مردم به بسياري از حرف‌هاي مسوولان و مديران كشور توجهي ندارند؟ مثلا مقامات مي‌گويند بهينه مصرف كنيد! ايمن برانيد! ارز نخريد كه بازار به هم نريزد و... حرف‌هايي كه بعضي‌هاشان درست و عقلاني هستند ولي گوش شنوايي ندارند. دليلش چيست؟ خيلي ساده! به اين خاطر كه گوينده در جايگاهي نيست كه چنين حرفي بزند يا اعتباري ندارد. مردم مي‌گويند كسي كه خانه دو هزار متري با استخر دارد بيخود مي‌كند به من در مورد مصرف آب هشدار مي‌دهد. كساني كه فرزندشان در كشورهاي خارج هستند حق ندارند از مقاومت و مبارزه بگويند. كسي كه ماشين امريكايي سوار مي‌شود و كاري براي توقف توليد خودروهاي به گفته رييس فراجا «ارابه مرگ» نمي‌كند چطور رويش مي‌شود از من پرايدسوار بخواهد ايمن برانم؟ همين را شما تعميم بدهيد به ساير جاها از جمله فوتبال.
اين روزها موج عظيمي از فحاشي و بي‌احترامي و رفتارهاي زننده ورزشگاه‌هاي كشور را فراگرفته كه هزار و يك دليل دارد. در يادداشت‌هاي قبلي به بخشي از اين دلايل پرداختيم. امروز بحثمان اين است كه چرا انبوه اظهارنظرها و برنامه‌هاي تلويزيوني و گزارش‌ها و يادداشت‌ها تاثيري در كاهش اين روند ندارد. دليلش همان است كه بالا گفته شد.
چرا مديران فوتبال، مربيان يا بازيكنان، صداوسيما و رسانه‌هاي داخلي نمي‌توانند موج فحاشي‌ها و رفتار غلط هواداران را اصلاح كنند؟ چرا نمي‌توانند اثرگذار باشند؟ به يك دليل ساده! چون هواداران بي‌اخلاقي‌ها، فسادها و باندبازي‌هاي همين گروه‌ها را ديده‌اند. براي همين نفوذ كلام از بين رفته است. حرف مي‌زنيم، ديده هم مي‌شود اما اثر نمي‌گذارد. يك گوش در است و گوش ديگر دروازه.
به‌طور مثال مني كه اسمم توي پرونده فساد فوتبال در كرمان درآمده كه نمي‌توانم بروم بالاي منبر از اخلاق حرف بزنم. مني كه لابي مي‌كنم افراد فاسد منصب بگيرند كه نمي‌توانم به مردم از درست و غلط بگويم. مني كه رفتار شنيع منشوري را با هواداران مي‌كنم كه نبايد بگويم فحاشي چيز بدي است. منِ شيتيل‌بگير كه نمي‌توانم شيتيل دادن را نقد كنم.
ما گاهي فكر مي‌كنيم مردم يك توده بي‌فكر هستند كه منتظرند قشر سلبريتي-رسانه‌اي حرفي بزنند و اينها آسيمه‌سر بدوند ولي هميشه اينطور نيست. افراد در جامعه مشغول رصد كردن اوضاع هستند و خيلي از مسائل از ديدشان پنهان نمي‌ماند.
در همين رابطه بدون شك اگر افرادي نظير محمد دادكان يا علي دايي يا رسول خادم و افرادي از اين دست بيايند جلو و بخواهند كه هواداران فلان رفتار را نكنند به احتمال خيلي زياد اثرگذار خواهد بود اما چرا همين افراد هم حاضر نمي‌شوند كه قدم جلو بگذارند تا از يك بازيكن به اصطلاح ملي‌پوش دفاع كنند؟ چون به هر حال چيزهايي وجود داشته كه جاي دفاع باقي نمي‌گذارد... بگذريم!
اگر قرار به تاثيرگذاري است بايد حواسمان باشد در چه جايگاهي قرار داريم و بعد ديگران را مورد قضاوت قرار دهيم يا برايشان درست و غلط تعيين كنيم.