صدرنشينان تهراني در ادوار مختلف مجلس

گروه سياسي| 10 دوره انتخابات مجلس، هفت چهره را به عنوان كساني كه توانسته‌اند بالاترين راي را به خود اختصاص دهند به فضاي سياسي ايران معرفي كرده است. هفت چهره با آرايي كاملا متفاوت. از راي نزديك به يك ميليون و نهصد هزار تايي هاشمي‌رفسنجاني در دور دوم به عنوان ركورد‌دار بالاترين راي گرفته تا راي 844 هزار تايي حدادعادل در دوره هشتم. تفاوتي بيش از دو برابر. با اين حال ركورد راي در ادوار مختلف مجلس هيچ‌گاه متضمن جايگاه سياسي رفيع براي چهره‌ها نبوده است. اين هم از تفاوت‌هاي اساسي بين اين هفت چهره سياسي است. فخر الدين حجازي در دوره اول و علي اكبر موسوي حسيني در دوره چهارم مجلس در حالي توانسته بودند به عنوان نفر اول پايتخت وارد پارلمان شوند كه نه در دوره‌هاي خود به چيزي بيشتر از يك صندلي عادي نمايندگي رسيدند و نه در فضاي بيرون مجلس تبديل به بازيگراني تعيين‌كننده و مرجع شدند. مقابل اين وضعيت اما موقعيت هاشمي‌رفسنجاني قرار دارد. او از همان روزي كه وارد مجلس شد تا زمان ترك آن، جز رداي رياست رداي ديگري بر تن نكرد. ترك مجلس هم براي هاشمي‌رفسنجاني تازه آغاز دوره جديدي از بازيگري و بازي‌سازي سياسي بود. او 36 سال بعد از ورود به مجلس اول، همچنان كارگرداني بي‌مانند در عرصه سياست ايران محسوب مي‌شود. هاشمي در دوره اول در حالي به كرسي رياست رسيده بود كه راي اول تهران به نام فخرالدين حجازي سند خورد. اتفاقي كه براي علي‌اكبر ناطق نوري هم در دوره چهارم افتاد. او در آن دوره در رقابت انتخاباتي نماينده اول تهران نشد اما وقتي كار به صحن مجلس رسيد، سهم او از دوره چهارم، رياست پارلمان بود. رياستي كه در دوره بعد از آن همراه با راي اول او در پايتخت تكرار شد. دوره پنجم اما براي او قدري شبيه به يك ترمز موقت عمل كرد. دور خيز ناطق نوري براي رياست‌جمهوري با اتفاق دوم خرداد 76 ناكام ماند تا مجلس ششم، تبديل به مجلسي كاملا متفاوت شود. مجلسي كه باز هم يك «خاتمي» راي اول آن را از مردم گرفته بود. محمدرضا خاتمي هم در اين دوره با بيشترين راي وارد مجلس شد اما آنجا رقابت با مهدي كروبي بر سر كرسي رياست را با جايگاه نايب‌رييسي اول عوض كرد. دوره هفتم و با غروب ستاره اقبال اصلاح‌طلبان، حدادعادل توانست با آرايي به اندازه آراي دوره قبل خود در مجلس ششم، نفر اول تهران شود. آرايي كه در مجلس ششم او را تنها به جايگاه سي‌ام رسانده بود. او هر چند در اين دوره توانست رياست قوه مقننه را هم تجربه كند اما دوره هشتم برايش متفاوت شروع شد. هر چند سال 86 باز هم راي اول تهران به نام غلامعلي حدادعادل نوشته شده بود اما هم راي او به اندازه 44 هزار راي از دوره قبل كمتر شد و هم ديگر جايگاه رياست را در رقابت با علي لاريجاني از دست داد تا براي دو دوره متوالي به يك كرسي عادي مجلس اكتفا كند. حتي 1 ميليون و 133 هزار راي او در دوره نهم هم گره رقابت او با علي لاريجاني را باز نكرد. با اين تجربه اما حدادعادل يك ركورد را هم براي خود در 10دوره انتخابات رقم زد؛ او تنها كسي است كه توانسته سه دوره و آن هم به‌طور متوالي بالاترين راي را در انتخابات مجلس كسب كند. اين روند اما در دوره دهم با حضور محمدرضا عارف در صدر فهرست كسب آرا قطع شد و 29 نامزد باقي مانده فهرست اميد هم طوري سبد خود را از راي پر كردند كه حدادعادل نتواند پنجمين دوره متوالي حضورش در مجلس را تجربه كند.