در يك متن جنجالي در فضاي مجازي مطرح شد
رسايي از طرح عدم كفايت سياسي روحاني ميگويد
احسان بداغي/ نمايندهاي كه براي جمع كردن امضاي سوال از رييسجمهور هم ناكام ماند، حالا در سوداي عدم كفايت حسن روحاني است. حميد رسايي ديروز سعي كرد در پاسخ معاون پارلماني رييسجمهوري كه گفته بود «نمايندگان به جاي استيضاح وزرا به لوايح و طرحهاي عقب افتاده برسند»، پاسخ دندانشكني بدهد. پاسخش اما آنقدر سخت بود كه بعيد نيست در روزهاي آينده مورد سرزنش دوستانش قرار بگيرد. حميد رسايي در صفحه شخصياش در اينستاگرام اينگونه نوشت: «عملكرد دولت كار را از استيضاح وزرا گذرانده. مجلس فقط دو كار عقبافتاده دارد: يكي بررسي لايحه توافقنامه هستهاي برجام كه دولت از ارايه آن به مجلس واهمه دارد و يكي ارايه و رسيدگي به طرح عدم كفايت سياسي آقاي روحاني كه رييس مجلس مانع آن است.» مجيد انصاري در مصاحبهاي به روزنامه آفتاب يزد گفته بود: «الان طبق آماري كه داريم حداقل ۱۱۰ طرح و نزديك به ۷۵ لايحه مختلف كه بعضي از آنها بسيار مهم هستند، در نوبت كار مجلس قرار دارند. اين در حالي است كه مجلس در خوشبينانهترين فرض ۹۰ تا ۹۵ جلسه علني خواهد داشت كه حتما براي بررسي اين طرحها و لايحهها كافي نيست.» او به همين دليل از نمايندگان خواسته بود كه «موضوع استيضاح را از دستور كار خارج كنند.» مجيد انصاري البته گلايه كرده بود كه «استيضاح وقت زيادي از دولت ميگيرد.» اما به نظر نميرسد كه مجيد انصاري انتظار چنين واكنشي از سوي حميد رسايي به سخنانش را داشت. خصوصا قسمت دوم واكنش اين نماينده منتقد مجلس كه بحث عدمكفايت سياسي رييسجمهوري را پيش كشيده است. بحثي كه البته به نظر نميرسد جدي باشد. چرا كه نشانهها حكايت از شرايط ديگري دارند. حميد رسايي قبلا هم سابقه تقابلهاي مشابهي را در كارنامه خود داشت. او قبلا هم از اين دست تقابلها با دولت در كارنامه خود داشت، تقابلهايي كه هر چند شايد براي يكي دو روز موجي خبري ميساخت اما زودتر از آنچه كه فكرش را بتوان كرد، فراموش ميشد. نمونه مهمش شايد طرح سوال از رييسجمهوري يا استيضاح وزير ارشاد باشد. كمتر از چهار ماه پيش حميد رسايي از تهديد جدي رييسجمهوري به سوال در صحن علني به دليل آنچه كه او «عدم انتشار فكتشيت مذاكرات لوزان» عنوان كرده بود، خبر داد. حميد رسايي حتي گفته بود كه 35 امضا هم براي اين طرح سوال جمعآوري كرده است. نهايتا اما بعد از چند روز بدون هيچ توضيحي سرنوشت اين طرح وارد دوره سكوت شد تا براي هميشه فراموش شود. رسايي براي به جريان انداختن سوال از رييسجمهوري در صحن علني به امضاي يك چهارم كل نمايندگان يعني 72 نفر نياز داشت. حال آنكه تنها توانسته بود نيمي از امضاهاي مورد نياز خود را جمع كند. حالا اما اگر طرح عدمكفايتي براي حسن روحاني در كار باشد، حميد رسايي به امضاي يك سوم كل نمايندگان يعني 96 نفر نياز دارد. كمپيني كه راه انداختن آن در بهارستان به مراتب سختتر از اجرايي كردن سوال از رييسجمهوري است. چرا كه از يكسو به امضاهاي بيشتري نياز دارد و از سوي ديگر حساسيت موضوعي مانند طرح عدم كفايت رييسجمهوري قابل قياس با طرح سوال از او در صحن علني نيست. ضمن اينكه سابقه طيفهاي منتقد دولت در مجلس نشان ميدهد كه آنها چندان در سكوت از ابزار قانوني خود براي برخورد با دولتيها استفاده نميكنند. حميد رسايي 10 ماه پيش، يعني آبانماه سال گذشته طرحي براي استيضاح وزير ارشاد تهيه كرد و دو هفته تمام درباره آن سخن گفت. دوهفتهاي كه طي آن تنها كمتر از 20 نفر پاي آن طرح را امضا كرده بودند تا به دليل كم بودن تعداد امضاها خود رسايي به اين نتيجه برسد كه تحويل طرح به هيات رييسه چندان منطقي نيست. ديگر طرحهاي پر شمار استيضاح وزرا نيز همواره با اظهارنظرها و موضعگيريهاي پر تعداد طيف منتقدان در مجلس كليد ميخورده است. اظهارنظرهايي كه عموما با هدف همراه كردن ديگر نمايندگان با اين طرحها انجام ميشود.
در چنين شرايطي به نظر نميرسد كه طرح عدمكفايت سياسي رييسجمهوري در سكوت اين عده با سد رييس مجلس برخورد كرده باشد. توضيحات سخنگوي هيات رييسه مجلس به روزنامه «اعتماد» هم تاييدي است تلويحي بر اينكه چنين طرحي وجود خارجي ندارد. عبدالرضا مصري در پاسخ به سوال «اعتماد» درباره مطلب رسايي گفت: «مطلب آقاي رسايي در صفحه اينستاگرام ايشان كه يك محيط خصوصي است منتشر شده و در شاكله رسمي مجلس هيچ جايگاهي ندارد كه بخواهيم درباره آن اظهارنظر كنيم. اين موضوعي است كه ما اصلا به آن ورود نميكنيم و بهتر است خود آقاي رسايي در آينده درباره آن توضيح دهد.» خود حميد رسايي هم البته توضيحي در اين باره ندارد. چه آنكه او در تماس روزنامه اعتماد و در پاسخ به سوالاتي درباره همين پست جنجالي ترجيح ميدهد سكوت كند. او تنها به «اعتماد» وعده ميدهد كه در روزهاي آينده منظورش را از طرح عدم كفايت سياسي رييسجمهوري مشخص خواهد كرد. روزهايي كه احتمالا مواضع ديروز رسايي طي آن به فراموشي سپرده شود. خصوصا اينكه مجلسيها از همين ديروز به تعطيلات سه هفتهاي رفتند و تعطيلشدن جلسات علني هميشه به معناي سرد شدن تنور بحثهاي سياسي بوده است.