گفتوگو با احمد سلگي، نويسنده و كارگردان
نمايش «هويت پروانههاي مرده»
تئاتر ما بايد نتيجه جامعه ما باشد
پيام رضايي/ نمايش «هويت پروانههاي مرده» به نويسندگي و كارگرداني احمد سلگي در تالار مولوي به صحنه رفته است. سلگي در گفتوگو با «اعتماد» ميگويد: «شكلگيري اين اثر از تابستان سال 93 شروع شد و سال گذشته در هجدهمين دوره تئاتر دانشگاهي توانست در بخش بهترين نمايشنامه، بهترين بازيگري زن و بهترين كارگرداني نامزد شود. » اين اثر نمايشي به بخشي از زندگي چهار بازيگر تئاتر ميپردازد كه پيش از آغاز نمايش درگير مسائلي درباره خودشان ميشوند. سلگي كه متولد 1370 است با اين نمايش نخستين تجربه اجراي عموم خود را از سر ميگذراند. «به هر حال در تئاتر هميشه مشكل هست. بايد با مشكلات كنار آمد. ما يكسال در انتظار سالن مولوي بوديم. سالنهاي ديگري در اين مدت به ما پيشنهاد دادند ولي ترجيح داديم به خاطر شأنيت و ارزش سالن مولوي منتظر بمانيم تا بعد از بازسازي. خوشبختانه اين اتفاق افتاد و متاسفانه فقط 16 اجرا به ما داده شد». او معتقد است 16 اجرا براي معرفي يك اثر تئاتري كه از چهره آشنا هم بهره ميبرد زمان كمي است. سلگي كه خود متولد 1370 است، اين نسل را داراي ويژگيهاي منحصر به فردي ميداند: « متولدين اين دهه مشخصا ويژگيهاي منحصر به فردي دارند. يكي از بارزترين اين ويژگيها اين است كه براي تغيير آمدهاند. تغير همه مناسبات. مساله اين نيست كه ورود به تئاتر سخت است. هميشه بوده. هميشه بايد تلاش كرد تا شما را باور كنند. اما چه بخواهيم و چه نخواهيم نسلها عوض ميشوند و بايد اين تغيير را پذيرفت. هر نسلي ويژگيهاي خودش را دارد. اما به نظرم نسل ما بيشتر نياز به فهميده شدن دارد.»
او ميگويد نميخواهد نسلشان در تئاتر به سرنوشت ناخوشايندي دچار شود: « در همين نمايش ما ديالوگي داريم كه يكي از شخصيتها ميگويد تصور كن يه پروانه مرده باشه و افتاده باشه، يه درصد هم شانس نداره كه فهميده بشه. ما اين شرايط سخت را پذيرفتيم. اما تلاشمان را ميكنيم و ميجنگيم تا به چيزي كه ميخواهيم برسيم.»
احمد سلگي ضمن ياد كردن از بسياري اساتيد كنوني تئاتر، خود را وامدار و متاثر از حميد پورآذري ميداند: «اساتيد زيادي هستند. اما خودم به شخصه كارهاي آقاي حميد پورآذري را ميپسندم. ايشان همه مناسبات حرفهاي را تغيير دادند. و به نوعي استاد من هستند.»
او كه در نمايش «هويت پروانههاي مرده» نويسندگي را نيز بر عهده داشته است ميگويد شايد اگر تئاترهاي ما كمي بيشتر متاثر از وضعيت جامعه باشند شرايط نمايشنامهنويسي ما هم تغيير كند: «نمايشنامهنويسي كنوني ما خيلي پويا نيست. اكثريت آثار قبلا اجرا شدهاند يا متون غير ايراني هستند. به نظرم تئاتر بايد محصول زمان و مكان خودش باشد. اگر دادهها را خوب از اين زمان و مكان بگيريم ميتوانيم متنهاي جديدي توليد كنيم كه خوب باشند. به نظرم در اين حوزه ضعيف هستيم. شايد اگر به سمت تئاتر دغدغهمندتري پيش برويم اين اتفاق كمي حل شود. » او ميگويد تئاتر ما بايد نتيجه جامعه ما باشد.
در اين نمايش بازيگراني همچون سها آردم، آيدا توتونچي، مهران ميري و اميرمسعود واعظ تهراني ايفاي نقش ميكنند.